۱۰۱ شهر در وضعیت قرمز «بی آبی»

- آرمان ملی نوشت: ایران در آستانه بحران آبی قرار دارد و با خشک شدن تالاب‌های کشور و کاهش سطح ذخایر آب‌های زیر زمینی، سطح زمین هر روز پایین‌تر می‌رود و فرونشست در برخی از مناطق ایران، با رکورددار دومین میزان فرونشست زمین در دنیا (مکزیک) فاصله بسیار زیادی دارد، به‌نحوی که کارشناسان از میزان فرونشست سالانه ۳۶ سانتیمتر فرونشست در تهران و دشت ورامین حیرت کرده‌اند.

همچنین بر اساس اعلام مجامع بین‌المللی فرونشست سالانه ۴ میلیمتر از زمین «نشانه بحران» است درحالی که به طور نمونه حدفاصل بین دشت فسا و جهرم در استان فارس فرونشست زمین تا ۵۴ سانتیمتر یعنی حدود ۱۴۰ برابر حد بحران جهانی آن است. استان اصفهان با ۳۱ شهر واقع بر پهنه‌های با خطر بالای فرونشست زمین در ردیف اول از لحاظ تعداد سکونت‌گاه‌های شهری است. استان‌های تهران با ۳۰ شهر، کرمان با ۲۵ شهر و خراسان رضوی با ۲۴ شهر در رتبه‌های بعدی قرار دارند،

در این میان یکی از راه حل‌های دولت برای افزایش بارندگی در سطح کشور، استفاده از تکنولوژی «بارور‌سازی ابرها» است. لازم به ذکر است که در زمستان ١٣٩٧ در چندین گزارش تحلیلی و مستند به موضوع بحران خشکسالی و ضرورت «باروری ابرها» پرداخت که منجر به تشکیل کارگروه ویژه در این زمینه ازسوی رئیس جمهور و اجرای آن توسط سازمان معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور شد.

اما موضوع بحران آبی در ایران فقط در ذخایر آبی خلاصه نمی‌شود و در سال ۹۶ سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد: «۸۰ درصد تالاب‌های کشور خشک‌شده و تالاب‌ها در مناطق خشک و نیمه‌خشک شرایط بحرانی دارند.»

هم‌اکنون نیز بر اساس داده‌های سازمان فضایی کشورمان، برخی از از تالاب‌ها از جمله هامون در سیستان و بلوچستان و بختگان و ارژن در استان فارس در حال خشک شدن کامل هستند. هفته گذشته مجله نیچر (یکی از معتبرترین مجلات علمی جهان) گزارشی ترسناک از وضعیت ذخایر آب‌های زیر زمینی ایران به قلم سه محقق ایران منتشر کرده است، که نشان از روز‌های سخت برای کشوری دارد که در منطقه‌ای خشک قاره آسیا قرار گرفته و قنات‌های آن که قرن‌ها این سرزمین خشک را سبز نگاه داشته بودند، با سد سازی بی‌رویه نابود شدند.

سمانه اشرفی، علی ناظمی و امیرآقاکوچک در این نشریه معتبر انگلیسی با استفاده از داده‌های متوسط ماهانه سطح آب زیرزمینی موجود در دسترس عموم در ۴۷۸ زیر حوضه و ۳۰ حوضه در ایران، محققان میزان از دست رفتن آب‌های زیرزمینی در سطح کشور ایران را از نظر کمی بررسی کرده‌اند. طی این مطالعه عناصر طبیعی و انسانی تاثیرگذار بر پـویــایــی ذخیره آب‌های زیرزمینی طــی دوره ۲۰۰۲-۲۰۱۵ در نظر گرفته و بررسی شده است.