معرفی آثار جشنواره تئاتر مقاومت در بخش خیابانی/بهروز غریب پور از بیمارستان مرخص شد

 - تئاتر و عرصه هنرهای نمایشی از ابتدای تیر ماه سال جاری و بعد از نزدیک به پنج ماه تعطیلی بار دیگر آغاز به کار کرد، هر چند بسیاری در ابتدا مخالف بازگشایی زودهنگام سالن‌های نمایش بودند اما تماشاخانه‌های تئاتر مکلف شدند تا با رعایت پروتکل‌های بهداشتی میزبان مخاطبان باشند. 

در این میان بسیاری از کارگردانان مطرح تئاتر از اجرا سر باز زدند، بسیاری از اجراهای مطرح و برخی دیگر از اجراهایی که از حضور بازیگران چهره و سلبریتی‌ها بهره می‌بردند ادامه کار خود را به بعد از پایان بیماری کرونا منتقل کردند اما در این میان برخی از کارگردانان جوان فرصت را غنیمت شمرده و آثار خود را روی صحنه بردند. 

معرفی آثار جشنواره تئاتر مقاومت در بخش خیابانی

آثار برگزیده و نهایی هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت در بخش نمایش خیابانی و محیطی معرفی شدند. هیئت انتخاب این بخش متشکل از دکتر حمیدرضا افشار، سیروس همتی و امیر کربلایی‌زاده، از میان ۶۰ اثر ارسال شده به دبیرخانه، ۲۰ نمایش را برای بخش نهایی برگزیده و بدون اولویت به شرح ذیل معرفی کردند.

۱) نمایش اپیدمی؛ نویسنده و کارگردان: سعید بادینی (استان سیستان و بلوچستان)
۲) نمایش همیلو؛ ن: هیام احمدی، ک: فرامرز غلامیان (استان اصفهان)
۳) نمایش بازمانده؛ نویسنده و کارگردان: هادی کیانی (استان اصفهان)
۴) نمایش همه نقاشی‌های من؛ ن: زهرا مریدی- مارال ایزدبخش، ک: امیرمحمد انصافی (استان تهران)
۵) نمایش (پوست‌های حساس)؛ ن: فرشته حسینی، ک: آرزو بلوچ‌جعفری (استان کرمان)
۶) نمایش نفس؛ نویسنده و کارگردان: مسعود ابراهیمی (استان اصفهان)
۷) نمایش بیز اوچ نفر؛ نویسنده و کارگردان: محمد یوسفی‌زاده (استان آذربایجان شرقی)
۸) نمایش بیست شماره آخر را من نشمردم؛ نویسنده و کارگردان: مصطفی کولیوندی (استان ایلام)
۹) نمایش لطفا از من فیلم بگیرید؛ نویسنده و کارگردان: مرجان کرمی (استان مرکزی)
۱۰) نمایش شوسه؛ ن: سیمین بهفر، ک: احمد جعفری (استان تهران)
۱۱) نمایش چه کسی پاسخگوست؛ ن: رضا بهرامی و مارال ایزدبخش، ک: مارال ایزدبخش (استان تهران)
۱۲) نمایش سال‌ها پس از آن واقعه؛ نویسنده و کارگردان: مهدی حبیبی (استان همدان)
۱۳) نمایش قهرمان؛ ن: اصغر گروسی، ک: علیرضا داننده‌فر (استان البرز)
۱۴) نمایش سرگذشت زندگی؛ نویسنده و کارگردان: پروین ملک‌علایی (استان تهران)
۱۵) نمایش علی سوت‌بلبلی؛ ن: مصطفی جعفری خوزانی، ک: مریم دوستی (استان اصفهان)
۱۶) نمایش زندگی با طعم باروت؛ نویسنده و کارگردان: مجتبی خلیلی (استان اصفهان)
۱۷) نمایش حباب زیر آب؛ ن: جلال حسنوند، ک: جلال حسنوند-علیرضا شمس (استان اصفهان)
۱۸) نمایش دوران عاشقی؛ نویسنده و کارگردان: امیر امینی (استان گیلان)
۱۹) نمایش او پهلوان اکبره؛ ن: افشین سلطانی، ک: مصطفی دهشت (استان کرمانشاه)
۲۰) نمایش ژنرال خورشید؛ نویسنده و کارگردان: سعید خیراللهی (استان ایلام)

هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت به‌همت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح و با دبیری حمید نیلی آذرماه سال جاری برگزار خواهد شد.

