اطلاعات بی سابقه‌ای از بازسازی مغز یکی از قدیمی‌ترین دایناسورها کشف شد
- ایسنا به نقل از آی ای نوشت: دانشمندان به لطف فناوری‌های جدید قادر به شناخت بیشتری در مورد دایناسورها شده اند و این بار این اتفاق در مورد یکی از قدیمی‌ترین آن‌ها که بیش از ۲۰۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده، رخ داده است.
مطالعه جدیدی که مربوط به بازسازی دیجیتالی مغز یکی از اولین دایناسورها است، عادت‌های غذایی و چالاکی آن را روشن کرده است.
دانشمندان دانشگاه "بریستول" (Bristol) با انتشار نسخه‌ای دیجیتالی مغز این دایناسور موسوم به "تکودونتوسور" (Thecodontosaurus) را بازسازی کردند و در پی آن اطلاعاتی را کشف کردند که قبلاً در هیچ فسیلی دیده نشده بود.
"تکودونتوسور" یا دایناسور چاله‌دندان معروف به "دایناسور بریستول"، دایناسوری گیاه‌خوار و کوچک بوده که در اواخر دوره تریاس و اوایل ژوراسیک می‌زیسته است. فسیل‌های این دایناسور در انگلیس و ولز یافت شده‌اند. اولین فسیل تکودونتوسور در سال ۱۸۴۳ در بریستول انگلیس کشف شد.
تکودونتوسور بدنی کوچک و به درازای ۱٫۲ متر داشته است. دم او دراز و سر و گردنش کوچک بوده است. وزن بدن تکودونتوسور را در حدود ۱۰ کیلوگرم تخمین زده‌اند. این دایناسور بر روی دو پا راه می‌رفته و از دستان خود فقط در هنگام جهش یا خوردن گیاهان کوتاه استفاده می‌کرده است. همچنین دندان‌های او کوچک و مناسب تغذیه از گیاهان بوده است.
برای مدت‌ها تصور می‌شد که این دایناسور به شکل چهار دست و پا راه می‌رفته و فقط از گیاهان تغذیه می‌کرده است. اکنون پس از دو قرن از کشف آن، دانشمندان توانسته اند با استفاده از نرم افزار پردازش تصویر، اطلاعات جدیدی را بدون آسیب رساندن به فسیل این دایناسور دریافت کنند.
محققان با استفاده از مدل‌های سه بعدی تولید شده از سی تی اسکن، از روش پیشرفته تصویربرداری و مدل سازی سه بعدی استفاده کردند. "آنتونیو بالل" نویسنده اصلی این تحقیق می‌گوید: با وجود اینکه مغز واقعی مدت هاست که از بین رفته است، این نرم افزار به ما امکان می‌دهد شکل مغز و گوش داخلی را از طریق ابعاد حفره‌های قابل مشاهده در فسیل آن بازسازی کنیم.
وی افزود: تجزیه و تحلیل‌های ما نشان داد که قسمت‌هایی از مغز آن که با ثابت نگه داشتن سر و چشم و نگاه در حین حرکت مرتبط بوده است، کاملاً توسعه یافته بوده است. این همچنین می‌تواند به معنای این باشد که "دایناسور بریستول" می‌توانسته گاهاً طعمه‌ای را نیز شکار کند، اگرچه از نظر مورفولوژی با توجه به دندان‌های این دایناسور، گیاهان غذای اصلی رژیم غذایی آن بوده اند.
محققان با بازسازی گوش‌های داخلی "تکودونتوسور" توانستند میزان شنوایی آن را تخمین بزنند. به نظر می‌رسد بیشینه فرکانس شنوایی این حیوان نسبتاً زیاد بوده و احتمالاً قادر به شنیدن جیر جیر‌ها و صدا‌های حیوانات مختلف بوده است.
پروفسور "مایک بنتون" یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: بسیار عالی است که می‌بینیم چگونه فناوری‌های جدید به ما امکان می‌دهند از چگونگی زندگی این دایناسور کوچک که بیش از ۲۰۰ میلیون سال پیش می‌زیسته است، اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
این تحقیق در مجله Zoological Journal of the Linnean Society منتشر شده است.