روزگاری در تهران بمب‌گذاری می‌شد
خبرگزار میزان - فارس نوشت: روزگاری بود که در تهران بمب‌گذاری، حادثه‌ای عجیب نبود؛ گاهی اتفاق می‌افتاد. چه کسانی بمب می‌گذاشتند؟ منافقین و ضدانقلاب؛ آن‌ها که با مردم همراه و همدل نبودند. هدفشان چه بود؟ ناامنی در پایتخت. تلاشی مذبوحانه بود و بیش‌تر برای آن بود که سروصدایی به پا کنند، ولی بالاخره حادثه‌ای بود که قربانی می‌گرفت و تلخ بود و ضربه می‌زد به انقلاب مردم.
سال ۶۰ و ۶۱ هم اوج ترور‌های منافقین بود. ترور هدفمند داشتند که مسئولان انقلاب و افراد کلیدی را هدف می‌گرفت و امثال رجایی و باهنر را آنان گرفتند از مردم؛ ترور کور هم داشتند مثل بمب‌گذاری و کشتن مردم عادی از جمله در سال ۶۰ در میدان عشرت‌آباد تهران و سال ۶۱ در میدان امام خمینی (ره) و خیابان خیام و سال ۶۳ در میدان راه‌آهن. در همین سال ۶۳ منافقین ۲۲ عملیات تروریستی در استان تهران انجام دادند و تا سال ۶۵ هر سال حداقل ۱۰ عملیات تروریستی فقط در تهران داشته‌اند؛ داستانی داشته‌اند مردم ایران با این منافقین و ضدانقلاب.
بمب‌گذاری به‌خاطر دعوای درون سازمانی!
پس از سال ۶۰ توان منافقین برای عملیات تروریستی کاهش یافت، ولی برای آن‌که بگویند ما هنوز هستیم، گاهی بمبی می‌گذاشتند در شهر‌های بزرگ و به‌ویژه در تهران. اسناد تاریخی نیز نشان می‌دهد برخی از این عملیات‌های بی‌نتیجه، ولی خون‌بار برای توجیه درگیری‌های درونی میان منافقین بوده است و در واقع برایشان کارکرد‌های درون سازمانی داشته است.
بنا به نوشته «علی‌اکبر راستگو» در کتاب «مجاهدین خلق در آیینه تاریخ»: «۳ سال و اندی بود استراتژی مبارزه مسلحانه در شهر‌ها به بن‌بست رسیده بود. در همین راستا سرنگونی کوتاه‌مدت حکومت اسلامی نیز به پرسش گرفته شده بود. عملیات درون‌شهری به صفر رسیده بود، تیم‌هایی که از کردستان به شهر‌ها و مشخصا تهران اعزام می‌شدند، هنوز به محل مأموریت نرسیده، لو رفته، دستگیر یا نابود می‌شدند. اعضای سازمان تحلیل‌های سازمان را از اوضاع داخلی ایران دیگر قبول نداشتند. همین به پرسش گرفته شدن استراتژی سازمان، تنش‌هایی را در درون سازمان ایجاد کرده بود».
روز تلخ ناصرخسرو
حالا ماجرای بمب‌گذاری در خیابان ناصرخسرو چه بود؟ بمبی بود با قدرت ۲۳ کیلوگرم تی‌ان‌تی در یک خودرو پیکان و ساعت حدود ۸ صبح بود در خیابان شلوغ ناصرخسرو. یک ساختمان ۲ طبقه و یک کارگاه تولیدی پوشاک ویران شدند و در آتش سوختند و ۱۵ خودرو و یک اتوبوس تخریب شدند و در آتش سوختند و ۲۵ مغازه آسیب دیدند و در آتش سوختند و ۹ نفر شهید شدند و ۴۵ نفر مجروح شدند و در آتش نفاق سوختند.
عاقبت کار نفاق
منافقین بمب‌گذار چه شدند؟ بدون مجازات نماندند و طبق گزارش روزنامه کیهان ۲ روز بعد از حادثه، مسئولان امنیتی چنین گزارش دادند: «در مجموع ۲ واحد عملیاتی از منافقین منهدم شدند که در این رابطه در یک تیم ۶ نفر دستگیر و ۲ نفر معدوم و در تیم دیگر ۴ نفر دستگیر شدند. همچنین اسلحه و مهماتی که از این عملیات‌ها کشف شد شامل نارنجک ۱۴ عدد، سلاح کمری ۴ قبضه، اسلحه ژ۳ و یوزی و تعداد زیادی مواد منفجره و یک دستگاه آرپی‌جی ۷ بود که قرار بود با آن خبرگزاری جمهوری اسلامی را مورد اصابت قرار دهند. در همین زمان در شهرستان‌ها نیز ۲۶ خانه تیمی و ۶ مغازه پوششی متعلق به شبکه نفاق در استان‌های مختلف کشور کشف شد و تعدادی در این رابطه دستگیر شدند».
پس از این حادثه، تعداد عملیات منافقین در شهر‌ها و در پایتخت کاهش یافت؛ خط قرمز انقلاب ایران امنیت مردم بود و معروف است که آن‌سال‌ها نیرو‌های نظامی و امنیتی ایران کوچه به کوچه و خانه به خانه دنبال تروریست‌ها می‌گشتند. از سال ۶۵ نیز منافقین از شهر‌ها رفتند؛ رفتند به جبهه‌ها. جمع شده بودند در عراق و آموزش نظامی می‌دیدند و به اشغال نظامی تهران در ۴۸ ساعت می‌اندیشیدند و عاقبت هم در سال ۶۷ «عملیات مرصاد» شد و خلاص.