در مورد آمریکا سیاست ما یک سیاست حساب شده و مشخّصی است

 در مورد پیامبر اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در قرآن آیات متعدّدی وجود دارد؛ بعضی از این آیات خیلی تناسب روشنی با وضع کنونی بشر پیدا میکند که وقتی انسان آیه را میخواند، میبیند کأنّه همین امروز و برای بشرِ امروز نازل شده. یک آیه، این آیه‌ی شریفه است که در سوره‌ی برائت است: لَقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن اَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُؤمِنینَ رَءوفٌ رَحیم؛ (۱) که این دو جمله‌ی اوّل آیه مربوط به همه‌ی آحاد بشر است؛ کما اینکه در آیه‌ی دیگر هم میگوید: یـاَیـُّهَا النّاسُ اِنّی رَسولُ اللهِ اِلَیکُم [جَمیعًا]؛ (۲) همه‌ی بشر مخاطب پیامبر اکرمند. این دو جمله، دو جمله‌ی خیلی مهمّی است: عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم؛ رنج شما آحاد بشر بر پیامبر اعظم گران می‌آید و او از رنج شما رنج میبرد؛ بعدی «حَریصٌ عَلَیکُم»؛ دلسوز شما است، مشتاق شما است، علاقه‌مند به سرنوشت شما است؛ این خطاب به همه‌ی آحاد بشر است.

 

 امروز جامعه‌ی بشری مصداق این خطاب است، یعنی تناسب این خطاب با وضع امروز جامعه‌ی بشری تناسب زیادی است؛ واقعاً میتوان گفت که امروز بشر، بیش از همیشه‌ی تاریخ دچار رنج است. خب نابرابری هست، جنگ هست، جنگ‌افروزی هست، مادّی‌گرایی افراطی هست که کمتر در دوره‌های تاریخ، این چنین گرایش مادّی‌ای در بین آحاد بشر به این شدّت وجود داشته باشد؛ استفاده از علم و فنّاوری هست برای سرکوب ملّتها؛ طغیانگری هست، شرارت هست، طواغیت هستند.

 

 خب بعضی از این‌ها [از جمله]نابرابری، تبعیض، عدم عدالت، وجود طواغیت همیشه در طول تاریخ بوده است، مال امروز نیست منتها امروز برای اِعمال این قدرت طاغوتی از ابزار علم دارد استفاده میشود، از فنّاوری دارد استفاده میشود؛ یعنی مثلاً فرض کنید که فرعون میگفت «اَلَیسَ لی مُلکُ مِصر»؛ (۳) خیلی خب، در محدوده‌ی مصر هر غلطی میخواست میکرد. امروز آمریکا که همان فرعونِ آن روزِ مصر است، به کشور آمریکا اکتفا نمیکند و نمیگوید «الیس لی ملک آمریکا»! [بلکه]بلند میشود می‌آید وارد کشور‌های دیگر میشود، جنگ درست میکند، تسلّط پیدا میکند، پایگاه میسازد؛ یعنی وضع این جوری است و کاری که امروز طواغیت با استفاده‌ی از دانش بشری و پیشرفت دانش میکنند، تبعیضی که هست، نابرابری‌ای که هست، جنگ افروزی‌ای که هست، از همیشه بیشتر است. واقعاً «عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم»؛ (۴) روح مطهّر نبیّ مکرّم امروز از این رنج بشری آزرده است؛ و مشتاق سعادت بشر است و مشتاق هدایت بشر است و به معنای واقعی کلمه مثل یک پدر مهربان به دنبال این است که بشر خوشبخت بشود، به صراط مستقیم هدایت بشود و به سرانجامی که به نفع او است برسد.

 

خطاب متفاوت قرآن کریم به سران کفّار و آحاد مردم کافر
یک نکته‌ای که در این آیه‌ی شریفه هست، این است که این آیه در آخر سوره‌ی برائت است. سوره‌ی برائت، سوره‌ی جنگ است، سوره‌ی برائت از کفّار است، سوره‌ی امر به مبارزه و مانند این‌ها است؛ در آخر این سوره این جور میفرماید: عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم، (۵) خطاب هم که گفتیم به همه‌ی آحاد مردم است. از این یک نکته‌ای میشود استفاده کرد و آن، این است که آن خطاب‌هایی که وجود دارد، مربوط به آحاد بی‌خبر و غافل غیرمسلمان نیست، مربوط به سران کفر است، مربوط به سران استکبار است. خطاب به آن تشکیلاتی که است مسلّط بر سرنوشت جوامع بشری‌اند که قرآن در یک جا از آن‌ها تعبیر کرده است به «ائمّه‌ی کفر»: فَقاتِلوا اَئِمَّةَ الکُفرِ اِنَّهُم لا اَیمٰنَ لَهُم؛ (۶) یک جا هم در سوره‌ی قصص به ائمّه‌ی یدعون الی النّار [تعبیر کرده]: «وَ جَعَلنٰهُم اَئِمَّةً یَدعونَ اِلَی النّار» (۷) که مردم را به جهنّم میکشانند و دعوت به جهنّم میکنند. در واقع آن حدّت و شدّتی که قرآن در قبال دشمنان اسلام و کفّار ابراز میکند، در مقابل آن جریان‌ها است. آحاد مردم کفّار، [یعنی]آن‌هایی هم که دنبال حقّند، مایل به حقّند، عنادی ندارند، غرضی ندارند، همان کسانی هستند که مخاطب آن جمله‌ی زیبا و شریف هستند: عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم. (۸)

امروز دشمن اسلام و آن دشمن اصلی، آن «اَئِمَّةً یَدعونَ اِلَی النّار»، همین استکبار و صهیونیسم است؛ این‌ها هستند که در واقع دارند با اسلام با همه‌ی وجود خودشان مقابله میکنند و معارضه میکنند. آخرین نمایش این معارضه هم همین نمایشی است که متأسّفانه هفته‌ی قبل در پاریس اتّفاق افتاد. (۹) این نمایش زشتی که در پاریس نشان داده شد، خیلی قابل توجّه و قابل دقّت است.

سقوط هنر فرانسه و زشتی حمایت سیاسی دولت فرانسه
یک نفر کاریکاتوریست، یک غلطی کرده، یک دشنامی به پیامبر به زبان کاریکاتور داده؛ این صرفاً این نیست که حالا یک هنرمندی دچار انحراف و فساد شده و یک غلطی انجام داده؛ فقط این نیست؛ پشت سر این حادثه دست‌هایی وجود دارد. دلیلش چیست؟ دلیلش همین است که ناگهان می‌بینیم در دفاع از این کارِ معمولیِ هنری، یک رئیس‌جمهور یا مثلاً فرض کنید یک دولت می‌ایستد، بعضی دولت‌های دیگر هم از او حمایت میکنند؛ پیدا است که تشکیلاتی پشت سر این قضیّه است؛ صرف این نیست که هنر فرانسه سقوط کرده، کارش به اینجا رسیده؛ مسئله سیاست دولتی است که از این کارِ غلط دارد حمایت میکند و یک مقام سیاسی می‌آید صریحاً پشتیبانی خودش را ذکر میکند. خب شما میگویی که این طرف [آن]آدم را کشته؛ خیلی خب! شما برای آن کسی که کشته شده ابراز محبّت بکن، ابراز تأسّف بکن؛ دیگر چرا این کاریکاتور‌ها را می‌آورید این جور نصب میکنید در یک جای نمایانی و صریحاً از آن‌ها حمایت میکنید؟ این خیلی حادثه‌ی تلخ و زشتی است که در ابعاد یک دولت دارد اتّفاق می‌افتد؛ صرف این نیست که یک هنرمند، یک کاریکاتوریست، این کار را انجام میدهد. آن برهه‌ی قبل هم که این قضیّه پیش آمد همین اتّفاق افتاد؛ آنجا هم دیدیم که عناصر دولتی و شخصیّت‌های سیاسی پشت قضیّه درآمدند و دفاع کردند و حمایت کردند.

خشم و اعتراض امّت اسلامی، نشان‌دهنده‌ی زنده بودن جوامع اسلامی
البتّه امّت اسلامی امروز سرشار از خشم و اعتراض است؛ این نشان‌دهنده‌ی زنده بودن جوامع اسلامی است؛ این جای خرسندی است. در شرق و غربِ دنیای اسلام، مردم و مسئولین و بسیاری از سیاستمداران اسلامی -البتّه بعضی در اینجا هم حقارت خودشان را نشان دادند، امّا اغلب در اینجا از هویّت اسلامی و از شخصیّت معظّم پیامبر مکرّم اسلام دفاع کردند و خشم و اعتراض خودشان را نشان دادند؛ این نشان‌دهنده‌ی زنده بودن ملّتها است. منتها یک عبرتی در این ماجرا وجود دارد که این قابل توجّه است؛ این هم از جمله‌ی چیز‌هایی است که بایستی مورد توجّه کسانی باشد که به مسائل سیاسی دنیا ارتباط دارند و کار میکنند. اینجا دولت فرانسه می‌آید ربط میدهد این قضیّه را به حقوق بشر و آزادی و این حرفها؛ عبرت ماجرا اینجا است.

حمایت دولت فرانسه از خشن‌ترین و وحشی‌ترین تروریست‌های دنیا
حالا این دولت فرانسه چه جور دولتی است؟ این سیاست چه سیاستی است؟ این سیاست همان سیاستی است که خشن‌ترین و وحشی‌ترین تروریست‌های دنیا را در خودش جا داده و پناهگاه آن‌ها شده؛ یعنی تروریست‌هایی که در کشور ما رئیس‌جمهور را به شهادت رساندند، نخست‌وزیر را به شهادت رساندند، رئیس قوّه‌ی قضائیّه را به شهادت رساندند، آحاد متعدّدی از نمایندگان و اجزای دولت و قوّه‌ی قضائیّه را به شهادت رساندند و طبق آماری که در اختیار است، هفده هزار [نفر]از مردم عادّی را، مردم کوچه و بازار را، به شهادت رساندند؛ این‌ها تروریست‌های معمولی‌ای نیستند؛ پناهگاه این‌ها فرانسه و پاریس است، آن وقت این‌ها ادّعای حقوق بشر میکنند، ادّعای آزادی میکنند. همین دولت به گرگ خونخواری مثل صدّام در دوره‌ی جنگ تحمیلی بیشترین کمک را کرد -حالا نمیتوانیم بگوییم از کمک‌های دولت‌های دیگر بیشتر بود، امّا یکی از بزرگ‌ترین کمک‌کاران صدّام در این جنگ او بود- هواپیما‌های پیشرفته و ابزار‌های پیشرفته‌ی جنگی را در اختیار آن گرگ خونخوار گذاشت و خجالت هم نکشیدند و دادند و گفتند و اعتراف هم کردند. حالا این مال رفتار آن‌ها با تروریست‌ها و مانند این‌ها است؛ رفتارشان با ملّت خودشان را هم در این تظاهرات شنبه‌های این یک سال اخیر مشاهده کردید که چه کار کردند با مردم خودشان! آن وقت این‌ها ادّعا میکنند که اهل آزادی و حقوق بشر و مانند این‌ها هستند.

