آشنایی با ناشوایی که روند درمان بیماران را توسعه داد

- دونالد ال بالانتین، پژوهشگر، استاد دانشگاه، جراح تجربی ناشنوای آمریکایی در ۸ نوامبر ۱۹۲۲ در پکن پایتخت چین به دنیا آمد.

او چند ماه پس از تولد به دلیل تشدید ذات الریه پس از یک عمل جراحی که به روی شکمش انجام گرفت ناشنوا شد. والدینش او را در سیزده سالگی به آمریکا فرستادند.

بالانتین به آکادمی آرچمیر در دالاور و به مدرسه مقدماتی کانتربری در کانتیکت رفت. پس از پایان تحصیل در آرچمیر بالانتین به مطالعات خود برای گرفتن مدرک کارشناسی شیمی از پرینستون ونیز مدرک کارشناسی ارشد بیولوژی و دکتری تخصصی بیولوژی حیوانات از دانشگاه کاتولیک آمریکا در واشنگتن ادامه داد.

پس ازتکمیل شدن تحصیلات مقطع دکتری و ازدواج، در ۱۹۵۲ دوره کاری خود به عنوان دستیار محقق در انگل شناسی در آزمایشگاه‌های اسکویب، در نیوبر انسویک در نیوجرسی را آغاز کرد.

بالانتین از ۱۹۴۵ به همکاری با دکتر جان مارکوس کانورز پرداخت که بنیانگذار و مدیر موسسه جراحی پلاستیک در مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک بود. او همچنین بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ چندین جایزه از بخش کمک هزینه‌های تدریس صندوق یادبود میلبانک در بیولوژی پیوند اعضا به دست آورد. بالانتین، به واسطه آزمایش بر روی حیوانات آزمایشگاهی شیوه جدیدی از پیوند پوست و کلیه انسان را گسترش داد.

وی با بهره گیری از میکروسکوپ‌های قوی با مقیاس‌های حساس و ابزار‌های دقیق پزشکانی را پرورش داد که به هزاران نفر کمک می‌کردند تا استفاده دوباره از اعضایشان را به دست آورند.

این فنون همچنین برای کاهش کوری چشم در اثر دیابت و معالجه تومور‌ها استفاده می‌شود. او چهار کتاب را به تنهایی و یا با همکاری دیگران تالیف کرد و بیش از ۱۲۰ مقاله علمی در موضوعاتی از قبیل: پیوند‌های پوستی، خون رسانی پوستی، تحقیق روی سیلیکون سیال و پیوند کلیه در نشریات پزشکی آمریکا، انگلستان و آلمان منتشر کرد.

همچنین در سازمان‌های اجتماعی فعال بود و با دیگر دانشمندان ناشنوا در انجمن ناشنوایان حرفه‌ای آمریکا همکاری می‌کرد. او سمت معاون رییس را داشت و رییس کمیته تحقیق آن انجمن بود. بالانتین در ۱۹۸۱، نخستین دریافت کننده جایزه سخنرانی یادبود ادمون لیون شد که در موسسه تکنیکی ملی ناشنوایان در موسسه فناوری روچستر به او اهدا شد. او در یکم سپتامبر ۱۹۹۰ پروفسور افتخاری در مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک شد.

انتهای پیام/