تکاپوی تابستانی "آیپک" برای لغو "برجام"
لابی پرنفوذ "آیپک" در راهبردهای ایالات متحده تقریباً یک ستون ثابت ضدّ جمهوری اسلامی ایران داشته و دارد:
*** همراهی آمریکا در بمباران احتمالیِ خاک ایران
نوامبر 2011 که رژیم صهیونیستی در خصوص بمباران هوایی ایران یاوه‌گویی‌هایی سر داده بود، آیپک وظیفه داشت نمایندگان رده‌بالای کنگره آمریکا را برای همراهیِ اسرائیل در نقشه‌کشی برای این حمله مجاب کند. یکی از دلایلِ زبانزد بودن قدرت لابی آیپک در آمریکا به این دلیل است که به ازای هر نماینده در کنگره، اصطلاحاً یک لابییستِ آیپکی گماشته شده است.
*** دیپلماسی با ایران ممنوع!
ممنوعیت هرگونه دیپلماسی با ایران مطالبۀ مصرّانۀ "راس لتینن" (Ileana Ros-Lehtinen) و "هاوارد برمن" (Howard Berman) به عنوان دو نفر از نمایندگان هیئت رئیسۀ آیپک در آمریکاست.
به موجب یک متن قانونی با عنوان "محدودیت روابط" نمایندۀ هیچ دولتی، چه رسمی و چه غیررسمی حق ندارد با نمایندگان دولت ایران رابطه برقرار کند، یعنی هیچ رئیس جمهور و وزیرخارجه و دیپلماتی اجازه ندارد با ایران مذاکره کند. چنین قانونی در تاریخ آمریکا تاکنون سابقه نداشته و سیاستمداران ایالات متحده حتی در مواقع جنگ به طور مخفیانه با طرف مقابل خود مذاکراتی داشته‌اند.
*** سلطنت‌طلبیِ آیپک
آیپک مناسبات تنگاتنگی با سلطنت طاغوت پیش از انقلاب اسلامی داشت و لذا این شورای آمریکایی-صهیونیستی بارها حمایت خود از بازگشت رژیم شاهنشاهی به ایران را اعلام کرده است، به طوری که برخی از محققان حوزۀ ایران در سیاست خارجی آمریکا، "رضا پهلوی" فرزند شاه مخلوع را گزینۀ منتخب و ایده‌آل آیپک برای ایران می‌دانند!
در سال‌های ریاست جمهوری "جورج دبلیو بوش" که سیاستمداران آمریکایی هر از گاهی در مواقع ناکامی از براندازی نظام جمهوری اسلامی سخن می‌گفتند، سه مدیر اسبق آیپک، "مایکل لیدن" (Michael Ledeen)، "راب سبحانی" (Rob Sobhani) و "موریس آمیتی" (Morris Amitay) تمام قد پشت سر "رضا پهلوی" ایستاده بودند.
"بنیاد سوروس" هم که یکی از زیرشاخه‌های این سازمان صهیونیستی‌ست، شکل‌دهیِ انقلاب‌های نرم در کشورهای تجزیه شده از شوروی سابق و در سطح خاورمیانه را در پرونده‌اش دارد.
*** تکاپوی آیپک ضدّ برجام
اما این روزها آیپک توجه خاصی به ایران دارد و هر چهار تاپ‌نیوز اصلی در صفحه نخست پایگاه اینترنتی‌اش را به ایران اختصاص داده است. چرا؟
کنگره آمریکا در تعطیلات تابستانی به سر می‌برد و قرار است در ماه سپتامبر، کمتر از یک ماه دیگر، نظر خود را درباره متن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) اعلام کند. دولت اوباما اعلام کرده رأی مخالفِ کنگره به توافق را وتو خواهد کرد. برای پیشگیری از شکستن وتو، توافق هسته‌ای باید در هر یک از دو مجلس کنگره (سنا و مجلس نمایندگان) از حمایت حداقل یک سوم نمایندگان برخوردار باشد.
پیش از انعقاد برجام، بیشتر جمهوری‌خواهانِ کنگره مخالفت خود را با توافق هسته‌ای اعلام کرده و روی به نتیجه نرسیدن گفتگوهای هسته‌ای حساب کرده بودند. آنان تا قبل از توافق در تلاش بودند مسئولیت شکست احتمالی مذاکرات را به گردن طرف ایرانی بیندازند؛ به عبارت بهتر، 5+1 و مخصوصاً آمریکا را دارای حسن نیت و ارادۀ سیاسی برای دستیابی به نتیجه معرفی کنند.
اما پس از حصول جمع‌بندی، ارادۀ سیاسی طرفین به اثبات رسید و جمهوری‌خواهان طبعاً باید استراتژی جدیدی نسبت به برجام اتخاذ می‌کردند تا از یک طرف جنبۀ روانیِ پیش‌بینی‌های نادرست خود را جبران کنند و از طرف دیگر عملاً روی شکست برجام در آخرین ایستگاه (کنگره) مانور دهند.
