سالروز فاجعه چرنوبیل؛ حقایقی درباره بدترین حادثه هسته‌ای جهان
فاجعه چرنوبیل در اواخر دهه ۸۰ میلادی، بزرگ‌ترین فاجعه اتمی است که جهان به خود دیده است.
– ۲۶ آوریل (۶ اردیبهشت)، سالروز فاجعه هسته‌ای «چرنوبیل» است که اکنون تلاش‌ها برای ثبت آن به عنوان میراث جهانی «یونسکو» جدی شده است.
۲۶ آوریل ۲۰۲۱، سی و پنجمین سالگرد بروز فاجعه چرنوبیل، نیروگاه هسته‌ای در اوکراین است که اکنون با زمین‌های بایر، ساختمان‌های تخریب شده و آوار سنگین احاطه شده است.
فاجعه هسته‌ای چرنوبیل در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ در پی انفجار ناشی از آزمایش سنجش امنیت نیروگاه هسته‌ای مذکور در ۱۰۸ کیلومتری «کییف»، پایتخت اوکراین رخ داد؛ این حادثه بدترین حادثه هسته‌ای است که تاکنون در جهان رخ داده است.
مقیاس بین المللی رویداد‌های هسته‌ای و رادیولوژیک (INES)، رویداد‌های هسته‌ای را در مقیاسی از صفر تا ۷ دسته بندی و آن‌ها را به تصادف، حادثه و فاجعه تقسیم می‌کند.
مقیاس ۷ نشان دهنده یک حادثه بزرگ است که به معنای انتشار عمده مواد رادیواکتیو با اثرات گسترده بهداشتی و زیست محیطی است که نیاز به اجرای اقدامات متقابل برنامه ریزی شده و گسترده دارد.
فاجعه چرنوبیل و فوکوشیما در سال ۲۰۱۱ به همین ترتیب طبقه بندی شده‌اند.
نکته مهم در مورد چرنوبیل این است که این نیروگاه در ۲ آزمایش خود در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲، ۴۵ میلیون کوری (واحد واپاشی هسته‌ای) ید رادیواکتیو صادر کرد.
وقوع انفجار در چرنوبیل که سبب پراکنده شدن ابر‌های سیاه در سراسر اروپا شد، ده‌ها هزار نفر را ناچار به تخلیه خانه‌های خود کرد.
۳۱ کارمند این مرکز و آتش نشان به دلیل تشعشعات اتمی بلافاصله جان خود را از دست دادند و هزاران نفر دیگر بعد‌ها به بیماری‌های ناشی از پرتو‌های رادیواکتیو مانند سرطان دچار شدند. البته همچنان تعداد کل افراد کشته شده و اثرات درازمدت این انفجار بر سلامتی افراد همچنان مورد اختلاف است.
منطقه محل استقرار چرنوبیل در «پریپیات» در شمال اوکراین، در حال حاضر منطقه‌ای با ساختمان‌های تخریب شده و خالی از سکنه و باتلاقی است.
این شهر ارواح زمانی محل زندگی ۵۰ هزار نفر بود که عمدتا در نیروگاه چرنوبیل کار می‌کردند.
دولت اوکراین تلاش دارد با ثبت چرنوبیل در فهرست میراث جهانی یونسکو، سایت گردشگری محبوبی را برای ماجراجویان پس از پایان دوره کرونا ایجاد کند؛ در سال ۲۰۱۹، حدود ۱۲۰ هزار نفر از این منطقه بازدید کردند.
سوال‌های جالبی در مورد چرنوبیل وجود دارند که پاسخ به آن‌ها خالی از لطف نیست.
- برخلاف تصور عمومی برمبنای بازی‌های رایانهای، فیلم‌های ترسناک و کتابها، هیچگونه جهش ژنتیکی دراین منطقه رخ نداده و هیچ گرگ دوسر یا جونده ۵ پایی در این منطقه مشاهده نشده است.
هرچند حیوانات معلول و دارای نقص جسمی زیادی در این منطقه وجود دارند.
- در حالی که گزارش‌هایی در مورد بازیابی چرنوبیل توسط طبیعت و عکس‌هایی در مورد تبدیل این منطقه محروم به بهشت طبیعی منتشر شده، طبیعت منطقه هنوز از فاجعه هسته‌ای نجات نیافته است.
به باور زیست شناسان، مشاهده برخی از گونه‌های در معرض خطر انقراض در منطقه دلیل بر سلامت منطقه مذکور نیست.
ضمن اینکه موارد ابتلا به تومورها، نقایص ایمنی، اختلال خونی، اختلال در سیستم گردش خون، پیری زودرس و نرخ قابل توجه مرگ و میر در جمعیت حیوانی منطقه مشاهده می‌شود.
- ساخت مینی سریال چرنوبیل در سال ۲۰۱۹ سبب افزایش ۲ برابری بازدیدکنندگان سالانه از چرنوبیل شد، اما این به معنای بی خطر بودن منطقه برای بازدیدکنندگان نیست.
آن‌ها در طول بازدید ملزم به رعایت مقررات مانند ممنوعیت خوردن و آشامیدن، حرکت در مسیر‌های تعیین شده، ... هستند.
با رعایت این مقررات امکان بازدید از منطقه در شعاع ۳۰ کیلومتری نیروگاه که در حال حاضر همه رآکتور‌های آن بسته شده‌اند، وجود دارد.
- پریپیات تا سال ۲۰۰۰ دارای سکنه بود؛ این شهر که برای خدمت به نیروگاه هسته‌ای و اسکان کارمندانش ساخته شد، در سال ۱۹۸۶ و پس از حادثه چرنوبیل تخلیه نشد.
هزاران نفر عمدتا مرد اغلب در شیفت‌های ۲ هفته‌ای پس از انفجار راکتور شماره ۴، در راکتور‌های ۱، ۲ و ۳ تا سال ۲۰۰۰ به کار خود ادامه دادند.
در حال حاضر این منطقه ساکنان غیر رسمی دارد که عمدتا از سکنه سابق این منطقه هستند که در پی انفجار ناچار به تخلیه منطقه شده بودند؛ تعداد دقیق این افراد مشخص نیست.
در سال ۲۰۱۸ تعداد این افراد حدود ۱۸۰ نفر تخمین زده شد. با توجه به روند پیر شدن این افراد، احتمال کاهش جمعیت وجود دارد.
دولت اوکراین اگرچه آمار رسمی از این افراد ارائه نمی‌کند، اما ماهانه به آن‌ها حقوق بازنشستگی می‌دهد و هر ۲ یا ۳ ماه یک بار از طریق فروشگاه سیار به آن‌ها مواد غذایی می‌رساند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *