«غلامرضا تختی»؛ پهلوانی فراموش نشدنی

_ آنا نوشت: دوباره به تاریخ ۱۷ دی‌ماه رسیدیم؛ روزی که برای مردم ایران یادآور اسطوره کشتی ایران است. تختی، نماد ورزش ایران و از نسل پهلوانان اساطیری و ماندگار تاریخ ایران است. مردی که معنای جوانمردی، گذشت، مردانگی و فداکاری، با نام او عجین شده است. نام تختی در سایه پهلوانی در تاریخ ایران به یادگار مانده است؛ او برای مردم ایران تجسم مفهوم جوانمردی با ویژگی‌های بارزی همچون بخشندگی، مهربانی، جوانمردی و توجه و دلجویی از فقرا است.

 

البته او اولین مدال تاریخ المپیک ورزشی را از رقابت‌های ۱۹۵۶ برای کشور ایران به ارمغان آورد؛ اما تنها مدال‌های رنگارنگ او نبود که نام جهان پهلوان تختی را در تاریخ ایران با گذشت بیش از نیم قرن زنده نگه داشته است؛ بلکه منش پهلوانی و خاکی بودن او سبب شد که مردم نام این بزرگ مرد تاریخ کشتی ایران را هیچ‌گاه فراموش نکنند. بدون شک یکی از ماندگارترین کار‌های تختی، جمع‌آوری کمک برای مردم زلزله‌زده بویین‌زهرا در سال ۱۳۴۱ بود؛ زلزله‌ای به بزرگی ۷.۲ ریشتر که موجب مرگ حدود ۲۰ هزار نفر شد و چراغ مردم آن دیار را خاموش کرد، اما این فاجعه با نام غلامرضا تختی گره خورد.

 

 

در آن سال سیاه، تختی کشکول به دست بین مردم رفت تا برای مردم زلزله بویین‌زهرا کمک جمع‌آوری کند؛ سیل جمعیت با او همراه شدند و مردم هر آن‌چه که در توان داشتند برای کمک تقدیم کردند؛ در همان زمان خانمی که استطاعت مالی نداشت، چادرش را به تختی تقدیم کرد که این صحنه همه مردم را منقلب کرد. تصویری که هیچ‌گاه فراموش نشد و نام تختی و جاودانگی‌اش را در یاد یکان‌یکان مردم ایران زنده نگه داشت.

 

تاریخ ایران مملو از رسم جوانمردی بزرگ مرد کشتی ایران است؛ زمانی که تختی به خاطر مصدومیت پای حریف خود، باخت را به برد ترجیح داد؛ برای مردمی که زلزله چراغ خانه‌هایشان را خاموش کرد به دل جمعیت زد و کامیون کامیون کمک جمع‌آوری کرد تا دوباره شهر زلزله‌شده بویین‌زهرا جان بگیرد؛ تختی از سارقی که قصد ربودن اتومبیلش را داشت هم گذشت کرد و دست او را گرفت تا زندگی شرافتمندانه‌ای در پیش گیرد؛ هنگامی که پیشنهاد تبلیغ تیغ ریش‌تراشی را با سودی هنگفت به او دادند از انجام آن امتناع کرد تا در روزگاری که مردم به سختی معاش خود را تأمین می‌کنند با آن‌ها هم‌ذات پنداری کند. تختی هیچ گاه مقابل حاکمان سرخم نکرد و همین ویژگی‌های بارز بود که  تختی اسطوره مردم ایران زمین شد.

غلامرضا تختی در پنج شهریور ۱۳۰۹ در جنوب تهران به دنیا آمد. «رجب خان» (پدر تختی) متولد دروازه غار تهران و مادرش از خانواده سنتی تهران بود. او دو برادر و دو خواهر داشت که همه آن‌ها از وی بزرگ‌تر بودند. تختی تحصیلات ابتدایی را در دبستان حکیم نظامی تهران گذراند و پس از سپری کردن دوره اول متوسطه ترک تحصیل کرد. جهان پهلوان ورزش را ابتدا از زورخانه‌گردان شروع کرد، اما در ورزش زورخانه‌ای توفیق نداشت و استعداد او برای کشتی شناخته شد. تختی در عمر ورزشی خود هشت رویداد مختلف بین‌المللی را هم تجربه کرد که نتیجه‌اش کسب ۴ مدال طلا، ۴ مدال نقره شامل یک طلا و ۲ نقره المپیک، یک طلای آسیایی و ۲ طلا و ۲ نقره جهانی بود.

 

تختی در ۱۷ دی‌ماه سال ۱۳۴۶ در هتل آتلانتیک تهران به قتل رسید و یا درگذشت. مرگی که هنوز زوایای پنهان او آشکار نشده است. تختی هر چه بود، گویی آمده بود تا رسالت خود که رسم جوانمردی و بخشودگی است را به مردم ایران عرضه کند. پیکر تختی، پس از قتل یا درگذشت در گورستان ابن بابویه شهرری به خاک سپرده شد و با گذشت نیم‌قرن هنوز مردم یاد نام او را زنده نگه داشتند و از او به نیکی یاد می‌کنند.