چرا در شب یلدا هندوانه میخوریم؟
- روزنامه خراسان نوشت: چرا یلدا، هندوانه میخوریم؟ آدم‌ها هنگام مواجهه با این سوالِ قدیمی، دو دسته می‌شوند. گروه اول با استناد به مطالب فضای مجازی، سیاهه‌ای از علل هندوانه‌خوری در چله بزرگ، رو می‌کنند بدین ترتیب: سبزی هندوانه نماد فلان است، سرخی‌اش نشانه بهمان و گردی‌اش دال بر چی‌چی! گروه دوم در جواب به این سوال، چپ‌چپ نگاه‌تان می‌کنند و می‌گویند: «چرا نخوریم؟».
اگر هم خیلی پاپیچ‌شان بشوید، می‌گویند: «پرتقال هم میخوریم. خیار و نارنگی هم میخوریم. چرا اینا برات سوال نشده؟» و بساط بحث را برمی‌چینند. این گروه دوم خیلی حوصله ندارند، برای همین کار به کارشان نداریم و روی صحبت‌مان را کج می‌کنیم به سمت دسته اول.
بخشی از جامعه که به نماد‌ها خیلی اهمیت می‌دهند، مبحث هندوانه در یلدا را خیلی جدی گرفته و در آن تفحص کرده، بنابراین از سطح هندوانه‌خوری عبور کرده و به عمق هندوانه‌شدگی رسیده‌اند. عمق‌شان البته خیلی توی چشم است و البته برایش زحمت هم می‌کشند؛ از اوایل پاییز شروع می‌کنند به گشتن دنبال یک مزون خوب تا ستِ پدر، مادر، فرزندی با طرح هندوانه شتری‌شان (شما بهش می‌گویید قاچ یا اسلایس هندوانه) بهموقع آماده شود یا از اواسط آذر، بوتیکها را زیرورو می‌کنند تا در روز موعود طبق رسم –نه‌چندان دیرینه و کاملا مندرآوردی- سرتاپا سبز و قرمز باشند.
از یک هفته قبل، تغییر دکوراسیون خانه را شروع می‌کنند، چون پیداکردن رومیزی و بادکنک و کاسه-بشقاب و گیفت هندوانهای مخصوص که سال پیش استفاده نشده باشد و دیگران هم شبیه اش را نداشته باشند، اصلا کار سادهای نیست. روزهایِ آخرِ منتهی به یلدا را هم توی آرایشگاه و آشپزخانه میگذرانند تا مانیکور هندوانهای و کیک هندوانهای و مِش هندوانهای و ژله و کوکوسبزی و سالاد الویه هندوانهایشان بهراه باشد. از آن‌جایی که این همه زحمت و هزینه، خرج آن یک دقیقه اضافی موهوم میشود، با احترام به این گروه و عرض ارادت به گروه خسته دوم، باید بپرسیم «چرا یلدا شبیه هندوانه می‌شویم؟»