الف) جنبۀ روانی: القای دوقطبی شدنِ افکارعمومی
مارس 2014 "بنیامین نتانیاهو" در کنفرانس آیپک گفته بود:
"دوستان! اگر به ایران اجازۀ غنی‌سازی اورانیوم بدهیم، درهای شرارت باز خواهند شد. نباید بگذاریم اینطور شود و ما تمام تلاش خود را می‌کنیم که این اتفاق نیفتد." (تشویق حضار!)
افکارعمومی دنیا شاهد بود که حصول جمع‌بندی برجام تا نزدیک به یکماه، در قریب به اکثریت خبرگزاری‌های خارجی "پیروزی بزرگ" خوانده می‌شد و تنها کسی که یکّه و تنها آن را "اشتباه تاریخی" خواند، نخست وزیر صهیونیست‌ها بود.
حال چه شده که کاخ سفید از "شکاف عمیق" در بین موافقان و مخالفان توافق هسته‌ای سخن می‌گوید؟
اکنون هم حامیان و هم مخالفان توافق با ایران برای همراه کردن افکار عمومی آمریکا با یکدیگر رقابت می‌کنند و یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد ۵۴% آمریکایی‌هایی خواستار مخالفت کنگره با توافق ایران هستند.
چه عامل یا عواملی باعث شد کفۀ ترازوی مخالفان، ناگهان به کفۀ موافقان برسد و بلکه هم از آن جلو بزند؟
ب) جنبه عملی: وقتی ورق برمی‌گردد...
به گزارش گاردین پس از حصول توافق 5+1 با ایران، یک گروه 60 نفر از اعضای کنگره با خرج آیپک، به بیت‌المقدس سفر و با مقامات سیاسی صهیونیست‌ها دیدار کرد.
کنگره آمریکا تا ۲۶ شهریور (۱۷ سپتامبر) فرصت دارد تا درباره برجام تصمیم گیری کند و کمتر از یک ماه حساس و سرنوشت‌ساز برای کنگره باقی است.
در این میان آیپک مدعی است توافق هسته‌ای، امنیت و منافع رژیم صهیونیستی را در معرض تهدید جدی قرار داده و به همین دلیل ۶۰۰ تا ۷۰۰ تن از نمایندگان خود را به ایالت های آمریکا اعزام کرده تا علیه توافق‌نامه سخنرانی و لابی‌گری کنند.
به گزارش بی‌بی‌سی اوباما روز 31 ژوئیه (9 مرداد) از اختصاص بودجه ۲۰ میلیون دلاریِ آیپک برای تبلیغات تلویزیونی علیه توافق هسته‌ای با ایران سخن گفت:
"مخالفان توافق، نمایندگان کنگره را به شدت تحت فشار گذاشته‌اند و برخی اعضای کنگره با اینکه استدلال‌های مخالفان را قبول ندارند، اما دارند زیر این هجمۀ سیاسی مردّد می‌شوند. جمهوری‌خواهان که در کنگره اکثریت دارند، گفته‌اند که در ماه سپتامبر به این توافق اتمی رأی منفی می‌دهند و مانع از اجرای آن می‌شوند."
بی‌بی‌سی در خبر دیگری می‌نویسد:
روز شنبه 24 مرداد تنها سناتور جمهوری‌خواهی که انتظار می‌رفت از "برنامه جامع اقدام مشترک" (برجام) حمایت کند، اعلام کرد که به این توافق رأی منفی خواهد داد. سناتور "جف فلیک" از ایالت آریزونا که تا روز شنبه از تلاش‌های دیپلماتیک دولت اوباما برای حل موضوع هسته‌ای ایران استقبال کرده بود گفته نمی‌توانم از این توافق پشتیبانی کنم!"
آیا لابی اسرائیلی کنگره آمریکا، آیپک طی این مدت به یارکشی از اعضای کنگره پرداخته و تا این حد در یارکشی‌اش موفق عمل کرده که ورق به سمت مخالفان برگشته است؟
اگر این یارکشی همینطور ادامه یابد، نه تنها سرنوشت دولت و ارتش ایالات متحده با 300 میلیون جمعیت، بلکه سرنوشت توافقی که دستاورد رایزنی‌های 12 سالۀ کشورهای 5+1 با ایران است هم به دست 60 هزار صهیونیست عضو آیپک رقم خواهد خورد و نمایندگانی از کنگره که مصالح مردم آمریکا را فدای مصالح اسرائیل می‌کنند، در این میان ملعبۀ دست آیپک خواهند بود.
مسیر حرکت قطار برجام هنوز نامعلوم است.
منابع:
http://whatreallyhappened.com/de/content/crown-prince-pahlavi-aipac-stooge#axzz3j34o6QDy
http://www.bbc.com/persian/iran/2015/07/150730_u08_obama_irandeal
http://www.washingtonsblog.com/2015/07/aipac-anti-iranian-propaganda-at-congress.html
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.