خرابکاری در تاسیسات نطنز و سکوت اروپا و آمریکا

- خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای نطنز  از سوی کشور‌های مدعی، محکوم نشد.

 

تاسیسات هسته‌ای نطنز چند روز پیش با خرابکاری روبرو بود که انگشت اتهام چنین اقدامی به سوی رژیم صهیونیستی نشانه رفت و البته رسانه‌های این رژیم در گزارش‌هایی که منتشر کردند، به نقش اسرائیل در این اقدام تروریستی اذعان داشتند.

 

در میان گزارش‌ها و تحلیل‌هایی که در رسانه‌های رژیم صهیونیستی دیده شد، این موضوع نیز پر رنگ بود که اسرائیل باید در انتظار واکنش ایران باشد اما در این میان واکنشی که آمریکا، اروپا و سازمان‌های بین المللی از خود نشان دادند، قابل تامل است.

 

واکنش اروپا، آمریکا و سازمان ملل انفعالی و بدون موضع گیری علیه عامل اقدام تروریستی بود.

 

در چنین شرایطی که گفت‎وگوها در وین جریان دارد، اقدام به خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای ایران، در واقع مانعی بر سر راه دیپلماسی محسوب می‌شود؛ چرا که ایران برجام را امضا کرده و به آن پایبند بوده این در حالی است که آمریکا و اروپا آن را تضعیف کرده‎اند.

 

علاوه بر آن باید به این نکته توجه کرد که اگر عمق اقدام تروریستی در تاسیسات هسته‌ای نطنز بیشتر بود امکان بروز یک اتفاق هسته‌ای که باعث تشعشعات رادیو اکتیو شود، وجود داشت و در صورت چنین اتفاقی، واکنش‌ها چگونه می‌بود؟

 

اگر چنین اقدامی علیه تاسیسات هسته‌ای رژیم صهیونیستی افتاده بود، آیا باز هم اروپا و آمریکا موضعی که در قبال ایران گرفتند، اتخاذ می‌کردند؟

 

در جریان اقدام تروریستی هسته‌ای علیه تاسیسات هسته‌ای ایران در نطنز، ایران اقدام به آغاز غنی سازی ۶۰ درصدی اورانیوم کرد.

برداشت آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی این است که با وارد کردن فشار بیشتر به ایران با بهره گیری از اقدامتی همچون اقدام علیه مراکز هسته‌ای یا هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری ایران، تهران را مجبور به پذیرش پیشنهاد‌ها و خواسته‌های آن‌ها خواهد کرد.

 

اما آغاز غنی سازی ۶۰ درصدی برعکس آن را نشان داد، شاید غرب تصور آن را هم نمی‌کرد که ایران پس از خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای نطنز دست به چنین کاری بزند.

 

برای همین واکنش‌ها به اقدام ایران به خاطر آغاز غنی سازی ۶۰ درصد تند بودغ وزرای امور خارجه تروئیکای اروپا در بیانیه‌ای موضعشان را درباره آغاز غنی سازی ۶۰ درصدی اورانیوم در ایران بیان کردند.

 

دولت‌های فرانسه، آلمان و انگلیس اظهارات ایران مبنی بر این که غنی سازی ۶۰ درصدی اورانیوم با سانتریفیوژ‌های پیشرفته را آغاز خواهد کرد، چنان که ایران روز ۱۳ آوریل به اطلاع آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رسانده است، با «نگرانی زیادی ملاحظه کرده‌اند.»

 

در ادامه این بیانیه آمده است «این یک تحول جدی است، چون تولید اورانیوم با خلوص بالا، گامی مهم در راستای تولید یک سلاح هسته‌ای شکل می‌دهد؛ ایران هیچ نیاز غیرنظامی معتبری برای غنی سازی در این سطح ندارد.»

 

علاوه بر این، سه کشور اروپایی، افزودند «اعلام ایران با توجه به این که در موقعی مطرح شده که تمام شرکای برجام و آمریکا مذاکراتی واقعی را با هدف پیدا کردن یک راهکار دیپلماتیک سریع برای بازسازی و احیای برجام شروع کرده‌اند، به طور قابل توجهی تاسف بار است.»

 

اتحادیه اروپا برای اقدام علیه تاسیسات هسته‌ای ایران در نطنز چنین بیانیه‌ای صادر نکرد، اما برای آغاز غنی سازی ۶۰ درصدی آنچنان نگران است که گویی چه اتفاق مهمی افتاده است.

 

«جنیفر ساکی»، سخنگوی کاخ سفید نیز در این زمینه گفت «آغاز غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران تا ۶۰ درصد، جدیت آن در گفتگو‌های وین را زیر سوال می‌برد.»

 

اما آیا اقدام علیه تاسیسات هسته‌ای ایران و محکوم نکردن چنین اقدامی، جدیت غرب را در جریان نشست وین زیر سوال نمی‌برد؟

 

با توجه به این که ایران برای رسیدن به برجام از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۴ مذاکرات سنگینی را با ۱+۵ انجام داد تا به نتیجه‌ای برسد، نشست وین نباید طولانی باشد.

 

دلیل این توصیه اکید نیز روشن است؛ چرا که برجام یک قرارداد مشخصی است که همه چارچوب‌های آن وجود دارد و حتی لزومی هم به مذاکرات بر سر آن نیست.

 

گفت‏‎وگو بر سر قراردادی که امضا شده و برای دو طرف نیز لازم الاجراست، مذاکرات طولانی و فرسایشی به زیان کشور است که پایبندی خود را به توافق اثبات کرده است.