مذاکرات منطقه‌ای؛ امری مفید برای منطقه/ راهبرد ایران امنیت درون‌زاست
حسین آجورلو در گفت‌وگو با میزان، با اشاره به مذاکره بین کشورهای منطقه در خصوص مسائل منطقه‌ای، اظهار داشت: اگر هر نوع مذاکره برای کاهش تنش بین دو کشور باشد، قطعاً امری مفید هم برای جمهوری اسلامی ایران و هم برای منطقه خواهد بود.
این کارشناس مسائل منطقه ادامه داد: دلیل آن هم این است که نظم منطقه‌ای که در غرب آسیا استوار است، یک نظم منطقه‌ای مبتنی بر موازنه قواست. برهم زدن این نظم مبتنی بر موازنه قوا، منجر به رقابت می‌شود و این رقابت به تدریج باعث ایجاد تنش شده و برای کشورها هزینه‌سازی کرده و هم امنیت منطقه را برهم می‌زند و هم توسعه کشورها را متوقف می‌کند.
وی تصریح کرد: هرچقدر اختلافات و رقابت‌ها تشدید شود، بازیگرانی که به نوعی از این تنش‌ها سود می‌برند، از جمله رژیم صهیونیستی، به دلیل اینکه می‌تواند در این تنش‌ها امنیت خود را تضمین کند، از این فرصت استفاده کرده و به سمت توسعه طلبی خواهد رفت.
آجورلو بیان داشت: تأثیر منفی بعدی این تنش‌ها این است که پول‌هایی که می‌توانند در جهت توسعه کشورها و منطقه هزینه شوند، برای تسلیحات هزینه می‌شوند و به نوعی در روند توسعه، خلل ایجاد می‌کنند.
وی با بیان اینکه هر نوع گفت‌وگویی در هر سطحی، اگر منجر به کاهش تنش شود، برای دو کشور و منطقه مفید است، افزود: همچنین به ضرر کسانی خواهد بود که به نوعی به دنبال اهداف دیگری هستند. به عنوان مثال، رژیم صهیونیستی از نزدیکی ایران و عربستان هراس دارد؛ چراکه ذاتاً اگر چالشی بین ایران و عربستان وجود نداشته باشد، از سمت دو طرف تهدید مشترک خواهد شد و برای آن‌ها خطر آفرین است.
این کارشناس مسائل منطقه ابراز داشت: همچنین کاهش تنش‌ها برای آمریکا که به دنبال فروش تسلیحات به کشورهای منطقه است که از آن نیز برای نفوذ سیاسی استفاده می‌کند و از عوامل درگیر شدن آمریکا در منطقه است، حذف از منطقه را به دنبال خواهد داشت.
آجورلو یادآور شد: آنچه که مد نظر جمهوری اسلامی ایران است، امنیت درون‌زاست؛ امنیتی که از درون منطقه و در جهت کاهش تنش‌ها شکل می‌گیرد.
وی با تاکید بر اینکه رفتن منطقه به سمت کاهش تنش‌ها، نیازمند یک سری پیش شرط‌هایی است، اضافه کرد: پیش شرط اساسی آن این است که طرفین به منطق مذاکره و منطق توافق پایبند باشند.
آجورلو در پایان گفت: به این صورت که کسانی می‌توانند مذاکره کنند که بپذیرند این مذاکرات باید برد - برد باشد و در برخی از مواضع خود تجدید نظر کنند و بپذیرند که منافع یکدیگر را تا حدودی به رسمیت بشناسند و همچنین با این باور برسند که حل مسائل منطقه‌ای، لزوما از طرق روش‌های سخت، درگیری‌های امنیتی و افزایش قدرت نیست و می‌توان با همکاری، منافعی را کسب کرد.