استفاده ابزاری غرب از افغانستان در چهل و یکمین سالگرد حمله شوروی

_ تسنیم نوشت: فردا ششم جدی (۶ دی ماه) سالروز حمله شوروی سابق به افغانستان وارد چهل و یکمین سال می‌شود و در چنین روزی بود که ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی به بهانه تقویت ارتش شکست‌خورده و ضعیف دولت کمونیستی وقت کابل با لشکرکشی به افغانستان خاک این کشور را اشغال کرد.

 

تجاوز شوروی سابق به افغانستان ۹ سال تمام ادامه یافت و نیرو‌های ارتش سرخ شوروی با صد‌ها جنگنده و تانک‌های زرهی به کشتار مردم بی دفاع افغانستان پرداختند که به کشته شدن بیش از یک میلیون و مهاجرت پنج میلیون افغان و نقص عضو هزاران نفر انجامید.

 

جنگ افغانستان با کشته شدن حدود یک میلیون نفر از مردم افغانستان و آواره شدن ۵ میلیون نفر دیگر بیشترین هزینه‌ها را به مردم این کشور تحمیل کرد و البته با حمله آمریکا و دیگر کشور‌های غربی هنوز این جنگ ادامه دارد.

 

بسیاری از مردم افغانستان بر این باورند که غربی‌ها، کشورشان را قربانی امنیت خود کردند تا با استفاده ابزاری و مصرفی از مردم افغانستان و جان‌فشانی و ریخته‌شدن خون این مردم ابر قدرت شرق را متحمل شکست نظامی-سیاسی کنند و با کشاندن امپراطوری شوروی به باتلاق افغانستان و درگیر کردن آن‌ها در یک جنگ فرسایشی، روس‌ها مشغول درگیری با مجاهدین افغانستان شوند تا بدین ترتیب تهدید‌های مسکو به اروپای شرقی و منافع آن‌ها کاهش یابد.

 

در واقع اینطور می‌توان گفت که افغانستان قربانی اهداف بلند مدت غربی‌ها شد و آمریکا با استفاده این کشور به عنوان طعمه اژد‌های سرخ شوروی را به این باتلاق کشاند تا خود و شرکای غربی‌اش در حاشیه امن زندگی کنند.

 

 

واشنگتن و شرکای غربی، پاکستانی و عربی‌اش با آگاهی از باور‌های دینی مردم مسلمان افغانستان و حس استعمارستیزی و کافرستیزی آن‌ها سعی کردند تا جنگ آزادیخواهانه و جان‌فشانی‌های آن‌ها را به نفع اهداف سیاسی کشور‌های خود مصادره کنند و در بسیاری موارد ضربه سنگینی به جریانی وارد کردند که اگر به روند طبیعی خود ادامه می‌داد دستاورد‌های خوبی را برای افغانستان در پی داشت.

 

 

مشاور امنیت ملی دولت کارتر درباره مداخله‌گری در افغانستان که منجر به پیدایش گروه‌های افراط‌گرا شد ضمن تصریح بر عدم پشیمانی‌اش در این باره گفت: «چه چیزی در تاریخ جهان اهمیت بیشتری دارد؟ ایجاد طالبان یا فروپاشی امپراطوری شوروی؟ تحریک احساسات یک عده مسلمان و یا آزادی اروپای مرکزی و پایان جنگ سرد؟».

 

غرب پس از شکست دادن شوروی توسط مجاهدین افغان به تعهدات خود برای بازسازی این کشور و تلاش برای ایجاد تعامل بین احزاب افغانستان و ایجاد یک دولت ملی عمل نکرد و در واقع با سیاست‌های تفرقه‌افکنانه و کمک‌های هدف‌دار سبب دامن‌زدن به اختلافات بین این احزاب و گروه‌ها شدند.

 

از سوی دیگر نیز با نفوذ کشور‌های حاشیه خلیج فارس و استفاده ابزاری از مسائل مذهبی و رخنه وهابیون به افغانستان و گسترش تفکرات افراط‌گرایانه و همچنین نقش پاکستان باعث شد تا افغانستان وارد مسائل حزبی و داخلی شود و این کشور نه به یک جامعه متحد بلکه به صحنه درگیری و جنگ مداوم تبدیل شد.

 

هنوز تاثیرات ناگوار لشکرکشی شوروی با تحریک غربی‌ها در افغانستان از بین نرفته بود که این بار آمریکا پس از حملات یازده سپتامبر و بهانه مبارزه با تروریسم به این کشور حمله کرد.

 

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که حضور نظامی آمریکا و متحدانش در افغانستان نه تنها امنیت و ثبات را در این کشور به وجود نیاورده، بلکه گروه‌های تروریستی نیز گسترش یافته‌اند و زمینه ظهور داعش و دیگر گروه‌های تروریستی در افغانستان نیز  فراهم شده است.

 

اکنون با گذشت ۲۰ سال از حضور نظامی آمریکا و غرب در افغانستان، در حالی که نمی‌توان پایانی را برای جنگ در این کشور متصور بود، مردم افغانستان همچنان قربانی می‌دهند.