بهروز غریب پور از بیمارستان مرخص شد

بهروز غریب پور که هفته گذشته به دلیل وضعیت جسمانی ناشی از بیماری کرونا در بیمارستان بستری شده بود، با بهبود علائم مرخص و در منزل به سر می برد.

بهروز غریب پور هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون و سرپرست گروه تئاتر عروسکی آران که هفته گذشته به دلیل شرایط جسمی ناشی از ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده بود، در چند روز اخیر مرخص شده و به منزل آمد.

علی ابوالخیریان، هنرمند تئاتر عروسکی و دستیار بهروز غریب پور در گروه تئاتر عروسکی آران آخرین اطلاعات را از حال این هنرمند کشورمان که به ویروس کرونا مبتلا شده داد و گفت: با توجه به مرخص شدن آقای غریب پور از بیمارستان فعلا به دلیل ضعیف شدن بدنشان در منزل استراحت می کنند.

وی در ادامه افزود: خدا را شکر حالشان خوب است و امیدواریم در روزهای آتی بهتر هم بشوند.

بهروز غریب‌پور، نویسنده، کارگردان تئاتر و سینما که بنیان گذاری و مدیریت خانه هنرمندان ایران و فرهنگسرای بهمن، از دستاوردهای مهم این هنرمند است و سال‌ها فعالیت در عرصه بین‌المللی تئاتر عروسکی، وی را چهره‌ای شاخص جهانی در این زمینه معرفی کرده است از سال ۱۳۴۶ تا کانون بیش از ۵۰ نمایش و اپرای عروسکی را طراحی و کارگردانی و بیش از ۲۰ اثر تالیف و ترجمه کرده است.

بیایید برای هم خیر بخواهیم

کوروش سلیمانی در برنامه استودیو هشت ضمن گفت و گو درباره تازه ترین فعالیت‌های خود در حوزه تئاتر، سینما و تلویزیون گفت:بیاییم برای هم خیر بخواهیم و هوای یکدیگر را بیشتر داشته باشیم. به مناسبت هفته نیروی اتتظامی، کوروش سلیمانی، در یک فیلم تلویزیونی، به نام مسلوب بازی کرده و پارسال نیز در کاری به نام ایل دا در چند قسمتِ اولِ آن ایفای نقش کرده است.
در حال حاضر هم متنی برای کار کردن در حوزه تئاتر دارد، ولی شرایط فعلی شرایط خوبی نیست و گروه‌های تئاتری دچار ضرر شده اند.

سلیمانی با توجه به تئاتری که در سال گذشته به نام «سکوت سفید»، با مضمون تنهایی انسان مدرن، روی صحنه برده بود در مورد موضوع برنامه هم که تنهایی بود گفت: آن نمایش بر اساس نمایشنامه‌ای از تام استوپارد به نام آرامش از نوعی دیگر بود که برای اجرا نام «سکوت سفید» را برایش انتخاب کردند. این نمایش در مورد شخصیتی به نام جان براون بود، که برای تنها بودن و خلوت کردن و استراحت به بیمارستان می‌رفت.

سلیمانی ادامه داد؛ اعتقاد دارد که امروزه بشر تحت تأثیر هجوم رسانه‌ها، اخبار و اتفاقات مختلف، در حال از دست دادن شخصیت خود است و همه انسان‌ها دارند ویژگی‌های شخصی یکسانی پیدا می‌کنند و به همه موارد، یکسان واکنش نشان می‌دهند در حالیکه به نظر وی فقط تا حدی لازم است که انسان، در جریان اتفاقات قرار بگیرد و مابقی زایشی است که در تنهایی رخ می‌دهد. تنهایی‌ای که در این نمایش مدنظر بود تنهایی‌ای بود که برای بشر لازم بود یعنی از آنجایی که بشر تنها به دنیا می‌آید و تنها از دنیا می‌رود، اساسا و ذاتا تنهاست و در بعضی از موارد درک و پرداختن به این نوع از تنهایی باعث بزرگ شدن روح انسان می‌شود بدین معنی که گاهی اوقات انسان نیاز دارد به خود رجوع کند و با خودش خلوت کند، همانطور که در طول تاریخ بزرگان، فلاسفه، انبیا و انسان‌های تاثیرگذار، شب‌ها حداقل ساعتی به آسمان خیره می‌شدند و در تنهایی خود به فکر فرو می‌رفتند که کجا هستند، چه کسی هستند و چکاری می‌کنند.

