بحران پناهجویی در اروپا و وخامت اوضاع مهاجران در بوسنی و هرزگوین

- چادر، گِل و سرما؛ پناهجویان در بوسنی و هرزگوین با شرایط بدی دست و پنجه نرم می‌کنند.

به گزارش دویچه وله، راحیل ظفر بیست و پنج ساله اهل کراچی پاکستان، می‎گوید که او پیش از این شش بار سعی کرده است از بوسنی هرزگوین از طریق جنگل و کوه هابه صورت پیاده به کرواسی برود اما پلیس مرزی کرواسی هر بار او را متوقف کرده و مورد ضرب و شتم و سرقت قرار داده است.

۳۰ مردی که در اینجا در جنگلی خارج از شهر ویلیا کلادوسا در بوسنی اردو زده اند، داستان مشابهی برای گفتن دارند.

در جلوی هر چادر، دو یا سه نفر به خاطر گرم شدن یا آشپزی به دور آتش‌های کوچک نشسته اند.

در بوسنی و هرزگوین اردوگاه‌هایی وجود دارد، اما برای اسکان همه پناهندگان، حدود ۸ هزار نفر، که هم اکنون در این کشور هستند، کافی نیست.

برخی مانند راحیل ظفر، می‌گویند که حضور در اینجا را به حضور در اردوگاه ها، به دلیل اینکه می‌ترسد دیگران از آنان سرقت کنند، ترجیح می‌دهند.

پس از هجوم بزرگ پناهندگان در سال ۲۰۱۵، کشور‌های اتحادیه اروپا مانند مجارستان به طور موثر مرز‌های خود را بستند.

به همین دلیل، از آن زمان افراد بیشتری در تلاشند تا از طریق بوسنی و هرزگوین وارد کشور‌های عضو اتحادیه اروپا شوند.

برخی از آنها با وجود پلیس مرزی کرواسی موفق به این کار می‌شوند.

سوهرت فازلیچ، شهردار شهر بیهچ بوسنی و هرزگوین، اتحادیه اروپا را مسئول این وضعیت می‌داند.

فازلیچ می‌گوید نگرش اتحادیه اروپا به مسائل پناهندگی و مهاجران، ریاکارانه است.

به گفته وی، «در طول بحران مهاجرت، اتحادیه اروپا ادعا کرده که پول زیادی را برای بوسنی اختصاص داده، اما بیهچ هرگز یک یورو هم به خود ندیده؛ ما مجبور شدیم با منابع خود به این وضعیت رسیدگی کنیم.»

طبق ادعای کمیسیون اروپا، از سال ۲۰۱۸ اتحادیه اروپا بیش از ۸۸ میلیون یورو (۱۰۸ میلیون دلار) مستقیما به بوسنی و هرزگوین یا سازمان‌های شریک که از پناهندگان مراقبت می‌کنند پرداخت کرده است.

یکی از این شرکا، سازمان بین المللی مهاجرت است اما اندکی قبل از کریسمس، این سازمان اردوگاه خود را در ۳۰ کیلومتری شهر بیهچ تعطیل کرد.

این سازمان می‌گوید در اعتراض به خودداری مقامات بوسنیایی از مقاوم سازی این اردوگاه در زمینه آب و هوای زمستانی، آن را تعطیل کرده است.