«علی دایی» کابوس همیشگی عراق؛ زننده اولین گل بعد از انقلاب به عراق و عامل اولین برد در خاک عراق

- ورزش سه نوشت: ایران و عراق در سال‌های قبل از انقلاب و قبل از بروز جنگ بین دو کشور، ده بار با هم بازی کردند که سهم ایران هفت برد و سهم عراق یک برد بود. پس از انقلاب عراقی‌ها در حالی که مشغول جنگ با ایران بودند به طرز عجیبی موفق شدند به جام جهانی ۱۹۸۶ صعود کنند. آن هم در شرایطی که از برگزاری بازی‌های خانگی محروم بودند.

همین شرایط نیز برای این نیز وجود داشت، اما ایران در اعتراض به اینکه حق استفاده از میزبانی را نداشت از حضور در مقدماتی جام جهانی ۱۹۸۶ انصراف داد تا نسلی طلایی، اما بدشانس با بازیکنانی نظیر ناصر محمدخانی، برادران بیانی، علیدوستی، پنجعلی عربشاهی، چنگیز، حاجیلو، درخشان و ... از حضور در جام جهانی محروم بمانند. در همه سال‌های جنگ تقابلی بین ایران و عراق در فوتبال شکل نگرفت. اما در سال ۶۸ و در حالی که یک سال از پایان جنگ دو کشور گذشته بود، کویتی‌ها جامی را با عنوان جام صلح و دوستی ترتیب دادند که هدف آن بیشتر سیاسی بود تا فوتبالی.

ایران و عراق در یک گروه قرار گرفتند و بدین ترتیب اولین بار پس از انقلاب و جنگ در کویت و در قالب یک بازی دوستانه به مصاف هم رفتند. علی پروین به تازگی سرمربی تیم ملی شده بود. بازیکنان دو تیم همانند بازی ایران و آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ در ابتدای بازی در کنار هم عکسی به یادگار گرفتند تا هدف کویتی‌ها در آشتی دادن دو کشور برآورده شود. جدال دو تیم با دو سه صحنه خطرناک روی دروازه دو تیم بدون گل مساوی تمام شد.

پنج سال بعد در حالی که همچنان هدایت تیم ملی به عهده علی پروین بود تیم ملی در سومین بازی خود در مرحله دوم مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ به مصاف عراق رفت. ایران در دو بازی قبل خود مقابل کره‌جنوبی باخته بود و ژاپن را شکست داده بود و عراق با باخت مقابل کره شمالی و مساوی مقابل کره‌جنوبی به مصاف ایران آمد. دو تیم برای زنده نگه داشتن امید‌های صعود خود نیاز به برد داشتند.

ضعف شدید خط دفاعی و دروازه‌بان تیم ملی در این بازی‌ها، در مصاف با عراق نیز دردسر ساز شد تا احمد رضی کاپیتان عراق اولین گل بازی را برای عراق به ثمر برساند. رضی به سادگی توپی را که از میانه میدان برایش ارسال شده بود را میان رضا حسن زاده و جواد زرینچه استپ کرد و با یک ضربه پای چپ دروازه غلامپور را گشود. اما شادی گل عراقی‌ها دیری نپایید.

چون یک دقیقه بعد علی دایی که در آن زمان، با محرومیت فرشاد پیوس و نیمکت‌نشین کردن اصغر مدیرروستا و صمد مرفاوی تبدیل به تک مهاجم تیم ملی ایران شده بود، با بلندترین پرش خود در دوران بازی‌اش گلی زیبا را وارد دروازه عراق کرد که تا مدت‌ها پای ثابت تیتراژ برنامه‌های ورزشی ایرانی شده بود.

سانتر بازیکنان ایران باعث شد تا دفع ناقص مدافع عراق توپ را به چنان ارتفاعی در نزدیکی نقطه پنالتی برساند که تنها یک علی دایی سمج بتواند با یک پرش سه گام همچون یک دو میدانی کار حرفه‌ای، توپ را قبل از اینکه مدافع عراق به خود بجنبد با ضربه سر و با انداختن بالای سر دروازبان عراق وارد دروازه کند. گلی زیبا که تا مدت‌ها در تیتراژ برنامه‌های ورزشی به نمایش در می‌آمد.

پرواز دایی و شیرجه ناکام دروازه‌بان عراق، باعث شد تا اولین گل ایران به عراق پس از انقلاب تبدیل به یکی از زیباترین گل‌های تاریخ دو تیم نیز تبدیل شود. هر چند این گل دقایقی بعد با گلی مشابه گل اول عراق پرپر شد و نتوانست از باخت ایران به عراق جلوگیری کند، اما باعث شد تا نام دایی بیش از پیش مطرح شود.

چه بسا بتوان نقطه عطف زندگی ورزشی دایی را همین گل و درخشش او در این بازی‌ها دانست. دایی که در بازی قبل هم به زیبایی دروازه ژاپن را باز کرده بود، در بازی بعد با کره شمالی هم دو گل ایران را با ضربه سر به ثمر رساند تا با چهار گل بهترین گلزن مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ در آسیا نیز لقب گیرد. آن بازی‌ها اگرچه همواره جز خاطرات تلخ فوتبال ایران تلقی می‌شود، اما محلی برای آغاز ستاره شدن علی دایی در فوتبال آسیا شد.

علی دایی اینگونه اولین گلش در مقابل عراق را در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ به ثمر رساند. توپی سرگردان در محوطه جریمه عراق با پرش سه گام دایی همانند یک دو میدانی‌کار حرفه‌ای و ضربه سرش، به زیبایی وارد دروازه عراق شد آن هم یک دقیقه پس از گل اول عراق. دایی پس از این سه بار دیگر هم به عراقی‌ها گل زد. یک بار در جام‌ملت‌های ۱۹۹۶ با ضربه پنالتی، بار سوم در جام ملت‌های ۲۰۰۰ که تک‌گل پیروزی بخش ایران را زد و اولین برد ایران مقابل عراق پس از انقلاب به دست آمد و آخرین آن گل دیدنی او در ورزشگاه بغداد که باعث شد عراق را در خاکش ببریم.

دایی پس از این سه بار دیگر هم به عراقی‌ها گل زد. بار دوم گلی بی‌ثمر در جام‌ملت‌های ۱۹۹۶ با ضربه پنالتی در دقیقه آخر زد که نتوانست جلوی شکست دو بر یک ایران مقابل عراق را بگیرد. بار سوم در جام ملت‌های ۲۰۰۰ که تک‌گل پیروزی بخش ایران را زد و اولین برد ایران مقابل عراق پس از انقلاب به دست آمد و آخرین آن گل دیدنی او در ورزشگاه بغداد در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ که باعث شد عراق را در خاکش ببریم و شیرین‌ترین برد ایران در مقابل عراق رقم خورد. گلی که این بار منجر به بردن ایران شد و تلخی باخت هشت سال پیش در قطر را از بین برد.