فیلم| نادانسته هایی درباره گورهای دسته جمعی در مدارس کانادا
موضوع نقض سیستماتیک حقوق بومیان در کانادا در روزهای اخیر به موضوعی جنجالی مبدل شده است.
– کشف گور دسته جمعی شامل ۲۱۵ جسد در مدرسه شبانه روزی «کملوپس» در استان «بریتیش کلمبیا» کانادا، سبب شد تا موضوع نقض حقوق بومیان در این کشور از سوی دولت بار دیگر به مرکز ثقل مباحث حقوق بشری مبدل شود و درخواست گروههای مختلف برای جست و جو در مدارس مشابه برای کشف سایر اجساد افزایش یابد.
به گزارش «گلوبال نیوز»، سالها تحقیق و بررسی کمیسیون آشتی و حقیقت کانادا (TRC) حقایقی هولناک را در مورد مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا افشا میکند.
این حقایق در نتیجه جمع آوری روایت بازماندگان مدارس و شواهد تاریخی از وقایع به دست آمده اند.
این کمیسیون در سال ۲۰۱۵ نخستین گزارش خود از آن چه در مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا گذشته را منتشر کرد؛ آنچه که سبب شد تا موضوع این مدارس بار دیگر به صورتی جدی مطرح شود.
نکته مهم در مورد این مدارس آن است که درخواست بازماندگان مدارس مذکور در سالهای گذشته از آن چه که بر کودکان در این مدارس گذشت، مورد توجه قرار نگرفت. اما اکنون مدرسه کملوپس مهر تاییدی بر سخنان بازماندگان زده است.
[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/3115974_256.mp4"]
مدارس شبانه روزی کودکان بومی چگونه مدارسی بودند؟
مدارس شبانه روزی کودکان بومی، مدارسی بودند که نه برای آموزش دروس به این کودکان بلکه برای قطع رابطه آنها با فرهنگ و هویتشان تاسیس شده بودند.
کودکان بومی به اجبار از خانواده هایشان جدا شده و از انجام آداب و رسوم خود منع میشدند.
بسیاری از این کودکان با سوءرفتار و بدرفتاری مواجه بودند.
فعالیت مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا از چه زمانی آغاز شد؟
اگرچه تا سال ۱۸۳۱ تعداد انگشت شماری از این مدارس فعالیت خود را آغاز کرده بودند، اما نخستین مورد از این مدارس به صورت رسمی در سال ۱۸۳۱ فعالیت خود را آغاز کرد.
پس از افتتاح رسمی مدرسه مذکور، استانهای کانادا یکی پس از دیگری اقدام به افتتاح این نوع مدارس کردند.
در نهایت در سراسر کانادا در مجموع ۱۳۹ مدرسه شبانه روزی کودکان بومی ایجاد شد.
چند کودک بومی در این مدارس بودند؟
براساس گزارش TRC، دستکم ۱۵۰ هزار کودک از اقوام مختلف بومی کانادا اعم از «اینوئیت» و «متیس» در سیستم مدارس شبانه روزی کانادا تحصیل کردند.
شرایط مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا چگونه بود؟
بر اساس گزارشهای TRC، دانش آموزان مدارس شبانه روزی مذکور مورد سوءاستفاده جسمی و جنسی کارکنان قرار میگرفتند؛ اغلب دچار سوءتغذیه میشدند یا با کمبود مواد غذایی مواجه بودند؛ شرایط بد محل سکونت عموما امنیت آنها را تهدید میکرد؛ بیماریهای عفونی همه گیر مانند سل در این مدارس بیداد میکرد و منجر به مرگ بسیاری از کودکان میشد.
دانش آموزان در بسیاری از این مدارس علاوه بر حضور در کلاس ناچار به انجام کارهای مدرسه بودند و حتی برای تامین غذای مدرسه، در مزرعه داری باید مشارکت میکردند.
چند دانش آموز بومی در این مدارس جان باختند؟
TRC در تحقیقات خود دریافت که ۳ هزار و ۲۰۰ دانش آموز در این مدارس جان خود را از دست دادند.
اسامی یک سوم این دانش آموزان توسط مدارس یا دولت ثبت نشد و یک چهارم مرگها نیز بدون تعیین جنسیت قربانی ثبت شدند. برای حدود نیمی از قربانیان نیز علت مرگ مشخص نشد.
باید توجه داشت که آمار شامل دانش آموزانی که پس از ابتلا به بیماری به خانه منتقل شده و در خانه جان باختند و نیز دانش آموزان «متیس» که دولت حاضر به تامین بودجه مدارس آنها نبود، نیست.
گزارش کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا تاکید میکند که کودکان کانادایی در مدارس شبانه روزی مذکور حتی در آن زمان با نرخ بسیار بالاتری از سایر کودکان کانادایی جان خود را از دست میدادند.
بسیاری از کودکان بومی در مدارس شبانه روزی جان خود را به دلیل ابتلا به بیماریهای عفونی مانند سل، آتش سوزی در ساختمان مدارس، خودکشی، غرق شدن یا سایر علل تصادفی جان خود را از دست میدادند.
کودکان قربانی در کجا دفن شده اند؟
کشف بقایای جسد ۲۱۵ کودک بومی در محل مدرسه شبانه روزی کملوپس نشان میدهد هنوز نادانستههای زیادی در مورد محل دفن این کودکان وجود دارد.
یک مردم شناس کانادایی میگوید «بیشتر این کودکان خارج از خانه و غالبا بدون اطلاع خانوادهها از دلیل مرگ یا محل دفنشان، جان خود را از دست داده و دفن شدند.»
وی بر این باور است که این کودکان عمدتا در مدارس یا گورستانهای شهرداری یا کلیساهای اطراف مدرسه دفن شدند.
برخی از این اماکن شناخته شده اند، اما برخی شناسایی نشده اند.
مدارس شبانه روزی کودکان بومی چه زمانی تعطیل شدند؟
آخرین مدرسه شبانه روزی کودکان بومی در سال ۱۹۹۶ تعطیل شد؛ این بدان معناست که بسیاری از بازماندگان همچنان با اثرات آن دست و پنجه نرم میکنند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *