پیامدهای کرونا برای جهان؛ از موضوع دسترسی به آب تا بحران بهداشتی

- ده سال پس از آنکه سازمان ملل آب و فاضلاب را به عنوان حقوق بشر به رسمیت شناخت، جهان با پیامدهای ویرانگر کووید-۱۹ درگیر است؛ ویروسی که شستن دست و بهداشت، نخستین خطوط دفاعی در برابر آن است.

به گزارش «الجزیره»، یکی از مهمترین آموزه‌هایی که از این همه گیری آموخته‎ایم این است که ما تنها به اندازه آسیب پذیرترین اعضای جوامع خود سالم هستیم و امروزه بخش‌های بزرگی از جمعیت جهان هنوز از دسترسی به آب، بهداشت و فاضلاب عقب مانده‎اند.

در این زمان، ارتباط متقابل بیش از هر زمان دیگری ضروری است که اطمینان حاصل کنیم همه افراد روی کره زمین به آب و بهداشت دسترسی دارند؛ برای آینده‌ای امن‌تر و سالم‌تر برای همه.

پیش از بروز همه گیری ویروس کرونا، ۴۰ درصد از مردم جهان از قبل به امکانات اولیه شستن دست در خانه دسترسی نداشتند و کودکان تقریبا نیمی از مدارس دنیا، آب و صابون نداشتند.

در حالی که بسیاری از دولت‌ها در طول همه گیری، میزان تهیه ایستگاه‌های شست‎وشوی دست عمومی را افزایش داده اند، عواقب اقتصادی کووید-۱۹، تنها آنچه را که قبلا در خانه ها، مدارس و مراکز بهداشتی درمانی در سرتاسر جهان یک نیاز فوری بوده، تشدید کرده است.

در حقیقت، بیماری همه گیر کووید-۱۹ ممکن است به افزایش فقر جهانی کمک کند و در سال ۲۰۲۱ میلادی، ۱۵۰ میلیون نفر دیگر ممکن است به مجموع افراد فقیر شدید اضافه شوند.

از هر ۴ مرکز بهداشتی درمانی در سراسر جهان یک مورد فاقد خدمات اولیه آب است، از هر ۱۰ مورد یکی فاقد سرویس بهداشتی است و از هر ۳ مورد یکی فاقد لوازم ضدعفونی کننده دست است.

داده‌ها نشان داده است که حتی در مواردی که امکانات کافی شست‎وشو وجود داشته باشد، کارکنان بخش‌های مراقبت‌های بهداشتی در خط مقدم مقابله با ویروس کرونا ۱۲ برابر بیشتر در مقایسه با عموم جامعه به ویروس کرونا مبتلا می‌شوند.

دسترسی ناکافی به آب و بهداشت نه تنها میلیون‌ها زندگی، به ویژه زندگی زنان و کودکان را به خطر می‌اندازد، بلکه بسیاری از اهداف توسعه دیگر از جمله برابری جنسیتی، صلح و آموزش را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دسترسی به آب و بهداشت از یکدیگر جدا نیستند؛ این دو بخشی از شبکه‌ای از چالش‌ها و نابرابری‌های سیستمی است که به دلیل فقدان اراده سیاسی و سرمایه گذاری در این بخش تشدید می‌شود.

کووید-۱۹ نخستین اپیدمی نیست که جهان با آن روبرو شده است و آخرین مورد نیز نخواهد بود؛ مقاومت در برابر بحران‌های آینده به اقدامات انجام شده در حال حاضر بستگی دارد.