دشمن کجا را نشانه گرفته؟!
- روزنامه حمایت نوشت: ماه‌ها و هفته‌های نزدیک به انتخابات همواره مغتنم‌ترین فرصت برای اجرایی کردن برنامه‌های ضد امنیتی دشمن در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی است. تجربه نیز ثابت کرده که جبهه غربی، عبری، عربی همیشه از این مقطع برای عملیاتی کردن طرح‌های خود سوءاستفاده نموده و افراد آشنا به حوزه‌های امنیتی به‌خوبی می‌دانند که به‌رسم معمول در این ایام، انواع و اقسام ترفند‌ها و راهکار‌های جنگ روانی برای ایجاد خلل در حصار اراده و فکر مردم بکار گرفته می‌شود.
هم‌زمانی داغ شدن تنور انتخابات با مذاکرات ایران با طرف‌های غربی بر این مبنا، بهانه‌ای برای تغییر جهت نگاه مردم از حجم انبوه نقض عهد‌ها و تحریم‌های غیرقانونی شده تا از طریق تخفیف‌های جزیی و ارائه وعده‌های خوش آب و رنگ، سناریوی فریب و نیرنگ را یک‌بار دیگر کلید بزنند. «جی سالمون»، خبرنگار روزنامه «وال‌استریت ژورنال»، در یادداشتی فاش کرده بود که مقامات اروپایی و آمریکایی در نشست‌های محرمانه خود ابراز امیدواری کرده بودند که کاهش تحریم‌ها بتواند باعث جلب حمایت‌ها به جریانی خاص در انتخابات یکی از سال‌های نیم دهه گذشته شود؛ انتخاباتی که به تعبیر اندیشکده «امریکن اینترپرایز»، تأثیر عظیمی در جهت‌گیری آینده ایران داشت.
اهمیت انتخابات ریاست جمهوری آینده ازآن‌جهت است که غرب به دلیل اعمال و فراگیر کردن تحریم‌ها، ته‌مانده اعتبار خود را در داخل ازدست‌داده و مسئله اول آن‌ها در حال حاضر آن است که جریان‌های غرب‌گرا را دوباره تقویت و وارد عرصه کنشگری سیاسی کند. نمایش‌های تهوع‌آور و رسوای کاخ سفید، همچون چیدن سفره هفت‌سین و نگارش پیام تمرکز آمریکا بر دیپلماسی با خط نستعلیق نشان از آن دارد که واشنگتن در حال سرمایه‌گذاری برای ترمیم چهره خود در میان افکار عمومی است تا از آن به فصلش یعنی در روز انتخابات بهره‌برداری کند.
این در حالی است که برنامه دائمی مبنی بر ایجاد دوقطبی موافق و مخالف نظام برای کاهش مشارکت مردم در این گردهمایی عظیم ملی روی میز قرار دارد. به‌این‌ترتیب که از ساز و کار‌ها و نهاد‌های مرتبط با برجام اعتمادزدایی کرده و استدلال می‌کنند که بود و نبود مردم در انتخابات، تفاوتی در وضعیت آن‌ها ایجاد نمی‌کند. ازنظر معماران توطئه، این توجیه غیرمعقول درحالی‌که چرخش سیاسی در کشور همواره معمول بوده، مقدمه‌ای برای ایجاد به‌اصطلاح بحران مشروعیت برای نظام به شمار می‌رود چراکه در تندباد‌ها و شرایط پرخطر، این مردم بوده‌اند که حتی پیش از مسئولان پا به عرصه دفاع از نظام گذشته و تهدیدات را از سر کشور گذرانده‌اند. درنتیجه، همه توان خود را بکار گرفته‌اند تا اولاً نشان دهند دعوت‌کنندگان به این کمپین از متن مردم هستند و ثانیاً، ثابت کنند انتخابات به نفع آن‌ها کار نمی‌کند و اگر این خط به نتیجه برسد، در مراحل بعدی از میان ناامیدشدگان به یارگیری برای اپوزیسیون می‌پردازند.
نکته اینجاست که تمرکز در این شیوه، بر همراه کردن کسانی استوار است که به هر دلیلی، قائل به آرمان‌های انقلابی نیستند و کارنامه جمهوری اسلامی را در این حوزه نمی‌پسندند. هر ایرانی وطن‌پرستی در این نگاه، ممکن است انتقاداتی به مدیریت و مشکلات ناشی از آن داشته باشد، ولی نمی‌تواند به این دلایل، دیگر موفقیت‌های کشور را نادیده انگارد.
