آسیبی که بچه های تاتر دیدند هیچ قشری در سینما ندید

- طبق اعلام شب گذشته نودمین قسمت از برنامه سینمایی هفت روی آنتن شبکه سوم سیما رفت. در میزگرد اول برنامه سید ضیا هاشمی تهیه کننده سینما درباره جایگاه نظام تهیه کنندگی و افزایش دستمزد بازیگران مباحث مهمی مطرح کرد.

رییس انجمن صنفی تهیه کنندگان در ابتدای میزگرد گفت: واقعیت این است که زمانی که از آنالوگ به دیجیتال سفر کردیم معادلات یک تغییر اساسی پیدا کرد. الان همه چی تغییر کرده و سرمایه خیلی اهمیت پیدا کرده است. خیلی از تهیه کنندگان قدیمی ما خودشان از آنونس تا پوستر را طراحی میکردند. یک قاعده‌ای بود که الان رعایت نمی‌کنیم. قانون و هیچ پیشبینی برای این وضعیت ندارد. در گذشته انتخاب تهیه کننده و کارگردان به این راحتی نبود و باید شناخت سینمایی وجود میداشت. الان سرمایه سالاری وجود دارد و هرکس که پول دارد می‌آید. در ظاهر درست است، ولی چیزی به اسم فرهنگ داریم مثلا در بهداشت اجازه ورود هر دارویی را میدهند؟ اما در سینما که فرهنگ است و تعیین کننده الان هر کسی میتواند هر نوع تصمیمی را بگیرد و اصلا توجه نمیکنند که قرار است چه بلایی سر سینما بیاورند. خیلی اتفاقات افتاده که ما تخصص تهیه کنندگی را نادیده میگیرند. در همه دنیا تخصص تهیه کنندگی وجود دارد، ولی در ایران نه.

 

واقعیت این است که کوک سینما در رفته است. بخشی از آن باز میگردد به مدیریت‌های تغییر یافته که هی تغییر میکند مدیران ما نمیدانند که تا چند وقت هستند و برنامه بلند مدت کلا منتفی است. ما الان در این کرونا برآوردی برای نمایش یا اکران داریم؟ البته در هیچ جای دنیا وجود ندارد. در این شرایط تعداد زیادی روی آوردند به نمایش خانگی که خیلی خوب است و بچه‌های پشت دوربین بیکار نمی‌مانند. اما دارد به یک مشکل تبدیل میشود. مثلا با یک بازیگری صحبت میکنیم میگوید تا ۱۴۰۱ پر هستم. خیلی‌ها هستند که می‌آیند فیلم را میخرند یعنی یک فیلم ساخته شده را میخرد تا نامش را به عنوان مجری طرح بزنند. الان برخی از دوستان ما اصلا به تهیه کنندگی توجه ندارند و کاری که باید در ۴۰ روز تمام شود در ۴ ماه هنوز تمام نشده است. پلتفرم‌ها هم یک مشکل دیگر است. الان سه فیلم با یک موضوع دارد ساخته میشود این یعنی یک بلا من الان خودم سه تا فیلم با موضوع ناصرالدین شاه میشناسم. الان تخصص دیگر هیچ جایگاهی ندارد و توانایی در دست سرمایه گذار است. 

 

وی در ادامه افزود: یک واقعیت جهانی وجود دارد که برای اینکه دستمزد‌ها به رقم معمول برسد چند نکته مدنظر است. مثلا در خارج بازیگری که دستمزد بالا دارد در سرمایه فیلم شریک میشود. شریک شدن در مالکیت. یا مثلا یک میلیارد دستمزد است من ۴۰۰ میلیون نقد میدهم و بقیه را در سود فروش پرداخت میکنم. رضا عطاران در تمام فیلم‌هایی که بازی میکند شراکت میکند. بازیگران منصفی داریم که برای فیلم‌های خود وقت میگذارند. این کار‌ها اقتصاد را از بین بردن است. خیلی از سرمایه گذار‌های ما کله شناس هستند. ما هنوز نتوانستیم به عنوان یک صنف کار اساسی انجام دهیم. ارشاد جدیدا به چند نفر کارت تهیه کنندگی داده که باید گریه کرد بر این شغل.

 

تعداد سریال‌هایی که دارد ساخته میشود عموما بازیگر‌های آن‌ها در چند پروژه مشغول کار هستند و این اشتباه است باید از بازیگران متعدد استفاده کرد. استار ما هر هفته اگر دیده شود دیگر استار نیست. 

 

دو تا راه حل وجود دارد که تجربه جهانی است. مثل آب خوردن در روز راه حل دیگری برای آن وجود ندارد. سینما ایدولوژیک است. در ترکیه سالیانه از سریال‌های خود درآمد ارزی دارد ما اینجا نمیتوانیم اینکارا بکنیم، چون برخی فیلم‌های ما اصلا خواهان ندارند. پس باید سینماگران خودشان دلشان بسوزد و همه باید مشارکت کنند در غیر این صورت کاری نمیتوان کرد. یک کف پول را بگیریم در فیلمی که به آن اعتقاد دارند اگر اعتقاد نداریم بازی نکن بگذار از بچه‌های تاتر استفاده کنند. بچه‌های تاتر خیلی آسییب دیدند. من خودم به شخصه اگر این روند ادامه پیدا کند می‌آیم و نام تهیه کنندگانی که پول نجومی پرداخت میکنند را اعلام میکنم.