چند نکته مهم پیرامون فضل و نجابت امام «علی نقی الهادی(ع)»
احمد حسینی در گفت‌وگو با پیرامون سیره سیاسی «امام علی نقی الهادی (ع)» گفت: زمان امامت «امام علی النقی الهادی (ع)» مصادف بود با حکومت خلفای عباسی، لذا حبس و بازداشت خانگی در منطقه نظامی و پادگان نظامیان عباسیان، به طور طبیعی محدودیت‌هایی را برای این امام بزرگوار فراهم کرده بود، همین امر باعث شد تا اطلاعات کمتری از «امام علی نقی الهادی (ع)» بیان شود.
***سیره سیاسی «امام علی نقی الهادی (ع)»
وی در همین راستا ادامه داد: «امام علی نقی الهادی (ع)» همه خصوصیات امامت را داشتند و به مسئولیت خویش در حد استطاعت عمل می‌کردند و می‌کوشیدند تا به اصلاح امور امت بپردازدند؛ فشار حکومت بر «امام علی نقی الهادی (ع)» گاهی به حدی می‌رسید که ایشان مجبور می‌شدند تقیه کنند، با این همه این امام بزرگوار به مسئولیت اصلاح گرایانه خویش در امت اسلامی می‌پرداختند، همانگونه که در آیه ۸۸ سوره هود آمده است: «قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلَىٰ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَرَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَکُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاکُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِیدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِیقِی إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ شعیب گفت:ای قوم، رأی و نظریه شما چیست؟ آیا اگر مرا از جانب پروردگارم حجت روشن و دلیل قاطع باشد و از خود بر من رزق نیکو رسانده باشد باز اطاعت او نکنم؟ و بدانید که غرض من در آنچه شما را نهی می‌کنم ضدّیت و مخالفت با شما نیست بلکه تا بتوانم تنها مقصودم اصلاح امر شماست و از خدا در هر کار توفیق می‌طلبم و بر او توکل کرده و به درگاه او انابه و بازگشت دارم.»
***رویکرد «امام هادی (ع)» در مبارزات
حسینی رویکرد «امام علی نقی الهادی (ع)» در مبارزات را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: مبارزات این امام بزرگوار با ظلم و ستم حاکم وقت باعث شد «امام هادی (ع)» از مدینه به سامرا منتقل و در آنجا تبعید خانگی شوند، با این حال ایشان همچنان ارتباط خود را با شیعیان حفظ می‌کردند و در خفا به تربیت شاگردان خود می‌پرداختند و آنان را به عنوان مستشار به نقاط مختلف کشور‌های اسلامی می‌فرستادند تا بتوانند از راه دور همچنان به حمایت و هدایت شیعیان بپردازند. «امام هادی (ع)» حتی از بین شاگردان خود افرادی را به دربار حاکمان وقت فرستاده و در آنجا به کار گمارده بودند تا بتوانند در وقت نیاز به کمک شیعیان در بند و ظلم دیده بپردازند.
وی به نقش «ائمه معصومین (ع)» در راهنمایی بشر اشاره و تصریح کرد: از نظر قرآن کریم نیز کم‌ترین نقش «ائمه معصومین (ع)» اتمام حجت نسبت به دشمنان است، تا کسی مدعی نشود که حق را ندیده و نمی‌شناخته و حجت بر او تمام نشده است. خداوند در آیه ۲۰۸ سوره شعرا می‌فرمایند: «وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ، و ما اهل هیچ دیاری را تا رسولانی به هدایت و اتمام حجت بر آن‌ها نفرستادیم هلاک نکردیم.»
***سیره رفتاری
این کارشناس علوم قرآنی به سیره رفتاری «امام علی نقی الهادی (ع)» اشاره و ابراز کرد: از آنجا که خلیفه وقت تلاش داشت تا از «امام علی نقی الهادی (ع)» تعهد گرفته تا در مسائل اجتماعی و سیاسی دخالت نکنند، اما ایشان هرگز این امر را نپذیرفتند، زیرا به حکم عهد با خدا، مسئولیت داشتند تا به مسائل مردم رسیدگی کنند. «امام هادی (ع)» هرگز حاضر نشدند عهد خود با خدا را برای رضایت مخلوقی بشکنند.
***سبک زندگی
حسینی به سبک زندگی «امام علی نقی الهادی (ع)» اشاره و تصریح کرد: تهدیدات دائمی از سوی حکومت، موانع و مشکلات بسیاری را برای این امام بزرگوار فراهم کرده بود. نکته مهم این بود که شیعیان دریابند همواره تعهدات خویش را نسبت به خداوند انجام داده و اخلاق بندگی را فدای اخلاق اجتماعی و تعهداتی نکنند که به زور سرنیزه و شمشیر بر ایشان وارد می‌شود، دیگر آنکه تنها تکیه گاه خویش را خداوند قرار دهند و محفوظ بودن از بدی دشمنان را در اعتماد و توکل بر خدا بجویند.
فضل و نجابت «امام هادی (ع)»
این کارشناس علوم قرآنی به ویژگی‌های «امام علی نقی الهادی (ع)» اشاره و بیان کرد: در کتاب الارشاد المفید صفحه ۳۳۹ پیرامون «امام علی نقی الهادی (ع)» بیان شده یکی از ویژگی‌های «امام هادی (ع)» فضل و نجابت این حضرت بوده است. عبیدالله بن یحیی الخاقان می‌گوید: «اگر پدر را می‌دیدی او شخص بسیار کریم و بخشنده، با نجابت و صاحب فضل می‌یافتی». البته روایت‌های دیگر نشان می‌دهد که «امام هادی (ع)» با آنکه در شرایط حبس خانگی بودند وجوهات و درآمد ایشان زیرنظر مستقیم دولتمردان و نظامیان عباسی قرار داشت، با این همه همان اندک چیزی که به دست ایشان می‌رسید در راه خدا به نیازمندان و سائلان می‌دادند.
حسینی به اعمال روز شهادت «امام علی نقی الهادی (ع)» اشاره و ابراز کرد: سید بن طاووس در کتاب اقبال پیرامون اعمال سوم رجب می‌گوید: «هر کس در شب سوم ماه رجب ۱۰ رکعت نماز بخواند که در هر رکعت «فاتحه الکتاب» ۱ مرتبه و سوره «إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ» ۵ مرتبه قرائت شود خداوند کاخی در بهشت برای او بنا می‌نهد که پهنا و درازای آن هفت برابر دنیا است؛ و منادی از آسمان ندا در می‌دهد: ولی خدا را به کرامت عظمی و همراهی و همدمی با پیامبران، صدیقان، شهیدان و صالحان بشارت دهید».
این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا بیان کرد: همچنین بیان شده هر کس سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند گودال و پرده‌ای میان او و آتش جهنم قرار می‌دهد که طول آن به اندازه ۷۰ سال مسافت دارد و خداوند عزوجل هنگام افطار به او می‌گوید: «حق و محبت و دوست داشتن تو بر من واجب گردید ای فرشتگان من، شما را گواه می‌گیرم که گناهان گذشته و آینده او را آمرزیدم»؛ در مورد نماز این روز نیز بیان شده هر کس در روز سوم ماه رجب ۴رکعت نماز بخواند، به این صورت که در هر رکعت بعد از فاتحه الکتاب، آیات ۶۳ تا ۱۶۵ سوره بقره را تلاوت کند، خداوند پاداشی به او عطا می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند آن را توصیف کند.