«زندگی حسینی» محمدرضا زائری دوباره خواندنی شد

زائری یادداشت‌های خود در این زمینه را پیش از این در قالب سرمقاله‌های نشریه خیمه که نشریه ویژه فرهنگ و آئین‌های حسینی است منتشر کرده و گزیده‌ای از آنها در قالب این کتاب منتشر شده است.

«روضه‌های ساده خانگی سبک زندگی ماست»، «خون خدا در رگ جامعه»، «امر ما را احیا کنید، حتی شما دوست عزیز»، «تاریخ و جغرافیایی به وسعت انسان و جهان»، «مصباح دعا در زجاجه خیمه»، «زندگی در ترازوی حکمت»، «عاشورا مهمترین دلیل برای ضرورت غیبت است»، «دیوار کوتاه مداحی»، «خیر سرمان منتظر آقاییم» و... برخی از عناوین این یادداشت ها را شکل می‌دهد.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «می‌خواهیم این چند روز دنیا را حسینی زندگی کنیم تا در آخرت حسینی باشیم و به شمار آییم. خداوند فرمود در روز رستاخیز، هر گروهی را با امامشان فرا می‌خوانیم. پیشوای مذهب ما دل خوشمان ساخت که هر که مار ا دوست داشته باشد، با ما محشور می‌شود. بدین سان زندگی روزمره ما از بدو تولد تا هنگام مرگ، با عشق و شور حسینی گره می‌خورد.

کام نوزاد را با تربت سید الشهدا بر می‌داریم تا نخستین تماس مادی او با خاک کربلا باشد و در گوش او اذان عشق و اقامه وفاداری می‌گوییم تا خدا را جز از چشم معرفت حسین نشناسد و جز در محراب دلدادگی حسین به عبادت نایستد. در مجالس و هیئت های حسینی حاضر می شویم و مادر با اشک روضه نوزاد را شیر می دهد و پیراهن مشکی عزا بر تنش می‌کند و پدر سینه زدن و نوحه خواندنش می‌آموزد. و تا هنگام مرگ که باز تربت سید الشهدا بر زبان جنازه می گذاریم تا آخرین توشه اش  از دنیا و آخرین زادش کربلا باشد، شاید که بتواند در پاسخ فرشتگان محاسبه گر، امام و ولی خود را معرفی کند.»