نحوه تشخیص آلودگی هوا

_ فارس نوشت: مرتضی فلاح پور در پاسخ به این پرسش که «هوای آلوده و نامناسب بر اساس چه شاخص‌هایی تعیین می‌شود؟»، بیان داشت:در واقع هر آنچه  را که در خارج از مجموعه هوای پاک باشد، آن را به عنوان هوای ناپاک و آلوده به حساب می‌آوریم و این تابعی از مختصات مکانی است که در آن قرار داریم.  

 

این فوق تخصص آلرژی و ایمونولوژی بالینی ادامه داد: برای مثال فکر کنید در منطقه روستایی بسیار خوش آب و هوا و در خانه ییلاقی هستید و از یک سوخت فسیلی استفاده می‌کنید. آنچه آزاد می‌شود باعث آلودگی است، چرا؟ چون قرار نیست این جزئی از هوای سالم که دارای استانداردی است، باشد. همچنین در مزرعه‌ای در حال سم پاشی بوده یا در یک نجاری مشغول به کار هستید؛ در این مکان‌ها آلاینده‌هایی درست می‌شود.

 

وی گفت:بنابراین آلاینده‌ها می‌توانند شامل گاز‌ها و ذرات معلق و حتی می‌توانند موجودات زنده یا مواد شیمیایی به صورت ذرات و مایع باشد؛ بنابراین تعریف آلاینده‌ها بسیار متنوع است، اما آنچه امروزه برای هوای استاندارد استفاده می‌شود و استاندارد آلایندگی و شاخص تعیین می‌کنند از مجموع برخی ذرات است.

 

فلاح پور تصریح کرد: شایع‌ترین این ذرات دی اکسید کربن، مونوکسیدکربن اکسید گوگرد، اکسید نیتروژن و ذرات معلق است. این‌ها آلاینده‌هایی هستند که در هوای استنشاقی ما بوده و باعث صدمات متفاوت می‌شوند.

 

وی با اشاره به اینکه آلاینده‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند، خاطرنشان کرد: آلاینده‌ها ثابت و متحرک هستند. متحرک‌ها شامل خودرو‌های بنزینی و گازوئیلی بوده و بر اساس کیفیت سوخت مصرفی، میزان موادی را تولید می‌کنند.

 

این فوق تخصص ایمونولوژی بالینی افزود: آلاینده‌های ثابت مانند کارخانه‌ها، نیروگاه‌ها و منابع از این دست هستند. مهمترین ماده‌ای که اکنون باعث آلودگی جهان می‌شود، استفاده از سوخت‌های فسیلی است که این شاخص‌ها را بالا می‌برد.

 

فلاح پور متذکر شد: سوخت‌های فسیلی مثل ذغال سنگ، مازوت، نفت سیاه و نفت کوره شایع‌ترین آلاینده‌ها هستند.

 

وی اضافه کرد: برای اینکه کیفیت هوا را قابل فهم کنند، استانداری ایجاد کردند که این استاندارد ۵ آلاینده اصلی شما مونوکسیدکربن، دی اکسید کربن، اکسید نیتروژن، اکسید گوگرد و ذرات معلق را اندازه گیری می‌کند.

 

این فوق تخصص ایمونولوژی بالینی براز داشت: عدد‌هایی به این مواد اختصاص داده‌اند که از صفر تا ۵۰۰ است و هرچه این اعداد بالاتر باشد، یعنی هوا ناسالم‌تر بوده و در معرض آن قرار گرفتند، خطر‌های بیشتری به همراه دارد.

 

فلاح پور گفت:صفر تا ۵۰ به معنای هوای پاک بوده و برای همه افراد سالم است و رنگی که این وضعیت را نشان می‌دهد، رنگ سبز است.

 

وی یادآور شد: عدد ۵۰ تا ۱۰۰ به معنای ناپاک است؛ البته ناپاک بودن الزاما به معنی ناسالم نیست، بلکه به معنی این است که برای افراد معمولی خطری ندارد، اما بهتر است افرادی که  پرخطر بوده و بیماری زمینه‌ای دارند، کمتر در این هوا حضور داشته باشند و به رنگ زرد است.

 

این فوق تخصص ایمونولوژی بالینی افزود:از ۱۰۱ به بالا به رنگ نارنجی است؛ به معنی هوای ناسالم برای گروه‌های پرخطر است؛ بنابراین برای همه افراد ناپاک است، اما برای یکسری از افراد  ناسالم است.

 

 فلاح پور بیان داشت: از ۱۵۰ تا ۲۰۰ برای همه افراد ناسالم و خطرناک است. از ۲۰۰ تا ۳۰۰ به معنی هشدار و از ۳۰۰ به بالا به معنی اخطار و خطر فوری و جدی است.