بهره‌ای از دعا روز دهم ماه مبارک رمضان؛ مواظب شرک خفی باشیم

_ ایرنا نوشت: پیامبر اکرم (ص) در دهمین روز از ماه مبارک رمضان اینگونه دعا کردند: اَللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکلِینَ عَلَیک وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ لَدَیک وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیک بِإِحْسَانِک یا غَایةَ الطَّالِبِین؛  یعنی خدایا مرا در این ماه از توکل کنندگان، و از رستگاران نزد خود، و از مقرّبان درگاهت قرار بده، به احسانت‌ای هدف جویندگان.

 

 

حجت الاسلام علی‌رضا شاه فضل قمصری گفت: در فراز اول از دعای روز دهم از خدا‌ می‌خواهیم ما را در زمره متوکلین به خود قرار دهد. معنای توکل این است که انسان ضمن آنکه تلاش و کوشش خود را برای رسیدن به اهدافش انجام می‌دهد، اما به قدرت و برنامه ریزی خود اکتفا نمی‌کند و با اعتماد به قدرت و رحمت واسعه الهی، به ثمر رسیدن و موفقیت در کار را از خدا طلب می‌کند.

 

وی تاکید کرد: توکل به معنای تنبلی و کوتاهی در کار نیست بلکه به معنای آن است که همه قدرت‌ها و نیرو‌ها را از آن خداوند می‌دانیم و خود را در امور مستقل از خدا‌ نمی‌دانیم. کسانی که به خدا توکل نمی‌کنند، توان و نیروی خود را برای انجام کار‌ها کافی دانسته و نیروی خود را مستقل از خدا‌ می‌دانند که این حالت نوعی شرک خفی است و باید مواظب باشیم گرفتار چنین شرکی نشویم.

 

شاه فضل ادامه داد: انسان‌های مومن همواره متوجه این امر هستند که لا حول و لا قوه الا بالله. کسانی که به خداوند توکل می‌کنند علاوه بر این که از عنایت الهی در کار خود بهره مند می‌شوند، آرامش روحی لازم را برای انجام کار‌ها خواهند داشت و هیچ گاه احساس تنهایی و نداشتن پشتوانه نخواهند داشت.

 

وی افزود: در فراز دیگر از خدا‌ می‌خواهیم ما را در زمره رستگاران قرار دهد. رستگارانی که خود را در کنار خدا‌ می‌خواهند و هر نیکی را مشروط به الهی بودن و رنگ خدایی داشتن می‌پذیرند. رستگاری حقیقی، داشتن سرمایه و امکانات و آسایش نیست. بلکه رستگاری حقیقی آن است که انسان مورد رضایت الهی قرار گیرد و هر آنچه را انجام دهد که معبود از او می‌خواهد.

 

استاد معارف دانشگاه علوم پزشکی کاشان اضافه کرد: رستگاری حقیقی در سایه پیروی از دستور‌های الهی حاصل می‌شود و کسانی که در ماه مبارک رمضان بندگی خدا را انجام می‌دهند و یک ماه روزه داری و شب زنده داری دارند این‌ها بهترین وسیله برای رسیدن به رستگاری را انتخاب می‌کنند.  

 

وی اضافه کرد: در فراز پایانی این دعا از خدا‌ می‌خواهیم تا ما را به خود نزدیک کند و در زمره مقربین درگاهش قرار دهد. لازم به ذکر است که خدا مثل ما انسان‌ها نیست که جایی داشته باشد تا ما نزد او برویم بلکه معنای تقرب به  خدا این است که ما بتوانیم صفات الهی را در خود ایجاد کنیم.

 

شاه فضل ادامه داد: بر همین اساس اگر خدا اهل رحمت به بندگان است، ما نیز اهل رحمت باشیم. اگر خدا نسبت به گناهان بندگان ستار است ما هم نسبت به اشتباهات دیگران ستار باشیم و به همین شکل بتوانیم هر صفت نیکویی که در خدا وجود دارد را در خود ایجاد کنیم.

 

وی با اشاره به آیه ۱۷ سوره سجده گفت: کسانی که در زمره مقربین درگاه الهی هستند لذت و بهره‌ای از دنیا و آخرت می‌برند که هیچکس نمی‌تواند آن را تصور کند.  ماه رمضان بهترین فرصت برای رسیدن به قرب الهی است. همه آنچه در این دعا از خدا‌ می‌خواهیم از احسان و تفضل او می‌خواهیم چرا که او نهایت درخواست درخواست کنندگان است.