داستان ناتمام آلودگی هوای پایتخت

- محمد صفری روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: در این مقوله به نظر می‌رسد که مسائل سیاسی و جناحی بیشتر دخیل باشد در حالی که مسئله حقوق شهروندی و سلامت مردم است که یک موضوع و معضل اجتماعی است.

هر دولتی که در ایران مستقر باشد باید به تکالیف خود برای مقابله با آلودگی هوا عمل کند، قانون اینگونه حکم داده، اما تاکنون اجرا نشده است.

به زمان زیاد دور باز نمی‌گردیم، زمانی که احمدی نژاد شهردار تهران بود دولت اصلاحات بر سر کار بود، او حتی در یکی از جلسات هیئت دولت دعوت نشد چرا که از نظر جناحی با دولت اصلاحات همخوانی نداشت، کمترین همکاری هم از سوی دولت با شهرداری تهران صورت می‌گرفت.

محمود احمدی نژاد رئیس جمهور شد و قالیباف شهردار تهران، اما با وجود نزدیکی دیدگاه‌های سیاسی و جناحی، باز هم دولت او با شهردار تهران همکاری لام را نداشت.

به نظر می‌رسد که یک رقابت و تقابل میان دولت‌ها و شهرداری تهران وجود داشته باشد که باعث می‌شود هر یک به نوعی در وظایف خود قصور داشته باشند.

دولت می‌گوید چرا من باید به شهرداری تهران کمک کنم آنگاه به نام شهردار تمام شود؟

چنین دیدگاهی هیچگاه اجازه نمی‌دهد که وضعیت شهری، چون تهران بهبود یابد و همینگونه کجدار و مریز سپری شود.

مدت کوتاهی از شهرداری قالیباف بر تهران در دروه اول ریاست جمهوری روحانی گذشت، او نیز به خاطر اختلاف نظر سیاسی و جناحی برای شرکت در جلسات هیئت دولت دعوت نشد، گرچه شهردار تهران عضوی از هیئت دولت محسوب نمی‌شود، اما به خاطر اهمیت شهر تهران در جایگاه پایتخت به نظر می‌رسد که حضور شهردار در برخی از جلسات هیئت دولت مثبت باشد.

پس از قالیباف نیز شهرداران دیگری همچون محمد علی نجفی کلیدار شهر تهران شدند، اما با وجود نزدیکی دیگاه‌های سیاسی نجفی با دولت دبیر و امید، باز هم همکاری مناسبی میان دولت و شهرداری تهران دیده نشد.

چرایی آن هم به خاطر همان دیدگاهی است که در دولت‌ها وجود دارد، اعتقاد دولت‌ها بر این است که چرا من حمایت و خرج کنم به نام شهرداری تمام شود!

البته ناگفته پیدا است که حمایت و هزینه‌ای که دولت برای شهرداری تهران و دیگر شهرداری‌های کشور می‌کند، بودجه بیت المال است و صدقه نیست، وظیفه دولت‌ها است که برای اداره شهری، چون تهران هزینه کنند.

اکنون هم که حناچی شهردار تهران است، گرچه در چند جلسه هیئت دولت شرکت کرد، اما به خاطر برخی مسائل از جمله ماجرای ساختمان جماران که متعلق به ریاست جمهوری بود، او نیز از چشم دولت افتاد و دیگر به جلسات هیئت دولت دعوت نشد.

 

اگر بخواهیم روابط دولت‌ها و شهرداران تهران ریز بررسی کنیم مسائل و اختلافات زیادی میان این دو وجود دارد که البته هر دو طرف از آن‌ها آگاهی دارند و مردم هم کما بیش در جریان هستند، اما در این میان این مردم‌اند که قربانی اختلافات سیاسی و جناحی می‌شوند و این دور تسلسل آلودگی هوای تهران و دیگر کلانشهر‌های کشور همچنان ادامه دارد.

افکار عمومی باید به یاد داشته باشند زمانی که محمد باقر قالیباف شهردار تهران شده بود، بار‌ها پیشنهاد داد که مسئولیت رفع آلودگی هوای شهر تهران را به طور کامل به او و شهرداری تهران واگذار کنید ظرف مدت مشخص که به گفته او ۵ سال زمان می‌برد این معضل را حل خواهد کرد و تهران را از شر آلودگی هوا نجات خواهد داد.
از آن زمان تاکنون چند سال گذشته است؟

محمد باقر قالیباف شهردار وقت تهران در سال تاریخ ۹ دی ماه ۱۳۹۴ و در برنامه صبحانه کاری با خبرنگاران تهران گفته بود؛ «اگر کسی در جمهوری اسلامی ایران پیدا نشد که مسئولیت حل آلودگی هوا را قبول کند، حاضرم مسئولیت را بر عهده بگیرم و ظرف مدت مشخصی این مشکل را حل کنم.»

یک برنامه ۵ ساله برای حل مشکل آلودگی هوای شهر تهران با بی توجهی مسئولین روبرو شد و اکنون که ۵ سال از آن پیشنهاد قالیباف گذشته است، نه تنها مشکل آلودگی هوا حل نشده بلکه بغرنج‌تر هم گشته است.

اگر اختلافات جناحی و سیاسی کنار گذاشته شود نه تنها آلودگی هوای شهر تهران و دیگر کلانشهر‌های آلوده حل می‌شود بلکه بسیاری دیگر از مشکلات کشور نیز حل خواهد شد.

شهرداری دوره حناچی طرح شهر بیدود را پیاده کرد، اما این طرح با صرف هزینه زیاد هیچ تأثیری بر کاهش آلودگی هوای تهران نداشت.

برای حل این معضل که با جان شهروندان سر و کار دارد نیازمند برنامه‌های عمیق‌تر و تأثیرگذارتر هستیم که در پیچ و خم اختلافات سیاسی و حزبی گم شده و دیده نمی‌شود.