دفاع از وحشی‌گری فرهنگی و حمایت از منافقین و صدّام؛ دو روی یک سکّه
بنده اعتقادم این است که این‌ها دو روی یک سکّه‌اند؛ یعنی دفاع از وحشیگریِ فرهنگی و از آن عملِ جنایت‌کارانه‌ی یک کاریکاتوریست، روی دیگر سکّه‌ی دفاع از منافقین و دفاع از صدّام و کمک به صدّام است؛ هر دوی این‌ها دو روی یک سکّه هستند.خب این حادثه در کشور‌های اروپا و آمریکا در این چند سال تکرار شده؛ این حادثه‌ی اهانت به قرآن، اهانت به پیامبر معظّم، در این چند سال چند بار در کشور‌های غربی -هم در آمریکا، هم در کشور‌های اروپایی- تکرار شده، لکن این‌ها نمیتواند به شرافت و جلالت و عظمت پیامبر مکرّم اسلام اندکی خدشه وارد کند؛ این خیلی روشن است که چهره‌ی نورانی پیامبر رحمت با این چیز‌ها خدشه‌دار نمیشود، روز‌به‌روز این آفتاب ان‌شاءالله درخشان‌تر میشود و همچنان که رجّاله‌های مکّه و طائف در آن روز، با آن همه تلاشی که کردند، نتوانستند نام پیامبر مقدّس اسلام را پنهان کنند، امروز هم کار این حضرات شبیه همان‌ها است؛ این‌ها هم نخواهند توانست و این‌ها به پیغمبر صدمه نمیزنند.

مشاهده‌ی نشانه‌های جاهلیّت مدرن و تمدّن وحشی غرب
منتها یک نکته فهمیده میشود و آن، این است که این کار‌ها نشانه‌ی ذات ظلمانی تمدّن غرب است؛ این نشان‌دهنده‌ی آن است که این تمدّن و این فرهنگ در ذاتِ خود، این جاهلیّت مدرن در حقیقتِ خود، این قدر ظلمانی است و این قدر وحشی است. البتّه پنهان میکنند این وحشیگری را؛ چون از علم و دانش و فنّاوری برخوردار هستند، ظاهر علم و فنّاوری را [به آن]میپوشانند و آن وحشیگری را در ذیل آن پنهان میکنند؛ با تعبیرات آدم‌وار، با چهره‌ی بظاهر انسان‌وار، با کراوات و ادکلن و مانند این‌ها ظاهر میشوند، آن وحشیگری حقیقی‌ای را که در این‌ها وجود دارد به این وسیله‌ها پنهان میکنند. بنابر‌این به اسلام و پیغمبر صدمه‌ای [وارد]نمی‌آید، امّا وسیله‌ای است برای اینکه من و شما بیشتر بشناسیم این تمدّن را. این تمدّن واقعاً تمدّن وحشی‌ای است. این تمدّن تمدّنی است که ملّتهای خودش را هم بیچاره کرده. الان هم بعد از چند قرن که از شروع این تمدّن و از رنسانس میگذرد، وضع نابرابری را، وضع فقر را، وضع بی‌عدالتی را، وضع افسارگسیختگیِ خجلت‌آورِ اخلاقی را در کشور‌های اروپایی و در آمریکا و کسانی که دنباله‌روِ این‌ها هستند، شما دارید مشاهده میکنید؛ طبیعت این تمدّن و این فرهنگ این است. این راجع به مسئله‌ی اوّل.

ابتکار بزرگ امام راحل (ره) در تعیین هفته‌ی وحدت
و، امّا راجع به هفته‌ی وحدت. بنده گمان میکنم امروز بیش از همیشه اهمّیّت این ابتکار بزرگ امام راحل آشکار شده است. آن روزی که امام بزرگوار هفته‌ی وحدت را اعلام کردند و وحدت مذاهب اسلامی و فِرَق اسلامی را در جهت‌گیری‌ها و در گرایش‌های عمومی، سیاسی و اجتماعیِ خودشان اعلام کردند، آن روز خیلی از مخاطبین واقعی این پیام نتوانستند اهمّیّت این پیام را درک کنند؛ از جمله مسئولین خیلی از کشور‌های اسلامی که اصلاً نفهمیدند چقدر این پیام حائز اهمّیّت است. خیلی‌ها هم نفهمیدند، خیلی‌ها هم لج کردند؛ یعنی به دنبال اغراض گوناگونی که داشتند، این پیام را ندیده گرفتند. امروز ما میفهمیم که این پیام چقدر مهم بوده. حوادثی که امروز اتّفاق افتاده، این اختلافات گوناگونی که میان کشور‌های اسلامی اتّفاق افتاده، این حوادث هولناکی که در بعضی از کشور‌های منطقه، در سوریه، در عراق، در یک برهه‌ای در لیبی، در یمن، و در افغانستان، از این اتّفاقاتی که در اینجا‌ها افتاد انسان میفهمد که چقدر اتّحاد دنیای اسلام مهم بود و چقدر یکپارچگی امّت اسلامی عنصر ذی‌قیمتی بود که امام آن را اعلام کردند، آن را درخواست کردند، آن را مطرح کردند که اگر بود، بسیاری از این قضایا اتّفاق نمی‌افتاد.

