صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است

۰۶ آبان ۱۳۹۹ - ۰۹:۲۲:۰۱
کد خبر: ۶۶۸۷۳۲
«میخائیل اولیانوف» نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین با انتقاد از تحریم‌های ضد ایرانی و در واکنش به حرفهای اخیر رابرت اوبرایان مشاور امنیت ملی کاخ سفید، اتخاذ رویکردی دیپلماتیک را برای تعامل با تهران موثرتر دانست.

- وی در حساب کاربری توئیتر نوشت: اگر تحریم ها تقریبا ته کشیده است، زمان آن نیست که به چیزی موثرتر بیندیشیم؟ مثلا دیپلماسی؟ دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.

واشنگتن خود اذعان کرده است که دیگر تحریمی نمانده که علیه ایران اعمال نشده باشد. «رابرت اوبراین» مشاور امنیت ملی کاخ سفید گفته که تحریمی نمانده است که آمریکا علیه ایران اعمال نکرده باشد.

وی در عین حال از «اقدام‌های بازدارنده» بیشتری علیه تهران، مسکو و پکن خبر داده اما توضیح بیشتری در این مورد نداده است.

ترکش خالی تحریم‌ها نکته‌ای است که سیاستمداران ایران و آمریکایی به آن اشاره کرده و هدف از تکرار تحریم‌ها و تحریم‌های تکراری را جنگ روانی و تبلیغات برای موفق نشان دادن کارنامه دولت جمهوریخواهان در برخورد با ایران دانسته‌اند.

واشنگتن از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و به بهانه‌های مختلف تحریم‌هایی را علیه جمهوری اسلامی در پیش گرفت که در دوران شکوفایی صنعت هسته‌ای این تدابیر ظالمانه به اوج خود رسید و تقریباً تمامی ارکان نظام را نشانه رفت.

گرچه پس از توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵ بخش‌هایی از تحریم‌های اقتصادی آمریکا کنار گذاشته شد، ولی با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری و وعده او برای تجدیدنظر در برجام، آمریکا به طور یک‌جانبه از این توافق خارج و تحریم‌های خود را که به‌صورت نصفه و نیمه به حالت تعلیق درآورده بود، دوباره اجرا کرد.

دولت جمهوری‌خواهان که بازگشت تحریم‌های پیشین را برای نیل به اهداف سیزده‌گانه خود ناکافی می‌دید، در ادامه راهبرد فشار حداکثری تلاش کرد تا به بهانه پایان تحریم تسلیحاتی ایران و علاوه بر اعمال تحریم‌های جدید، تحریم‌های سازمان ملل را با توسل به قطعنامه ۲۲۳۱ بازگرداند.

گویا واشنگتن از بی اثر بودن این تهدید خود آگاه بود که پس از این تکرار تحریم‌ها به تحریم‌های تکراری نیز متوسل شد و در تازه‌ترین اقدام بار دیگر بانک‌های ایرانی را و برای چندمین بار هدف تحریم‌های ثانویه قرار داد.

اکنون باید دید رابرت اوبراین و همفکرانش در وزارتخانه‌های خزانه داری و امور خارجه به چه تمهید جدیدی برای اتخاذ «اقدام‌های بازدارنده» علیه ایران دست خواهند زد درحالی که خود او به صراحت اذعان کرده که دیگر گزینه ای برای تحریم های بیشتر علیه ایران باقی نمانده است.

/انتهای پیام/

ایرنا



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *