آشنایی با معلولی که عطر را ساخت
- اویگن بامبرگر شیمی دان آلمانی درنوزدهم ژوئیه سال ۱۸۵۷ م در برلین چشم به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات متوسطه در سال ۱۸۷۵ به عنوان دانشجوی پزشکی وارد دانشگاه برسلاو شد و در تابستان سال بعد در هایدلبرک زیر نظر روبرت بونزن به تحصیل پرداخت.
بعدا به برلین بازگشت. با سرپرستی کازل لیبرمان شروع به کار کرد و درجه دانشگاهی را زیر نظر آ؛ و. هوفمان به دست آورد.
سپس دستیار کارل راملسبرک در مدرسه عالی فنی برلین شارلو تنبورک شد. بامبرگر در سال ۱۸۸۳ م به به مونیخ رفت و به عنوان دستیار آدولف فون بایر شیمی دان هموطنش نخست در بخش شیمی تحلیلی و سپس در آزمایشگاه شیمی آلی به کار مشغول شد.
او در سال ۱۸۹۳ کرسی استادی مدرسه فنی کنفدراسیون سوئیس در زوریخ را پذیرفت. ولی در ۱۹۰۵ به علت ناراحتی عصبی که منجر به فلج شدن دست راست او شد از این کار کناره گیری کرد.
با این حال، پژوهش شخصی را با کمک دستیار ادامه داد. بامبرگر بعد از این عارضه که دست راست او را به طور کلی فلج نمود، تمامی کوشش خود را صرف کار‌های تحقیقاتی و پژوهشی نمود.
او درباره هیدروکربور‌های معطر تحقیق کرد و ساختار رتن، کریسن، پیرن و گلوکوزید پیسئین را آشکار کرد. در آزمایش‌های خود با مشتقات نفتالین متوجه شد که بعضی ترکیباتی که در آن‌ها هیدروژن به زنجیر استحلاف شده اضافه شده باشد دیگر خواص عطری خود را نگاه نمی‌دارد. وی این ترکیبات را «آلیسیکلیک» نامید.
بامبرگر با توجه به فرآورده‌های فرعی واکنش‌هایی که قبلا بررسی کرده بود ترکیبات ایزودیازو را کشف کرد. پیوسته سعی داشت کلیه تحقیقات خود را به رشته تحریر درآورده و به همین لحاظ فهرست مفصلی از آثار بامبرگر در پوگندورف موجود است.
از جمله نوشته‌های او می‌توان از ساختمان اسنفنن و ایدنفتال، همپار‌های فضایی، درباره دیازو و ایزودیازو و تاریخچه نمک‌های دیازونیوم و چندین کتاب دیگر نام برد.
به اعتقاد جمعی از دانشمندان شیمی آلی کلاسیک، بامبرگر با پژوهش‌های خود خدمات ارزنده‌ای به پیشرفت این علم نموده است. در کتاب‌های تاریخ شیمی آلی از قدیمی‌ترین زمان‌ها تا عصر حاضر نوشته ادوبار بلت و تاریخ شیمی نوشته ج. ر. پارتنیگن درباره خدمت بامبرگربه شیمی آلی به طور مشروح بحث شده است.
اویگن بامبرگر شیمی دان خستگی ناپذیر در دهم دسامبر ۱۹۳۲ م پس از هفتاد و پنج سال تلاش پرثمر در پونته ترزا سوئیس زندگی را بدرورد گفت.
انتهای پیام/