حرکت خائنانه‌ی عادّی‌سازی رابطه با صهیونیست‌ها از نتایج تفرقه‌ی دنیای اسلام
واقعاً آنچه امروز در دنیای اسلام وجود دارد، بخصوص در بخشی از آن، [یعنی]در این منطقه، فاجعه‌بار است؛ مسئله‌ی فلسطین را کم‌رنگ کرده‌اند، حرکت خائنانه و ذلیلانه‌ی عادّی‌سازی [روابط]با صهیونیست‌ها را راه انداخته‌اند؛ این‌ها همه از معالیل (۱۰) و نتایج عدم اتّحاد دنیای اسلام است، که همین طور روی چشم و همچشمی و روی انگیزه‌های فاسد و غلط، یک چنین کار زشتی انجام گرفت و در واقع حقّ ملّت فلسطین به وسیله‌ی عدّه‌ای تاراج شد.

البتّه مسئله‌ی فلسطین تمام‌شدنی نیست و این‌ها نمیتوانند و کوچک‌تر از آن هستند که این مسئله را به پایان برسانند؛ نخیر، مسئله‌ی فلسطین ادامه پیدا خواهد کرد و فلسطین، فلسطین خواهد شد و رژیم صهیونیستی جعلی از بین خواهد رفت؛ در این تردید نیست، منتها این‌ها دارند در سر راه این کار به قدر توانایی‌های خودشان مانع ایجاد میکنند؛ [از جمله]ارتباط برقرار کردنِ با غاصبِ قاتل جنایت‌کار -رژیم صهیونیستی این است دیگر؛ هم غصب کرده زمین را، هم قاتل مردم است؛ این‌ها چقدر از آحاد فلسطینی را از بین برده‌اند و چه جنایتی مرتکب شده‌اند- و خوشحال بودن و به این افتخار کردن و برایش توجیه درست کردن؛ توجیه‌های یضحک به الثَّکلیٰ. (۱۱)

فهم دشمن از اهمّیّت اتّحاد فرق اسلامی و برنامه‌ریزی علیه آن
من میخواهم عرض بکنم که متأسّفانه خیلی از دولت‌های مسلمان و خیلی از مخاطبینِ واقعی، اهمّیّت این ابتکار را درک نکرده‌اند، لکن دشمن اهمّیّت این را درک کرد؛ دشمن فهمید که این توصیه‌ی امام راحل که اتّحاد فِرَق اسلامی است در جهت‌گیری‌های کلّی -عقایدشان برای خودشان باشد؛ هر کسی برای خودش عقاید و مناسک خودش را داشته باشد- چقدر برای امّت اسلامی اهمّیّت دارد و چقدر نفوذ دشمن را در آن‌ها کم میکند؛ چون دشمن این را فهمید، شروع کرد به برنامه‌ریزی بر ضدّ این حرکت. دشمن برنامه‌های عملیّاتی‌ای را در مقابله‌ی با پیام وحدت امام بزرگوار انجام داد؛ از جمله ایجاد مراکزی برای تولید اندیشه‌های ضدّتقریبی؛ [در مقابل آنچه]ما میگوییم تقریب فِرَق اسلامی. نشستند مراکزی را درست کردند، به یک عدّه مزدور هم پول دادند، آنجا نشاندند که بنشینند فکر و مطلب تهیّه کنند برای اثبات ضدّتقریب، یعنی جوری عمل بکنند که این سیاست بزرگ امام، این تدبیر عظیم و الهی امام را خنثیٰ کنند. [ایجاد]مراکز تولید اندیشه؛ و ایجاد گروه‌های تکفیری. این گروه جرّار (۱۲) داعش را خود دشمنان اسلام فراهم کرده‌اند؛ آمریکایی‌ها اعتراف کرده‌اند. البتّه ما خبر‌هایی داشتیم، اطّلاعاتی داشتیم لکن اگر ما میگفتیم، ممکن بود محلّ تردید قرار بگیرد، امّا خودشان اعتراف کردند؛ هم کسانی در آن دولتی که این داعش را به وجود آورده بود اعتراف کردند، هم در دولت بعدی، این شخصی که حالا سر کار است، (۱۳) صریحاً گفت که داعش را این‌ها به وجود آورده‌اند و از او حمایت کرده‌اند؛ به مزدورانشان در منطقه، دولت‌های پیرو و تابع خودشان دستور دادند، به این‌ها پول دادند، از اینجا و آنجا برایشان سلاح خریدند، امکانات دادند، برایشان تجهیزات فراهم کردند. این هم یک کار.