امنیت، استقرار، ثبات و حرکت علمی، در زمره دستاورد‌های درخشانی هستند که هیچ ایرانی غیور و میهن‌دوستی قادر نیست نسبت به آن‌ها بی‌اعتنا باشد و استمرار این کارآمدی‌های درخشان، وقتی میسر می‌شود که برای تقویت آن، به میدان حضور در انتخابات راهی شوند. در حقیقت، همه آحاد ملت فارغ از نگاه سیاسی و اعتقاداتشان به این ویژگی‌ها، خاصه در حوزه امنیت نیاز دارند و افرادی که به این مؤلفه‌ها معتقدند، باید برای حفظ ابهت این حریم امن، در انتخابات شرکت فعال داشته باشند.
از سوی دیگر، جابجایی سیاسی و رأی دادن مردم به نمایندگان آن‌ها با توجه به عملکرد و کارنامه به‌دست‌آمده، از بلوغ یک ملت نشان دارد، زیرا دغدغه‌ها و مطالباتشان را با رجوع به حافظه تاریخی خود دنبال می‌کنند. در طول بیش از چهار دهه‌ای که از عمر با برکت انقلاب اسلامی می‌گذرد، جناح‌ها و سلایق گوناگونی حائز اکثریت آرای عمومی شدند که برخی از آن‌ها حتی با امهات انقلاب نیز زاویه داشتند، اما به دلیل تحمل‌پذیری و ظرفیت نظام، این تناقض‌ها به مدد حضور مردم در ادوار انتخاباتی، بدون عجله و با صبر و شکیبایی، تحمل و هضم شده است. درنتیجه، با برگزاری هر دور از انتخابات، روح و نفس تازه‌ای به کالبد ملت دمیده شده و فرصت‌های جدیدی پیش روی کشور ایجاد می‌شود.
علاوه بر این، یک وجه قابل‌توجه از تقلای دشمن برای کاهش سطح مشارکت مردم، به اعتبارزدایی از الگوی سیاسی اسلام بازمی‌گردد. اسلام ناب و عقلانی در حال حاضر در برابر اسلام سکولار و اسلام تکفیری قرار دارد که دو نسخه جعلی و منحط محسوب می‌شوند و نقطه افتراق آن‌ها در برخورداری از حمایت مردمی است. اسلام تکفیری اساساً فاقد عقلانیت است و هر رأی و نظر مخالفی را از دم تیغ می‌گذراند.
سکولاریسم نیز ملغمه‌ای از شیوه‌های حکومت‌داری مفسدانه و به دور از معنویت به شمار می‌رود که قائل به انفکاک دین از سیاست است. از دل انقلاب اسلامی، اما مجموعه‌ای تحت عنوان «جبهه مقاومت» شکل‌گرفته که شیفته آرمان‌های انقلابی و ضد استعماری هستند و همین امر، حاکی از پشتوانه نه‌تن‌ها داخلی، بلکه منطقه‌ای و بین‌المللی ایران در برابر گفتمان غرب است. به گفته یکی از اندیشمندان غربی؛ «اگر مسلمانان از دو چیز آگاه شوند همه تابو‌های غرب در هم خواهد شکست: یکی قانون اساسی جمهوری اسلامی است که نشان‌دهنده مردمی و دینی بودن حکومت است و دیگری کارنامه موفقیت‌های علمی، سیاسی، نظامی و ... جمهوری اسلامی.»
مشارکت در انتخابات بنابراین، تمثالی از اعتماد جریان ساز مردم به نظام است و در غیاب این ویژگی، حضور در انتخابات معنا و مفهوم پیدا نمی‌کند. همه حاضران در این همایش ملی، یا در حوزه آرمان و یا در بخش توانمندی‌ها و کارآمدی‌های کشور با یکدیگر هم‌نظر هستند. بر این اساس، کسانی باید در میدان رقابت‌ها حاضر و نهایتاً انتخاب شوند که از قابلیت حفظ ارزش‌ها و افزایش اعتبار آن‌ها برخوردار باشند. نکته پایانی اینکه دو فاکتور کارکرد‌های موفق و آرمان‌های کشور، نقطه اتصال ملت با حاکمیت هستند و انتخابات را بدون در نظر گرفتن نتیجه آن، به سود آحاد افراد جامعه تمام خواهند کرد.