چگینی: اهالی تئاتر دچار مشکل معیشتی شده‌اند/چرا مسئولین فرهنگی ما را نمی‌بینند؟
شاهین چگینی در گفت‌وگو با ، پیرامون طرح جدید فعالیت تماشاخانه‌های تئاتر تا ساعت ۱۸ عصر گفت: در ابتدا بگویم که تعطیلی تئاتر برای ما اتفاقی است که ماه‌های گذشته هم با آن درگیر بوده ایم پس شرایط جدید اتفاق عجیبی برای اهالی تئاتر نیست. اما این طرح عجیب است، به واقع چه توقعی می توان داشت؟ آیا اهالی تئاتر می توانند در چنین ساعاتی فعالیت کنند و آیا مخاطب تئاتر می تواند در این ساعات به تماشای تئاتر بنشیند؟.
وی در همین راستا ادامه داد: طی ماه های گذشته با فاصله گرفتن از روزهای اولیه شیوع بیماری کرونا جلسات بسیاری را با مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت کار و همچنین نهادهای مربوطه در قبال وضعیت تئاتر داشته ایم، ما گلایه های خود را به مدیران فرهنگی کرده ایم اما متاسفانه انگار نسبت به هنر تئاتر نوعی از بی تفاوتی وجود دارد که آزار دهنده است.
عضو هیات مدیره انجمن تماشاخانه داران خصوصی اظهار کرد: نکته قابل تاملی که تماشاخانه داران و اهالی تئاتر نسبت به آن معترض هستند تبعیض موجود در اعمال محدودیت ها است، به فرض مثال قوانینی برای تعطیلات و محدودیت ها اعمال می شود اما تنها تئاتر و سینما به رعایت آن الزام دارند و ما به راحتی در سطح شهر می بینیم که بسیاری از مشاغلی که در رده بندی محدودیت ها قرار گرفته اند به فعالیتشان ادامه می دهند.
وی در همین رابطه تاکید کرد: صحبت اهالی تئاتر این است که اگر قرار بر قرنطینه و یا اعمال محدودیت است، این محدودیت باید با نظارت همراه باشد و اگر نه هیچ کنترلی بر بیماری صورت نخواهد گرفت.
چگینی با اشاره مشکلات فراوان معیشتی اهالی تئاتر اضافه کرد: در حال حاضر بسیاری از هنرمندان تئاتر با مشکلات عدیده معیشتی روبرو هستند و متاسفانه هیچ حمایتی از آنها نمی شود، از سویی بلاتکلیفی موجود در قبال تعطیلات هفتگی وضعیت تئاتری ها را بدتر از گذشته کرده است.
وی با اشاره به رعایت کامل پروتکلهای بهداشتی توسط تماشاخانه های تئاتر اظهار کرد: ما به هیچ وجه نمی خواهیم آسیب وارده از بیماری کرونا را نادیده بگیریم اما مسئله آنجاست که واقعا در طی سه ماه فعالیت تئاتر پروتکلها به شدت و با سخت گیری فراوان در تماشاخانه ها رعایت می شد. کاش مدیران فرهنگی و افرادی که برای تعطیلات برنامه ریزی کرده و تصمیم می گیرند در ایام بازگشایی به سالنهای تئاتر سر می زدند تا از نزدیک شاهد رعایت درست پروتکلهای بهداشتی می بودند.
مدیر تماشاخانه خصوصی مشایخی ادامه داد: بنا به پروتکلهای بهداشتی تمامی نمایشهای اجرا شده در تابستان امسال ملزم به رعایت تخصیص پنجاه درصد ظرفیت خود بودند، با این وجود مخاطبی که به تماشای تئاتر نشست بسیار کمتر از این مقدار بود و همین مقدار هم بهداشت را به طور دقیق رعایت می کرد و ما خوشبختانه از بین هنرمندان و تماشاگران شاهد هیچ گزارشی مبنی برای ابتلای افراد به بیماری کرونا نبودیم.
وی با اشاره به تعطیلی اکثریت تماشاخانه های خصوصی تئاتر افزود: متاسفانه نبود مدیریت مناسب باعث شد تا با نبود حمایت درست اکثریت تماشاخانه های خصوصی ورشکسته و بعضا تعطیل شوند، به تازگی هم تماشاخانه موفق مستقل تعطیل شد، این اتفاق به شدت ناراحت کننده است، زیرا فعالیت و موفقیت تماشاخانه های خصوصی نتیجه زحمت ده ساله در این عرصه است، خود ما شاهد این بوده ایم که بیشترین فعالیت تئاتر در طی یکسال منوط به فعالیت همین تماشاخانه های خصوصی بوده و هم اکنون به سادگی تمامی این دستاورد و موفقیت را از دست داده ایم.
چگینی ادامه داد: طی سال گذشته بنا به آمار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شصت درصد اجراها در بخش خصوصی اتفاق افتاده است، حال چگونه این بخش تا این حد به حال خود رها شده است؟. این بخش بخشی نبود که به راحتی از بین برود، اما سهل انگاری و بی تفاوتی بخش خصوصی تئاتر را به مرز نابودی کشانده است، بخشی که در صورت نابودی به سختی بتوان نبود آن را جبران کرد.
وی با اشاره به الزام ورود بخش دولتی و حمایتی به بخش خصوصی تئاتر اضافه کرد: اگر قرار بر حمایت از بخش خصوصی است امروز باید وارد عمل شویم، تا دیر نشده باید به داد بخش خصوصی تئاتر رسید تا این بخش در وضعیت حداقلی خود قرار گیرد.
این فعال عرصه تئاتر ادامه داد: اگر هم اکنون حمایتی از تئاتر شود می توان برای فعالیت آن در سال آینده امیدوار بود، و اگر نه به تئاتر در سال جاری هیچ امیدی نیست. در وضعیت فعلی به یک سیاست گذاری درست برای حفظ تئاتر برای آینده نیاز داریم، در غیر این صورت سال آینده چیزی به نام تئاتر نخواهیم داشت.
چگینی با اشاره به اشتباه در برگزاری جشنواره های تئاتر تصریح کرد: امروز تئاتر به طور کامل زمین خورده است، ما بارها اعلام کردیم که به جای برگزاری جشنواره ها بودجه آن را به بدنه تئاتر تزریق کنیم تا تئاتری ها بتوانند زنده بمانند. مگر ماحصل برگزاری یک جشنواره در وضعیتی که تئاتر مخاطب ندارد چیست؟
وی در همین رابطه خاطرنشان کرد: وقتی همه تماشاخانه تعطیل هستند ما می خواهیم جشنواره را در چه محلی برگزار کنیم و اصولا چه لزومی بر این برگزاری هست؟ آیا برگزاری جشنواره تئاتر در شرایطی که تمامی اهالی تئاتر به وضع ناراحت کننده ای امرار معاش می کنند جایز است؟. بهتر است که به جای هدر دادن بودجه و ارائه بیلان کاری توسط مدیران فرهنگی به صورت واقعی به فکر تئاتر باشیم و دردش را دوا کنیم.