ایجاد مرکز تولید اندیشه و گروه‌های تکفیری و تروریستی توسّط دشمن
بنابراین، هم مرکز تولید فکر درست کردند، هم جریان‌های تروریستی را به وجود آوردند، هم عناصری را که نمیدانستند و نمیخواستند وارد این بازی بشوند، به طور غافل و نادانسته وارد جریان کردند، عصبانی‌شان کردند، وادار کردند که این‌ها به همدیگر بدگویی کنند؛ شما ناگهان می‌بینید که مثلاً فرض کنید در فلان کشور همسایه‌ی ما یک [شخص]منبری، میرود روی منبر و به مقدّسات آن فرقه‌ی دیگر اهانت میکند، بعد پایین می‌آید، میرود در سفارت انگلیس پناهنده میشود؛ این چیزی است که اتّفاق افتاده، تازه هم اتّفاق افتاده و از این قبیل کار‌ها زیاد است؛ یعنی کم نیست. افراد را وادار میکنند که مردم را عصبانی کنند، مخاطبین را عصبانی کنند، به جان هم بیندازند. خب این‌ها که صریحاً گفتند که آن‌ها این [کارها]را انجام داده‌اند. منتها من این را میخواهم بگویم که برخی از دولت‌های این منطقه که پشتیبانی‌های مالی را به عهده گرفته‌اند، گناهشان از آحادی که وابسته به این گروه‌ها شده‌اند، بیشتر است؛ یعنی آن کسی که از فلان گوشه‌ی دنیای اسلام از روی تعصّب دینی و همراه با جهالت می‌آید و جزو این گروه تروریستی میشود، گناهش کمتر از آن رئیس و آن مسئول و آن پادشاهی است که پول میدهد و این‌ها را راه می‌اندازد و تسلیحات برایشان فراهم میکند و مانند اینها. البتّه جرم اصلی مربوط به آمریکایی‌ها است؛ واقعاً این جور است.

آمریکا و رژیم سعودی، مجرمان اصلی در قضیّه‌ی جریان‌های تکفیری
در قضیّه‌ی جریان‌های تکفیری در این منطقه، جرم اصلی را آمریکایی‌ها کردند و سعودی‌ها که دنبالشان بودند؛ سعودی‌ها هم به این‌ها پول دادند، کمک کردند و پشتیبانی کردند؛ آمریکایی‌ها علاوه بر این جرم، یک جرم دیگری هم مرتکب شدند و آن، این است که به بهانه‌ی حضور اینها، به کشور‌های مسلمان لشکرکشی کردند؛ به افغانستان لشکرکشی کردند، به سوریه لشکرکشی کردند، به جا‌های مختلف و به بعضی از کشور‌های دیگر مثل عراق هم در فکر لشکرکشی بوده‌اند و هستند که البتّه جوان‌های عراقی و مؤمنین عراقی نخواهند گذاشت و غیرت و تعصّبِ به‌حقّ آن‌ها مانع خواهد شد از اینکه ان‌شاءالله آمریکا بتواند نفوذ کند، ولی آن‌ها نقشه‌ی این کار را دارند و دنبال این هستند که در این کشور‌ها نفوذ کنند. البتّه هر جا هم این‌ها وارد شدند ناامنی و تخریب به وجود آورده‌اند؛ واقعاً در این کشور‌ها زیربنا‌ها را تخریب کردند، ناامنی ایجاد کردند، جنگ داخلی درست کردند؛ دولت‌ها را مشغول کردند که نتوانند کار‌های اصلی و وظایف خودشان را انجام بدهند؛ واقعاً نابودی حرث و نسل [است]و «وَ یُهلِکَ الحَرثَ وَ النَّسل» (۱۴) به معنای واقعی کلمه در مورد این‌ها است و این‌ها این کار‌ها را کرده‌اند.

علاج مسئله‌ی فلسطین و فاجعه‌ی جنگ یمن، با وحدت امّت اسلامی
به نظر ما هفته‌ی وحدت خیلی مهم است و اتّحاد مسلمانان درمان بسیاری از درد‌های امّت اسلامی است. الان این جنگ فاجعه‌بار یمن که پنج سال است این ملّت مظلوم دارند در کوچه و بازار و خانه و بیمارستان و مدرسه و مجامع مردمی‌شان بمباران میشوند، حادثه‌ی کوچکی نیست، حادثه‌ی بسیار بزرگی است که واقعاً سعودی‌ها قساوت عجیبی را در این قضیّه دارند از خودشان نشان میدهند. یا در مسئله‌ی فلسطین؛ این دهن‌کجی چند دولت ضعیف ذلیل که به دنیای اسلام دهن‌کجی کردند، به امّت اسلامی دهن‌کجی کردند و مسئله‌ی فلسطین را به خیال خودشان نادیده گرفتند و با غاصب، با قاتل ارتباط برقرار کردند؛ بدون تردید همه‌ی این‌ها با وحدت امّت اسلامی علاج پیدا خواهد کرد و مشکلات دولت‌های اسلامی و ملّتهای اسلامی -گرفتاری زیاد است دیگر، از کشمیر تا لیبی، همین طور که نگاه کنید، همه جا گرفتاری هست- این گرفتاری‌ها به برکت اتّحاد مسلمان‌ها برطرف خواهد شد. این هم درباره‌ی مسئله‌ی هفته‌ی وحدت.

عقلانی و مدبّرانه بودن ستیزه‌گری با رژیم مستکبر آمریکا
و، امّا مسئله‌ی سیزدهم آبان. جالب است که امسال سیزدهم آبان که روز مبارزه‌ی با استکبار است، مصادف شده است با ولادت پیامبر اعظم؛ این، آیه‌ی شریفه‌ی «مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ وَ الَّذینَ مَعَه، اَشِدّاٰءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماٰءُ بَینَهُم» (۱۵) را به یاد انسان می‌آورد؛ از آن طرف ولادت، از این طرف «اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّار» که این حرکت عظیمی [بود]که جوان‌های ما انجام دادند. سیزدهم آبان مظهر استکبارستیزی ملّت ایران بود؛ این جور نبود که با چند نفر ساکن در یک سفارتخانه مشکلی داشته باشند؛ مسئله، مسئله‌ی یک کار مهم و یک کار نمادینی بود در مبارزه‌ی با استکبار که بجا هم واقع شد. خب رژیم آمریکا رژیم استکباری است و رژیم استکباری، جامع بسیاری از ضرر‌ها و شیطنت‌ها و بدی‌ها است. رژیم استکباری، هم جنگ‌افروز است، هم تروریست است، هم تروریست‌پرور است، هم مداخله‌گر است، هم فاسد است، هم انحصارطلب است؛ یعنی وقتی میگوییم «رژیم استکباری»، استکبار جامع همه‌ی این زشتی‌ها و بدی‌ها و شیطنت‌ها است. بنابر‌این، ستیزه‌گری با این استکبار، با این پدیده، عین عقلانیّت است. حالا بعضی‌ها میگویند «آقا! این خلاف عقلانیّت است، خلاف تدبیر است»؛ نه، خلاف تدبیر نبود؛ این درست عین عقلانیّت بود؛ تسلیم شدن و زیر بار رفتن، ضدّ عقلانیّت بود.

