چگونه بازیگر شویم (۲۵۱) /زیربنای بیان برای هر بازیگر

- بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

زیربنای بیان برای هر بازیگر

زیربنای زبان، شامل مهارت‌هایی هستند که هر شخصی قبل از اینکه برای نقش و به جای آن صحبت کند، باید بیاموزد:

آوا – صوت: بازیگر باید قادر باشد آوا – صوت‌های مختلفی را تولید کند و صدایش را به طور آهنگین بالا و پایین ببرد.

شنوایی: شنوایی برای گرامر‌های آوایی بازیگر ضروری است بازیگر باید بتواند آوا‌های مختلف در هر فضا را بشنود، نوع، جنس، لحن، شدت، احساس درونی و مخاطب آن را تعیین کند، به آن‌هایی که مهم هستند توجه کند و بقیه را نادیده بگیرد.

تقلید: بازیگر باید بتواند اعمال و آوا‌ها را تا حد ممکن از طریق دست یافتن به خصوصیات فیزیکی و تکنیکی تقلید کند، مخصوصا آوا – گفتار‌ها و الگو‌های تکرار شونده‌ی آوایی در اشخاص دیگر را.

تخیل: بازیگر باید از تخیلش به همراه استفاده از مکان و اشیاء در تمرین‌های آوایی استفاده کند. این نشان می‌دهد که وی شروع به ساختن تصاویر ذهنی در همراهی و استفاده از اشیا کرده است. همچون کودکان که وقتی ماشین اسباب بازی به دستشان می‌رسد، شروع به آوا – صوت‌هایی همچون گاز دادن به ماشین می‌کنند.

حتی تخیل قوی‌تر آن که بر صندلی که نشسته قاب عکسی را در خیال برداشته و آواز‌های مادر یا پدربزرگش را بر روی همان صندلی در خاطر مجسم کرده و زیر لب زمزمه کند. قدری همچون آن‌ها حرف بزند و کمی از خلقیات جسمانی آن‌ها را همراه با آوا‌های صوتی، صدایی و گفتاریشان تقلید کند.

شناسایی اشیا: قبل از اینکه بازیگر سعی در تشخیص و نامگذاری اشیا نمادین بازی داشته باشد باید بتواند اشیا آشنا را حتی در یک حالت یا زمینه‌ی ناآشنا و توسط آوا – صوت‌هایی که برایش مشخص می‌کنند، بشناسد.

زمانی که بازیگر شروع به جستجوی اسباب بازی‌های بازیش می‌کند با ایجاد این آوا – صوت‌ها ثابت می‌کند که می‌تواند این عمل را که تبیین صوتی اشیا است انجام دهد و به حضور آن‌ها به همراه این نکته که به این اشیا واقعا چقدر نیاز دارد. وقتی بازیگر نشان دهد که در این مهارت‌ها تسلط یافته آنگاه نوبت به رشد فعالیت‌های رشد زبان توسط آوا‌ها خواهد بود.