حضور دبیرکل فدراسیون و اعضای تیم ملی فوتبال در تونل نجات

- طبق اعلام سایت رسمی فدراسیون فوتبال، پس از پیروزی شیرین تیم ملی فوتبال ایران مقابل بوسنی و هرزگوین، دبیرکل فدراسیون به همراه جمعی از اعضای کادر تیم به دعوت دراگان اسکوچیچ، برای بازدید از تونل نجات به این محل رفتند.

در بدو ورود، اسکوچیچ که شناخت خوبی از این محل داشت نکاتی را پیرامون نحوه حفر تونل در جریان محاصره سارایوو به حاضران ارائه کرد.

همچنین ویدئویی از دورانی که از این تونل حفر شد و سپس مورد بهره برداری قرار گرفت برای حاضران پخش شد و توضیحاتی از سوی مسول موزه ارائه گردید.

ماجرای تونل نجات

در بهار ۹۲، نیرو‌های صربستانی دسترسی تمام راه‌های ارتباطی و جاده‌ها را بسته بودند و حتی آمد و شد و جابه جایی غذا و دارو به شهر را قطع کرده بودند. آنها حتی راه آب، برق و گرما را هم روی مردم سارایوو بستند و شرایط وحشتناک و کشنده‌ای را برای مردم آن شهر به وجود آوردند. به همین دلیل، تصمیم گرفته شد تا روی یک تونل تغییراتی انجام شود و نقشه‌ای را برای این تونل طرح کرد که بر اساس آن ۲ منطقه به هم متصل می‌شدند، منطقه دوربینیا که در داخل خط محاصره‌ی صرب‌ها بود و منطقه‌ی بوتمیر که در سمت دیگر بود.

ساخت این تونل در سال ۱۹۹۳ شروع شد و تا ۶ ماه هم ادامه پیدا کرد، کارگران به صورت ۸ ساعت شیف روی این تونل کار می‌کردند و شروع به کندن آن با بیل از ۲ طرف کردند تا جایی که این این ۲ طرف در وسط به هم رسیدند.
در سال ۱۹۹۴ در داخل تونل ریل با واگن کوچکی تعبیه شد که با این کار نقل و انتقال مردم و مایحتاج امکان پذیر شد. از طریق تونل ۱.۱۲۰.۰۰۰ نفر عبور کردند. امروز در محل سابق تونل ورودی بوتمیر موزه‌ای وجود دارد و ۲۰ متر از تونل برای عبور باز است؛ که مورد استقبال توریست‌ها و بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد.

در مدت بیش از هزار روز محاصره سارایوو کار انتقال غذا، سوخت، مهمات، دارو و مجروحین از طریق این کانال صورت می‌گرفت.

خانم «شیدا کولار» زن مسلمانی که در آن ایام خانه خود را برای حفر تونل در اختیار فرماندهان و رزمندگان جنگ قرار داده بود و خودش هم به آنان کمک می‌کرد اکنون منزلش را در اختیار انجمن حفظ دستاورد‌های جنگ قرار داده تا به عنوان موزه مقاومت، مورد بازدید علاقه‌مندان و گردشگران قرار گیرد.

دبیرکل فدراسیون فوتبال هم گفت: امروز با تماشای آنچه در دوران سخت و دشوار جنگ در بوسنی و هرزگوین رخ داد، فضای حاکم بر سارایوو در آن ایام را بیشتر حس می‌کنیم. نکته جالب اینکه در پس آن لحظات، با سخت کوشی و تلاش فراوان زندگی برای مردم بوسنی شیرین شد و اینک مردم این کشور با یاد عزیزان آن جنگ امیدوارانه زندگی می‌کنند. شاید مرور آن روز‌ها بی شباهت به اتفاقات امروز زندگی ما و مبارزه همه‌گیر مردم جهان با ویروس منحوس کرونا نباشد. امید که بشریت با همبستگی هرچه بیشتر درخصوص مبارزه با ویروس کرونا از این روز‌های دشوار عبور کند.