صهیونیسم وحشی!

_ حسن هانی‌زاده در روزنامه حمایت نوشت: کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی با صدور دستور به «آی. دی. اف» (ارتش کودک‌کش اسرائیل) برای حمله و منهدم کردن برج رسانه‌ای «جلا» در نوار غزه، وحشت خود را از گسترش بسامد جنایاتش نشان داد. خبرگزاری‌های عربی و بین‌المللی همچون آسوشیتدپرس، شبکه الجزیره و ... در این برج مشغول فعالیت بوده و انهدام آن از تعارض ماهوی و ذاتی رژیم صهیونیستی با آگاه‌سازی افکار عمومی و اطلاع‌رسانی جهانی حکایت دارد. حمله به یک مرکز خبری در عرض اصول اخلاقی و مغایر با کنوانسیون‌های بین‌المللی قرار دارد، اما صهیونیست‌ها اصرار دارند به سبعیت خود در قبال گردش آزاد اطلاعات ادامه دهند.

 

در جریان سلسله راهپیمایی‌های بازگشت در نوار مرزی غزه با سرزمین‌های اشغالی، بیش از ۱۰ خبرنگار ملبس به کلاه و یونیفرم مخصوص رسانه‌ها هدف قرارگرفته و به شهادت رسیدند. رسانه‌های حامی مقاومت شامل پرس‌تی‌وی از پلتفرم‌های ماهواره‌ای و اینترنتی بار‌ها حذف شدند که اگر فعالیت آن‌ها نبود، مردم جهان در جریان جنگ‌های پیشین غزه از سال ۲۰۱۰ به این‌سو قرار نمی‌گرفتند. صهیونیست‌ها نه‌تن‌ها خبرنگاران بلکه هر فعالیت روشنگرانه دیگر را سرکوب می‌کنند.

 

«راشل کوری»، دختر عدالت‌خواه آمریکایی که به تخریب خانه‌های فلسطینیان اعتراض داشت، زیر شنی بولدوزر اسرائیل جان باخت و دادگاه او نیز به‌جایی نرسید. چند سال پس‌ازآن جنایت، حامیان بین‌المللی رفع محاصره غزه در کشتی مرمره توسط ارتش اسرائیل موردحمله قرار گرفتند و همه وسایل صوتی و تصویری آن‌ها ضبط شد.

 

این موارد و صد‌ها نمونه مشابه آن‌ها، حاکی از آن است که اشغالگران کودک‌کش ای‌بسا از جنگ رسانه‌ای بیش از نبرد نظامی هراس دارند و اگر تهدید و ارعاب کارگر نشود، با بربریتی مثال‌زدنی، هر صدای مخالفی را در نطفه خفه می‌کنند. نکته، اما اینجاست که این بار شرایط صهیونیست‌ها بسیار وخیم است و درحالی‌که افکار عمومی جهان نسبت به فجایع رخ‌داده در فلسطین اشغالی حساس شده، مبادرت به این اقدام کرده است.

 

در سال ۲۰۰۶، در نبرد ۳۳ روزه با حزب‌الله لبنان، متجاوزان اسرائیلی دفتر شبکه المنار را هدف قرار دادند؛ رسانه‌ای که وابسته به مقاومت اسلامی لبنان است، اما تخریب محل فعالیت چندین رسانه بزرگ بین‌المللی، نوعی جنون و خودزنی بود. «گری پروت»، مدیر آسوشیتدپرس در غزه این حمله را نگران‌کننده توصیف کرد و گفت: «آنچه اتفاق افتاده است، موجب می‌شود جهان کمتر ازآنچه در غزه اتفاق می‌افتد، آگاه شود.» دیگر شبکه‌های خبری نیز گزارش‌های ویژه‌ای درباره این رویداد مخابره کردند و عملاً باعث تمرکز بیشتر مردم جهان به جنایات اسرائیل در غزه و سرزمین‌های اشغالی شدند.

 

از سوی دیگر، ترند‌های ایجاد شده در شبکه‌های اجتماعی و ویدئو‌های وایرال شده در آن‌ها که از سوی کاربران عادی در دو سوی خط مرزی فلسطین و اسرائیل ضبط شده‌اند، مردم سراسر جهان را نسبت به توحش صهیونیست‌ها آگاه کرده و اعتراضات قابل‌توجهی را در سطح جهانی علیه کودک‌کشی اشغالگران موجب شده است. روایت این تصاویر و ویدئو‌ها در بسیاری از اوقات.  