آمریکا، شروع‌کننده‌ی ستیزه‌گری
شروع‌کننده هم ما نبودیم؛ یعنی این جور نبود که اوّل [ما]شروع [کنیم]-در قرآن کریم هم اتّفاقاً در یک موردی عین همین وجود دارد: «وَ هُم بَدَءوکُم اَوَّلَ مَرَّة» (۱۶) - آن‌ها شروع‌کننده بودند. بعد از انقلاب که ما به سفارت حمله نکردیم؛ سفارت آمریکا در اوّلِ انقلاب بود و مشغول کارشان هم بودند، امّا آن‌ها شروع کردند علیه انقلاب حرکت کردن: هم در خود آمریکا قطعنامه بگذرانند، سخنرانی کنند، در کنگره علیه جمهوری اسلامی که تازه متولّد شده تصمیم‌گیری کنند، گروه تروریستی راه بیندازند، گروه‌های کودتاگر به وجود بیاورند و تمهید کنند و برنامه‌ریزی کنند، هم در خود سفارت -که بحق گفته شد «لانه‌ی جاسوسی» - تمهیدات جاسوسی عظیمی را فراهم بکنند؛ [لذا]آن‌ها شروع کردند و شروع‌کننده آن‌ها بودند. وقتی که شروع کردند، حرکت دانشجویان که به سفارت حمله کردند در حقیقت حرکت دفاعی بود، به‌جا بود، به‌موقع بود، کاملاً عقلانی بود.

تصوّر غلط برخی از تسلیم شدن مقابل آمریکا
و این را هم عرض بکنیم که تصوّر بعضی‌ها از دولت آمریکا و رژیم آمریکایی یک تصوّر غلطی است؛ خیال میکنند اگر چنانچه دولتی خودش را تسلیم کرد به آن رژیم، بهره خواهد برد از او؛ نخیر، همین‌هایی هم که در دنیا می‌بینید با آمریکا ارتباط دارند، امّا یک مقداری وضعشان بهتر است، به خاطر این است که تسلیم نشده‌اند -البتّه به هر اندازه‌ای که با آمریکا ارتباط داشته باشند و او دخالت کند، ضربه میخورند-، امّا آن‌هایی که خودشان را تسلیم آمریکا کردند و سیاست‌های آمریکایی را پذیرفتند و زیر بار زورگویی‌های آمریکا رفتند، ضربه خوردند؛ نمونه‌اش کمپ‌دیوید است که واقعاً سی چهل سال این‌ها عقب افتادند؛ نمونه‌اش رژیم پهلوی در کشور خودمان است که کشور را واقعاً عقب‌افتاده کردند با تسلیم در مقابل سیاست‌های آمریکا؛ و روز‌به‌روز هم هر چه بگذرد، این جور رژیم‌ها وابسته‌تر و گرفتارتر میشوند.

سیاست حساب‌شده و ثابت ما در برابر آمریکا
در مورد آمریکا، سیاست ما یک سیاست حساب شده و مشخّصی است و این سیاست، با رفت و آمد اشخاص تغییر پیدا نمیکند. حالا امروز انتخابات آمریکا است، بعضی‌ها همین طور [حرف میزنند]راجع به اینکه چه کسی بیاید، چه کسی نیاید، اگر این بیاید چه میشود، اگر آن بیاید چه میشود. خب بله، ممکن است حوادثی اتّفاق بیفتد، [امّا]به ما ارتباطی نخواهد داشت؛ یعنی در سیاست ما هیچ تأثیری نمیگذارد؛ سیاست ما حساب‌شده است، مشخّص است و رفت و آمد اشخاص در آن تأثیر ندارد.

منتها وضع خود آن‌ها را شما [اگر]ملاحظه کنید، وضع تماشایی‌ای است. رئیس‌جمهوری که الان سرِ کار است و انتخابات را برگزار کند، میگوید که این متقلّبانه‌ترین انتخابات تاریخ آمریکا است! این را چه کسی میگوید؟ این را آن رئیس‌جمهوری میگوید که خودش الان سرِ کار است و انتخابات را در واقع او دارد اجرا میکند. آن یکی رقیبش هم در مقابل میگوید که ترامپ قصد تخلّف وسیع دارد! دموکراسیِ آمریکایی این است؛ خودشان درباره‌ی انتخاباتشان این جور حرف میزنند؛ این نمونه‌ای از چهره‌ی کریهِ لیبرال‌دموکراسی در داخل خود آمریکا است. خب حالا قطع نظر از اینکه کدام انتخاب بشوند -ممکن است این یکی [انتخاب بشود]، ممکن است آن یکی انتخاب بشود، که حالا امروز معلوم خواهد شد- لکن یک مطلب کاملاً روشن است و آن انحطاطِ سیاسی و مدنی و اخلاقیِ رژیمِ آمریکا است؛ هر کدام انتخاب بشوند فرقی نمیکند.

