«ابلق» در صدر محبوب‌ترین فیلم‌های جشنواره
- روزنامه خراسان نوشت: سه فیلم «ابلق» ساخته نرگس آبیار، «تک تیرانداز» ساخته علی غفاری و «مصلحت» اولین ساخته حسین دارابی، در روز‌های گذشته در کاخ جشنواره رونمایی شد و فیلم «مامان» به کارگردانی آرش انیسی نیز دیروز به نمایش درآمد. از میان این ۴ فیلم، «ابلق» بیش از همه توجه مخاطبان و منتقدان را جلب کرده و تا دیروز در صدر محبوب‌ترین فیلم‌های جشنواره قرار گرفته بود. در ادامه مطلب نگاهی به این ۴ فیلم داشته‌ایم.
ابلق
نرگس آبیار در ساخته جدید خود یعنی «ابلق»، سراغ مسئله مهمی رفته است که بار‌ها مطرح شده و جدید نیست، اما زاویه نگاه متفاوت او، این فیلم را تبدیل به اثر ویژه‌ای کرده است. قصه «ابلق» در منطقه‌ای به نام «زورآباد» روایت شده است که ساکنان آن سرپناه درست و حسابی به نام خانه ندارند و در فقر شدیدی زندگی می‌کنند. طراحی صحنه بسیار خوب فیلم، باعث شده این منطقه و لوکیشن‌ها کاملا قابل باور از آب دربیاید و دغدغه، سرگرمی و فرهنگ ساکنان آن برای مخاطب ملموس شود. فیلم شروع بسیار خوبی دارد، از همان ابتدا مخاطب را میخکوب می‌کند و لحظات نفس‌گیر آن، تماشاگر را همچنان تا پایان مشتاق نگه می‌دارد.
بازی بازیگران نقش‌های اصلی و حتی فرعی «ابلق» درخشان است و هوتن شکیبا با نقش و بازی متفاوت خود، تماشاگر را غافلگیر می‌کند. الناز شاکردوست نیز روی دیگری از توانایی خود را نشان داده و یک بار دیگر برای دست یابی به سیمرغ، خیز برداشته، اما بهرام رادان نتوانسته به اندازه این دو بازیگر موفق ظاهر شود.
تک تیرانداز
«تک تیرانداز» به کارگردانی علی غفاری، از معدود آثار دفاع مقدسی جشنواره سی‌ونهم است و به سوژه جذابی، چون شهید عبدالرسول زرین تک‌تیرانداز ماهر و شاخص دفاع مقدس می‌پردازد که به «گردان تک‌نفره» مشهور شده است.
«تک تیرانداز» اگرچه از بعضی فیلم‌های دفاع مقدسی دهه‌های شصت و هفتاد بهتر است، اما در قیاس با آثار خوبی که در سال‌های اخیر در جشنواره فجر رونمایی شده، حرف چندانی برای گفتن ندارد و به نظر می‌رسد آن‌طور که باید و شاید، حق دفاع مقدس و سوژه جذابش را ادا نکرده است. فیلم از نظر پرداختن به یک قهرمان، روایت به نسبت مناسبی دارد و قهرمان قابل قبولی می‌سازد، اما فیلم نامه و اجرای آن در بعضی از فصول بسیار ضعیف است؛ به خصوص وقتی بعثی‌ها را نشان می‌دهد.
یک نبرد تن‌به‌تن با سلاح دوربین‌دار هم دارد که از نظر اجرا، بدترین فصل فیلم است. کامبیز دیرباز در نقش شهید زرین بازی استانداردی ارائه کرده، اما آن چنان همدلی‌برانگیز نیست و نمی‌تواند از امید‌های سیمرغ باشد.
مامان
داستان فیلم «مامان» اولین ساخته آرش انیسی، درباره یک خانواده با محوریت مادر خانواده است. فیلم تلاش می‌کند چالش‌های این مادر با سه فرزندش را که همگی پسر هستند، به تصویر بکشد و تضاد‌های آنان را در مقابل یکدیگر نشان بدهد، اما جز مادر خانواده اطلاعات زیادی از سه فرزند او به مخاطب داده نمی‌شود، بنابراین تماشاگر چندان از جزئیات روابط سه برادر با یکدیگر، علت اختلاف آن‌ها و رفتار‌هایی که دارند، سر در نمی‌آورد. یکی دیگر از ایراد‌های «مامان» کمبود قصه است که باعث می‌شود مخاطب را با خود همراه نکند و پایان‌بندی ضعیف آن هم تماشاگر را راضی نمی‌کند.
فیلم جز رویا افشار که بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته، بازیگر چهره‌ای ندارد. رویا افشار به عنوان نقش اصلی فیلم، به خوبی تغییرات لحظه‌ای عجیب‌وغریب این مادر را نشان می‌دهد و در نقش یک مادر عصبی، خسیس و لجباز، بازی باورپذیری داشته که نقطه قوت فیلم است. او پیشتر نقشی تا حدی مشابه را در «دشمنان» نیز ایفا کرده بود.
مصلحت
سیاسی‌ترین فیلم جشنواره، اثری از یک کارگردان فیلم‌اولی است که با یک داستان خیالی در بستر وقایع ابتدای انقلاب اسلامی، به مفهوم «مصلحت» می‌پردازد؛ ماجرای دادستانی که در دوراهی اجرای عدالت برای فرزندش قرار می‌گیرد. اگرچه شخصیت‌های اصلی فیلم خیالی‌اند، اما صراحت فیلم و همچنین روایت آن در سطوح بالای قوه قضاییه، ماجرا‌هایی ملتهب و حساسیت‌برانگیز ساخته است.
حسین دارابی در مقام نویسنده و کارگردان، پیچ‌ومهره‌های داستان «مصلحت» را محکم و دقیق درآورده و با شجاعت، ماجرا را تا انتها روایت کرده است. فیلم به‌خصوص در نیمه اول، ضرباهنگ بسیار خوبی دارد و با روایت سریع و پر از جزئیات، مخاطب را میخکوب می‌کند. نازنین فراهانی بهترین بازیگر فیلم است که با وجود بازی در نقش مکمل، اما در نیمه دوم اثر، نقش به نسبت پررنگی دارد. در عین حال وحید رهبانی و امیر نوروزی نیز بازی‌های باورپذیر و به اندازه‌ای داشته‌اند.