فیلم| پشت پرده بازداشت مهاجران و عقیم سازی اجباری در زندان‎های آمریکا

– داستان بازداشت مهاجران در بازداشتگاه‌های مهاجرتی آمریکا، الگویی دیرپا از عقیم سازی اجباری جمعیت حاشیه نشین این کشور به ویژه سیاه پوستان، لاتین تبار‌ها و بومی‌ها را در آمریکا زنده می‌کند.

 

انتشار اخباری مبنی بر عقیم کردن زنان مهاجر به اجبار یا در بی خبری آنها در بازداشتگاه‌های مهاجران در آمریکا سبب شوکه شدن همگان شد.

 

این اقدام که با عقیم سازی اجباری توسط نازی‌ها مقایسه می‌شود، تکرار الگویی از عقیم سازی اجباری اقلیت‌های به حاشیه رفته در آمریکاست.

تاریخ کوتاه مدت آمریکا، سابقه‌ای طولانی از عقیم سازی اجباری فقرا، معلولان، مهاجران و اقلیت‌های نژادی توسط بازیگران دولتی و خصوصی را نشان می‌دهد.

 

جنبش اصلاح نژادی در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم در آمریکا منجر به تصویب قانون عقیم سازی افراد ضعیف شد که در نتیجه آن بیش از ۷۰ هزار نفر در سراسر آمریکا عقیم شدند.

 

این قانون تنها تحت تاثیر عقیم سازی اجباری نازی ها، با مقابله افکار عمومی مواجه شد.

 

هرچند این روند با توجیهات جدید در دهه ۱۹۴۰ ادامه یافت؛ پس از جنگ جهانی دوم نیز عقیم سازی اجباری حاشیه نشین‌ها به بهانه نگرانی در مورد کنترل جمعیت، مهاجرت و هزینه‌های رفاهی ادامه پیدا کرد؛ در دهه ۱۹۶۰ نیز عقیم سازی اجباری با دلایل جدیدی فقرا، مهاجران و رنگین پوستان را هدف قرار داد.

 

برنامه‌های عقیم سازی اجباری به طور نامتناسبی بر افراد معلول و زنان رنگین پوست تاثیر می‌گذارد.

 

یک بررسی از ساکنان ایالت «پورتوریکو» در سال ۱۹۶۵ نشان داد که حدود ۳۵ درصد از کل مادران پورتوریکویی در سنین ۲۰ تا ۴۹ سال عقیم شده اند.

 

تا دهه ۱۹۷۰، حدود ۲۵ درصد از زنان بومی آمریکا در سنین ۱۵ تا ۴۴ سال عقیم شده بودند؛ بین سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۷۹، ایالت «کالیفرنیا» یک سوم از کل عقیم سازی کشور را با بودجه دولت انجام و بیشتر لاتین تبار‌ها و سیاهپوستان را هدف قرار داد.

 

در واقع از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۳۷ دو سوم ایالت‌های آمریکا قانون عقیم سازی غیرارادی را مجاز کرده بودند؛ اگرچه عقیم سازی اجباری نهایتا در اواخر دهه ۱۹۷۰ در برخی از ایالت‌ها غیرقانونی اعلام شد، اما همچنان ادامه دارد.

 

 

گزارش سال ۲۰۱۰ گروه حقوق زندانیان «Justice Now» نشان داد که نزدیک به ۱۵۰ زن زندانی بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ توسط پزشکان ایالتی عقیم شده اند.

 

از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۳، تقریبا هزار و ۴۰۰ زندانی در ایالت «کالیفرنیا» عقیم شدند؛  همچنین بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، ۱۴۶ نفر زندانی عمدتا سیاه پوست و لاتین تبار در ۲ زندان زنان در کالیفرنیا عقیم شدند.

 

طبق سوابق ایالتی، پزشکی که این جراحی‌ها را انجام داده نزدیک به ۱۵۰ هزار دلار دستمزد گرفته است.

 

 

بیشتر این زنان فقیر، مکزیکی یا رنگین پوست بودند و مانند زنان مراکز نگهداری مهاجران، مجبور به این کار شدند یا این عمل در ناآگاهی آنان یا با تهدیدشان به مجازات انفرادی طولانی مدت انجام شد.

 

هرچند عقیم سازی اجباری در زندان‌های آمریکا ۹ سال پیش غیرقانونی اعلام شد، اما نمی‌توان با اطمینان از پایان قطعی این اقدام سخن گفت.

البته مستندات زیادی در مورد عقیم سازی اجباری در بیمارستان‌های آمریکا نیز وجود دارد.

 

طی دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰، بسیاری از عقیم سازی‌های هدفمند در این مکان‌ها اتفاق افتاده و زنان مکزیکی را به طور نامتناسب هدف قرار داد.

 

شمار زنان مکزیکی تبار عقیم شده در این دو دهه ۲۰ هزار نفر اعلام شد که شکایتشان در نهایت با رای قاضی مبنی بر حسن نیت عاملان بی نتیجه ماند.

شرایطی مانند بیسوادی افراد، ناتوانی آن‌ها در تامین هزینه‌های درمان، عدم توانایی برقراری ارتباط به دلیل ندانستن زبان، ... برای اجرای قانون مصوب ابزار‌های مناسبی را فراهم می‌کرد.

عقیم سازی اجباری در آمریکا اکنون در بازداشتگاه‌های مهاجران به طرز عجیبی در حال تکرار است.

 

شکایت‌های متعددی از جانب بازداشت شدگان در مورد عقیم سازی بدون رضایت و آگاهی آنها از سال ۲۰۱۸ به ویژه در بازداشتگاه‌های مهاجران در ایالت «جورجیا» مطرح شده که به تایید شماری از پزشکان و پرستاران نیز رسیده است.

 

 

این افراد که در برابر شیوع بیماری کرونا، محافظت بهداشتی و پزشکی دریافت نمی‌کنند، در صورت اعلام بیماری‌های دیگر خود، با برداشتن مخفیانه رحم نیز مواجه می‌شود.

 

«گاردین» در گزارشی که به این امر اختصاص داده، می‎گوید ۴۰ زن مهاجر از انجام عمل هیسترکتومی روی آنها بدون اطلاعشان خبر داده اند.

 

«مرکز برنان» ضمن اشاره به ناکامی اداره مهاجرت آمریکا در تامین و حفاظت از سلامتی مهاجران و نگهداری آنان در مراکزی پرازدحام که با خطر شیوع کرونا مواجه هستند، از تاثیر سیاست‌های سختگیرانه مهاجرتی «دونالد ترامپ»، رییس جمهور پیشین آمریکا بر سهولت انجام عمل هیسترکتومی انتقاد کرد.