این تفکری است که امروزه بشر از آن محروم است و این مورد باعث شده که انسان‌ها به مسائل اساسیشان کمتر فکر کنند. نمایش سکوت سفید هم در همین راستا بود و قصد داشت که یک تلنگری برای انسان‌ها باشد تا به روح خودشان توجه کنند.

سلیمانی همچنان افزود؛ ما باید در جایی صبر کنیم و به پشت سر نگاه کنیم که چکار‌هایی انجام دادیم، چقدر گل لگد کردیم و چقدر گل کاشتیم، چقدر قلب شکستیم و چقدر قلب‌ها را گرم کردیم و همین موارد باعث معنی پیدا کردن انسان می‌شوند.

ما همیشه به جای بودن به داشتن فکر کردیم یعنی تعریف ما از آدم‌ها این است که چیزی دارند و هیچ وقت فکر نمی‌کنیم که چی هستند و این خیلی مساله مهمی است.

وی در پایان گفت: بیاییم برای هم خیر بخواهیم و هوای یکدیگر را بیشتر داشته باشیم، شاید دنیای ما از این معرفت‌ها و مهربانی‌ها خالی شده که دچار این دست از بلایا شده ایم.

اگر در هر سختی و بلایی دلمان روشن باشد، آسان می‌گذرد، اما اگر در آسوده‌ترین شرایط باشیم و هیچ مشکلی نداشته باشیم، ولی دلمان تیره و کدر و بدخواه باشد انگار در جهنم هستیم.‌ای کاش در این فرصت‌هایی که اجبارا به دست آمده به این فکر کنیم که من در حد خودم، به عنوان یک شهروند، چقدر به شهروند دیگری احترام می‌گذارم، چقدر اگر کالایی گران شده، اما من با قیمت قبل خریداری کرده ام، سعی می‌کنم با قیمت قبلی آن را بفروشم، چقدر در فکر خودپسندی و خودخواهی و مال اندوزی خودم نیستم.

اگر به این موارد فکر کنیم احتمالا بعد از کرونا می‌شود انتظار داشت خیلی بلا‌های دیگر از سر مملکت برود.

نخستین پرده خوانی پُست در ایران اجرا شد

مرشد میرزاعلی نقال و پرده خوان عنوان کرد: نخستین پرده خوانی پُست به منظور آشنایی مردم با اطلاعات پستی و چاپار از گذشته تاکنون در ایران به نویسندگی و کارگردانی اردشیر صالح پور انجام می شود.

هنر نقالی و پرده خوانی سال های سال است که در ایران زمین قدمت دارد از گذشته های دور که برای امام حسین(ع) و دیگر ائمه، شهادت ها تا دیگر مناسبت ها نقال و پرده خوان در چای خانه ها و دیگر مراکز تا تکیه ها روایت ها داشتند و می توان گفت مردم ایران بسیار به این دست نمایش های خیابانی و نقالی ها علاقه مند بودند.

حال پس از سالها شاهد هستیم که با گذر زمان خود نقال ها و پرده خوان ها نیز قدری در عرصه های دیگر ورود کرده و فعالیت هایشان را بسط می دهند به طور مثال این روزها تعدادی از پرده خوان ها طوماری برای پست به نویسندگی اردشیر صالح پور آماده کردند که این فعالیت قرار است از سوی شرکت پست وزارت فناوری و اطلاعات به اجرا در بیاید.

پرده خوانی پست برای نخستین بار در تاریخ پست ایران به نویسندگی و کارگردانی اردشیر صالح پور، نقالی مرشد محسن میرزاعلی و سردم وانی مرشد علی ناری قرار است که به اجرا در بیاید. پرده‌خوانی، نوعی نمایش مذهبی ایرانی است که در این نمایش کسی با عنوان «پرده‌خوان» از روی تصویرهایِ منقوش بر پرده در هر زمینه ای را با کلان آهنگین روایت می کند. پرده‌خوانی برآمده از نقالی و نقاشی مردمی است. پیشینه تاریخی آن را می‌توان با نوعی «قوالی» در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران، به دلیل محدودیت‌های موسیقی، به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر کرده ‌است.