افق روشن در انتظار سوخت گاز| قطع روابط گازی تهران - آنکارا بعید است

سید حمید حسینی در گفت‌وگو با میزان، با اشاره به صادرات گاز ایران به ترکیه اظهار کرد: قرارداد صادرات گاز به ترکیه به مدت ۲۵ سال و از سال ۱۹۹۵ آغاز شده و هنوز تا اتمام مدت زمان آن بیش از ۲ سال باقی مانده و با شرایط موجود نگرانی خاصی در خصوص ادامه آن وجود ندارد.

 

سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی تصریح کرد: میدان کشف شده در ترکیه از زمان کشف تا بهره برداری و حفاری، انتقال گاز به بیش از ۲ سال زمان نیاز دارد و رقبای فعلی ایران در منطقه روسیه و آذربایجان است.

وی افزود: ترکیه به دنبال تبدیل شدن به هاب گاز در منطقه  است و تنها در پی  تأمین  گاز مصرفی خود نیست به این معنی که با خرید گاز از ایران، روسیه و آذربایجان به دنبال ترانزیت گاز به کشورهایی اروپایی است و لذا بعید است روابط گازی خود با ایران را قطع کند.

 

حسینی گفت: بازگشت آمریکا به پیمان پاریس ضمن افزایش تأثیرگذاری این توافق منجر به افزایش استفاده کشورها از سوخت پاک خواهد شد که در این میان سوخت‌هایی مانند گاز و انرژی‌های نو اولویت بیشتری نسبت به  سوخت‌های فسیلی دیگر دارند و سوخت گاز  آینده روشنی دارد.

سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی  بیان کرد: اولویت گاز در کشور صادرات نبوده و اولویت با تامین انرژی‌های داخل  و جایگزین کردن با فرآورده‌های نفتی دیگر در نیروگاه برق و خودرو  است.

 

وی ادامه داد: اولویت بعدی در استفاده از گاز برای تولید محصولات پتروشیمی بوده که منجر به تولید ۶۵ میلیون تن محصولات پتروشیمی در کشور شده و می‌توان گفت که صادرات گاز در کشور اولویت چهارم است.

 

حسینی بیان کرد: مصرف گاز در داخل برای گرمایش، واحد صنعتی و نیروگاهی به ۸۰۰ میلیون مترمکعب رسیده است و عملاً ظرفیت چندانی برای صادرات باقی نمانده  و برای تأمین صادرات نیاز به مدیریت مصرف و آغاز فعالیت فازهای جدید پارس جنوبی هستیم.

 

وی ادامه داد: در کنار این موارد بالا باید عنوان کرد سیاست گذاری و دیپلماسی انرژی کشور چندان قوی نبوده است و در حالی که بسیاری به استفاده از گاز آل ان جی روی آورده‌اند، اما در ایران با وجود سرمایه گذاری به دلیل نداشتن فناوری این طرح مسکوت مانده است.

 

سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی  بیان کرد: ترکیه و پاکستان از بازارهای مهم در بخش آل ان جی است که به دلیل بی توجهی مغفول مانده است و با وجود تولید ۱ میلیارد مترمکعب در سال صادرات ما به اندازه یک کشور کوچک مانند الجزایر است، البته تحریم‌ها نیز ایران را از دست یابی به خطوط گازی در جهان محروم کرده است؛ مانند شرکت توتال که قرار بود علاوه بر توسعه میادین گازی در پارس جنوبی، در توسعه صنعت آل ان جی و افزایش فشار در میادین گازی به ایران کمک کند، اما خروج این شرکت باعث کاهش سرعت توسعه در این میادین و استفاده از فناوری‌های موجود در کشور شد.

 

وی ادامه داد: اگر رابطه ایران با کشورهای حوزه خلیج فارس در سال‌های آتی بهبود یابد می‌توان به صادرات گاز به این کشورها امیدوار بود.