انحطاط سیاسی و مدنی و اخلاقی رژیم آمریکا
انصافاً رژیم آمریکا بشدّت دچار انحطاط سیاسی و انحطاط مدنی و انحطاط اخلاقی است. این هم تحلیل نیست؛ این [مطلبی]که من میگویم، این جور نیست که حالا تحلیل باشد؛ این را خودشان میگویند؛ این حرف سخنگویان خودشان و نویسندگان خودشان و صاحبان فکر از داخل خود آمریکا است؛ آن‌ها این حرف را میزنند. در این چند سال چند کتاب نوشته‌اند، با تیراژ‌های بالا در داخل آمریکا منتشر شده که برخی پرده‌ها را این کتاب‌ها بالا میزند. یکی از این کتاب‌ها را که به فارسی ترجمه شده، بنده خواندم؛ پُر از شواهدِ همین انحطاط است؛ یعنی واقعاً [اگر]کسی آن کتاب را بخواند، [میبیند که]اوّل تا آخر کتاب نشان‌دهنده‌ی انحطاط نظام سیاسی آمریکا با حرکات رئیس‌جمهور آمریکا است. این امپراتوریِ این جوری دیری نخواهد پایید؛ معلوم است که وقتی کار یک سیاست، کار یک رژیم به اینجا رسید، این دیگر خیلی عمر طولانی نخواهد کرد و منهدم خواهد شد. البتّه بعضی‌هایشان هستند که اگر سرِ کار بیایند زودتر منهدم میکنند، بعضی هستند که اگر سرِ کار بیایند ممکن است یک خرده دیرتر منهدم بشود؛ لکن به هر حال این حقیقت است.

قوی شدن کشور، تنها راه برطرف کردن دشمنی‌ها
دشمنی‌شان با ما هم به خاطر این است که ما سلطه‌ی ظالمانه‌ی آن‌ها را به رسمیّت نشناخته‌ایم؛ یعنی، چون زیر بار آن‌ها نرفته‌ایم، چون سیاست‌های آن‌ها را در منطقه قبول نکرده‌ایم، چون سیاستشان نسبت به فلسطین را رد کرده‌ایم، چون سیاست‌های ظالمانه‌ی آن‌ها را قبول نکرده‌ایم، این‌ها با ما دشمنی میکنند و این دشمنی ادامه هم دارد. تنها راه برطرف کردن این دشمنی این است که ما این‌ها را مأیوس کنیم؛ یعنی بایستی ملّت ایران و دولت ایران و نظام جمهوری اسلامی کار را به جایی برسانند که طرف مقابل مأیوس بشود از اینکه بتواند ضربه‌ی اساسی وارد بکند. باید قوی بشویم؛ این را من بار‌ها عرض کرده‌ام به ملّت عزیزمان و به مسئولین هم در جلسات کاری، در جلسات خصوصی، در نگاه عمومی، مکرّر مطرح کرده‌ام. بایستی این ابزار‌های قدرت را -قدرت واقعی، نه قدرت پوشالی- در خودمان تقویت کنیم، ملّت قوی بشود، کشور قوی بشود، [آنگاه]دشمن مأیوس این‌ها بوده، مردم واقعاً خوب ایستادند، انصافاً ایستادگی کردند و مشکلات را تحمّل کردند و از خودشان استقامت نشان دادند.

نیاز به تحرّک بیشتر مسئولین در سه حوزه‌ی اقتصاد، امنیّت و فرهنگ
به نظر من در سه زمینه مسئولین بایستی یک مقداری تحرّک بهتری داشته باشند: یکی در زمینه‌ی اقتصاد است، یکی در زمینه‌ی امنیّت است، یکی در زمینه‌ی فرهنگ است؛ ما مسئولین در این سه زمینه باید تلاشهایمان را افزایش بدهیم. در زمینه‌ی اقتصاد نگاه صحیح و اصولی این است که مطلقاً به بیرون کشور نگاه نکنیم؛ نه اینکه رابطه‌مان را قطع کنیم؛ بنده هر دفعه که میگویم علاج را در داخل بجوییم، یک عدّه‌ای برمیدارند اینجا و آنجا، در فضای مجازی [میگویند:]«معتقدند که ما با خارج ارتباط را قطع کنیم»؛ نه، این نیست؛ ارتباطات باید برقرار باشد؛ مهم این است که ما علاج را از دیگران نخواهیم، علاج را از بیرون خودمان نخواهیم؛ علاج در درون خود ما است، در داخل کشور است که یک قلم عمده اش هم افزایش تولید است که بار‌ها روی آن من تکیه کرده‌ام. باید یک تلاش برنامه‌ریزی‌شده و سازمان‌یافته در زمینه‌ی اقتصاد انجام بگیرد.

