تخریب مساجد تخریب انسانیت، فرهنگ و تاریخ است

این مدرس دانشگاه برای جذب مردم به مساجد پیشنهاد کرد: به نظر من اول از همه باید به معماری مساجد توجه کرد. معماری مسجد معلوم و تعریف شده است. معماری مسجد معماری کاشی‌های است که روی آن آیات قرآن نوشته شده است. معماری مسجد یعنی آن گنبدی شکل و دو مناره‌ای که باید در کنارش باشد، که فقط ما داریم.

این هنرمند با انتقاد از برخی بی‌توجهی‌های این روزها به اصول معماری مسجد گفت: به عنوان مثال یک نمونه بد ترکیب در چهار راه سعادت آباد و شهرک غرب هست که این ساختمان بیشتر به درد نیروگاه می‌خورد! اصلا مسجد نیست. معلوم نیست که چه کسی  آن را طراحی کرده و چه کسی این طرح را به عنوان مسجد قبول کرده است!؟ چند سال است که این مسجد در حال ساخت است و همینطور کج و معوج پیش می رود. یعنی یک چیزی است که مسجد نیست. چرا که همانطور که گفتم مسجد فرمی دارد که نمادی است که تو را به یاد مذهب و خدا می اندازد.

وی افزود: هر جای دنیا که بروی با دیدن یک گنبد و دو گلدسته یاد مسجدی می‌افتی که همیشه سعی کردیم برای ورود به آن تمیز و منزه باشیم و وقتی به آنجا وارد می شویم جوری رفتار کنیم که فکر کنیم خدا ما را می‌بیند. ولی این ساختمانی که شبیه نیروگاه است، اصلا مسجد نیست که آن هم در غرب تهران ساخته شده است و نه تنها آدم را به خود جذب نمی کند بلکه با القاء این‌که اینجا مسجد نیست باعث دوری افراد می‌شود. مسجد باید مسجد باشد نه چیزی شبیه ساختمان‌های کره مریخ در داستان‌های تخیلی!

این هنرمند درباره رفتار افراد مسجدی و تاثیرش در جذب دیگران هم گفت: این افراد باید قبول کنند که بین آن کسی که به نظر متدین می‌آید با فردی که به نظر متدین نمی‌آید و ممکن است که با صورتی اصلاح شده و با لباس و عطر و ادکلن مد روز وارد مسجد شود، فرقی نیست، بلکه تفاوت‌ها نزد خداوند است و خدا است که می‌داند چه کسی متدین‌تر و متقی‌ و پرهیزگارتر است و اوست که افراد را به بهشت می‌برد نه منی که اگر به مسجد بروم و نماز بخوانم.

وی افزود: مسجد جای بسیار خوبی برای نماز خواندن است اما هر جا که هستی ولو در بیابان، باید با قلبت بروی و نماز بخوانی؛ پس نباید فرقی بین افراد نمازگزار باشد. افرادی که خود را صاحب مسجد می‌دانند و متولی هستند باید بدانند که فقط آن کسی که آن بالاست می‌تواند بین افراد تفاوت قائل شود چرا که می‌داند چه در قلب من و دیگران می‌گذرد.

این کارگردان تلویزیونی درباره نحوه نمایش مسجد در آثار تلویزیونی و سینمایی کشوراظهار داشت: گرچه من همه کارهای تلویزیون و سینما را در مورد مسجد ندیده‌ام اما فکر می‌کنم که در این آثار مسجد آنطور که باید و شاید نشان داده نمی‌شود و بیشتر تمادین شده است، به طوری‌که همیشه ما می‌بینیم که آدم خلافکاری که پشیمان شده است و به مسجد می رود تا یه دعایی کند در حالی که می تواند در خانه خودش هم همان نماز را بخواند چرا که نماز را باید قربه الی الله خواند. گرچه دستور دین است که تاکید می‌کند که نماز را به صورت جماعت بخوانیم ولی نه جماعتی که بخواهند به همدیگر ببالند و پز مسجد رفتن را بدهند.

فروتن ادامه داد: شاید بیم آن باشد که نکند قداست مسجد در انظار و افکار عمومی خدشه دار شود و نتوانند نشان دهند که ممکن است حتی یک قتل در مسجد اتفاق بیفتد. نکته مهم این است که مسجد جای تنها یک قشری که به نظر متدین می آیند نیست بلکه جای هر فرد دلسوخته و آخرین پناه برای هر کسی است.