جریان‌ساز‌تر از گزارش شبکه‌های خبری بین‌المللی است و اعتراضاتی که این روز‌ها در قلب آمریکا و اروپا برای متوقف کردن جنایت در قبال غیرنظامیان فلسطینی صورت می‌گیرد، به جهت اثرگذاری فعالیت کاربران اجتماعی در کف فضای مجازی است.

 

سؤال اینجاست که چرا «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی همچون کبک، سر به زیر برف فرو برده و گمان می‌کند صدای مردم فلسطین به گوشی کسی نمی‌رسد؟ پاسخ این است که در طول عمر ۷۳ ساله نامشروع این رژیم، قطعنامه‌ها و پیمان‌های مختلفی در ارتباط با موضوعات حقوق بشری و آوارگان نقض شده، ولی با پاسخ قاطعی از سوی جامعه به‌اصطلاح بین‌المللی مواجه نشده است. سکوت نهاد‌هایی که گاهی برای مرگ گونه‌های جانوری اشک تمساح می‌ریزند، اما در برابر سلاخی شدن و کشتار دسته‌جمعی کودکان و غیرنظامیان فلسطینی، خفه‌خون گرفته‌اند و حتی مانند آمریکا و غرب از او حمایت می‌کنند، تروریست‌های اشغالگر را جری‌تر کرده است.

 

رژیم صهیونیستی نه به قواعد اخلاقی پایبند است و نه به کنوانسیون‌های بین‌المللی و هیچ‌گاه به قطعنامه شورای امنیت (۱۹۴) مبنی بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری‌شان عمل‌نکرده است. در حال حاضر، بیش از ۵ میلیون و ۶۰۰ هزار آواره در خارج از سرزمین‌های اشغالی به سر می‌برند و شورای امنیت نیز تابه‌حال مخالفتی با نادیده گرفته شدن قطعنامه ۱۹۴ نکرده است.

 

روشن است که وقتی زعمای خودخوانده جامعه جهانی، نسبت به نقض قوانین بین‌المللی سکوت رضایت‌آمیز داشته باشند، تل‌آویو، چارچوب‌های دیگر را هم زیر پا گذاشته و با ضرب و زور حمله موشکی، بر فریاد مظلومان فلسطین سرپوش می‌گذارد؛ لذا تلاش صهیونیست‌ها برای ایجاد سکوت خبری دلیلی جز حجم بالای کشتار و تخریب ندارد. فرماندهان ارتش اسرائیل مدعی‌اند که حملات آن‌ها بسیار دقیق بوده و با اطلاع‌رسانی قبلی به‌منظور اجتناب از کشته شدن غیرنظامیان انجام‌شده است، درحالی‌که تا ظهر روز گذشته، بیش از ۲۰۰ فلسطینی که عمدتاً غیرنظامی هستند به شهادت رسیده، صد‌ها نفر زخمی و هزاران نفر نیز آواره شده‌اند.

 

رژیم صهیونیستی برای سرپوش گذاشتن بر این فضاحت، به سبک و سیاق گذشته ادعا کرده است که حماس و جهاد اسلامی به‌منظور در امان ماندن از پاسخ نظامی اسرائیل، از مردم غزه به‌عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند، حال آنکه رزمندگان مقاومت فلسطین برای حفاظت از جان مردم، جان خود را در کف دست گرفته‌اند و به استقبال شهادت رفته‌اند.

 

تصاویر مخابره شده از فرشتگان خردسال و معصوم به شهادت رسیده آن‌چنان دل‌خراش است که دل هر انسان منصفی را به درد می‌آورد. صهیونیست‌ها با تخریب برج خبرگزاری‌های بین‌المللی، ثابت کردند که از انتشار این تصاویر به‌اندازه موشک‌های مقاومت و حتی بیش از آن‌ها واهمه دارد چراکه هیمنه پوشالی آن‌ها را به باد داده و پایه‌های مشروعیت کاذب اشغالگران به‌شدت متزلزل می‌کند.