امکان حلّ مشکلات اقتصادی با مدیریّت هماهنگ دستگاه‌ها
خیلی از مشکلات کنونیِ ما ربطی هم به تحریم و مانند این چیز‌ها ندارد؛ مربوط به خود ما است، مربوط به ناهماهنگی‌ها است. این گرانی‌های اخیر واقعاً توجیه ندارد؛ بسیاری از این گرانی‌های اخیر واقعاً توجیه ندارد؛ باید علاج بشود و قابل علاج است؛ بایستی مسئولین با هماهنگی علاج کنند. شما نگاه که میکنید، گرانی از گوشت قرمز و گوشت مرغ و گوجه فرنگی بگیرید تا پوشک بچّه [وجود دارد]؛ خب گرانی‌های اینها، گرانی‌های بی‌دلیلی است، هیچ استدلالی پشت این گرانی‌ها وجود ندارد؛ و جنس هم هست؛ هم وزارت صمت، هم مسئولین تعزیرات، هم بسیج، هم بعضی از دستگاه‌های دیگری که مرتبط با قضیّه هستند، [مثل]گمرک و دیگران، با همدیگر همکاری کنند و این مشکل را از جلوی پای مردم بردارند؛ همه‌ی این‌ها قابل کنترل است؛ بنابراین با مدیریّت هماهنگ دستگاه‌ها این مشکلات قابل برطرف شدن است.

اهمّیّت تأمین امنیّت خارجی و امنیّت داخلی
در باب امنیّت [هم]که عرض میکنیم، عمده مراد امنیّت خارجی است که باید کشور به ابزار‌های دفاعی مجهّز بشود؛ [مثل]همین موشک و پهپاد و هواپیما و امثال این‌ها که مشغول [ساختن هم]هستند؛ این‌ها امنیّت خارجی کشور را تأمین میکند؛ یعنی موجب میشود که کشور مطمع (۱۷) دشمن قرار نگیرد، دشمن به کشور طمع نکند. این جور نیست که ما خیال کنیم که همه‌ی مشکلات با ساختن موشک درست میشود؛ نه، نخیر؛ بعضی از مشکلات هست که هیچ ربطی هم به موشک ندارد؛ امّا بسیاری از مشکلات هم هست که به همین ابزار‌های دفاعی ارتباط پیدا میکند.

در باب امنیّت داخلی هم دستگاه‌های امنیّتی ما باید مواظب نفوذ باشند؛ عمده نفوذ است؛ نفوذ دشمن در دستگاه‌های مختلف و اعمال وسوسه‌هایشان؛ مشکل عمده این است. باید مراقب باشند که این [مشکل]را درست کنند.

نیاز به تلاش هوشمندانه در کار فرهنگی
در باب فرهنگ هم همین جور؛ مسئولین فرهنگی باید تلاش‌های هوشمندانه‌ای بکنند. گاهی حجم کار فرهنگی ما زیاد است، لکن بایستی فعّالیّت هوشمند باشد؛ یعنی بدانیم کجا نیاز به چه چیزی است، به کدام کار فرهنگی [نیاز]است، برویم سراغ آن کار؛ که اگر این کار انجام بگیرد، به نظر من این سه مقوله، یعنی مقوله‌ی اقتصاد، امنیّت، فرهنگ، سه مقوله‌ی اساسی است که میتوان این‌ها را با تدبیر، با هماهنگی، با پیگیری [پیش برد]؛ و خب بحمدالله مسئولین مشغول هستند، یک مقداری جدّیّت را باید بیشتر کنند و کار انجام بگیرد.

لزوم آزاد‌سازی شهر‌های اشغالی آذربایجان و تأمین امنیّت ارامنه
یک نکته‌ی آخری هم راجع به این جنگی است که متأسّفانه در همسایگی ما، بین دو همسایه‌ی ما [یعنی]آذربایجان و ارمنستان در جریان است. این جنگ حادثه‌ی تلخی است و امنیّت منطقه را تهدید میکند و برای کشور ما هم خوب نیست؛ بایستی هر چه زودتر تمام بشود و البتّه همه‌ی سرزمین‌های آذربایجان که به وسیله‌ی ارمنستان تصرّف شده، باید آزاد بشود؛ یعنی بایستی همه‌ی این سرزمین‌ها برگردد به خود آذربایجان -یکی از شرایطِ اصلیِ کار [این]است- [زیرا]که متعلّق به آذربایجان است و جمهوری آذربایجان برای آزادی این‌ها دارای حق است و بایستی آزاد بشود. البتّه بایستی امنیّت ارامنه‌ای که در این سرزمین‌ها هستند محفوظ باشد و مرز‌های بین‌المللی هم باید رعایت بشود؛ یعنی دو طرف به مرز‌های بین‌المللیِ کشور‌ها تعدّی و تجاوز نکنند و مرز‌های بین‌المللی بایستی محفوظ باشد و تروریست‌ها هم بایستی در نزدیکی مرز‌های ما مستقر نشوند. آن طور که در گزارش‌ها هست، اگر چه بعضی‌ها انکار میکنند، لکن در گزارش‌های قابل اطمینان وجود دارد که یک تعدادی تروریست از اینجا و آنجا وارد این ماجرا شده‌اند؛ اگر این‌ها نزدیک مرز باشند و احساس خطر بشود، قطعاً برخورد قاطع خواهد شد؛ این‌ها بایستی نیایند.

امیدواریم که ان‌شاءالله همه‌ی ملّتهای مسلمان و همه‌ی ملّتهای منطقه و همه‌ی آحاد بشری از این مشکلات نجات پیدا کنند و ملّت عزیز ایران به برکت این ولادت معظّم و روح مطهّر نبیّ مکرّم اسلام و امام صادق (علیهما السّلام) و روح مطهّر امام بزرگوار، ان‌شاءالله روز‌های خوبی را در آینده مشاهده کند و ما کاملاً امیدوار به این آینده‌ی نزدیک هستیم.
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته