تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۴۵

أَوَلَمۡ یَرَوۡاْ أَنَّا خَلَقۡنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتۡ أَیۡدِینَآ أَنۡعَٰمٗا فَهُمۡ لَهَا مَٰلِکُونَ ۷۱
آیا کافران ندیدند که بر آن‌ها به دست (قدرت) خود از جمله آفریدگان چهارپایانى خلقت کردیم تا مالک آن‌ها شوند؟

وَذَلَّلۡنَٰهَا لَهُمۡ فَمِنۡهَا رَکُوبُهُمۡ وَمِنۡهَا یَأۡکُلُونَ ۷۲
و آن حیوانات (با عظمت و قوت) را مطیع و رام آن‌ها ساختیم که هم بر آن‌ها سوار شوند و هم از آن‌ها غذا تناول کنند

وَلَهُمۡ فِیهَا مَنَٰفِعُ وَمَشَارِبُۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ ۷۳
و براى آن‌ها در آن حیوانات منافع (بسیارى از پوست و پشم و کرک و غیره) و آشامیدنى هاى فراوان (از شیر و ماست و روغن و غیره) هست، آیا شکر (این نعمت‌ها را) نباید به جاى آرند؟

وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لَّعَلَّهُمۡ یُنصَرُونَ ۷۴
و (مشرکان از جهل) به جاى خدا خدایانى دیگر اتخاذ کردند تا مگر (از جانب آنها) یارى شوند

لَا یَسۡتَطِیعُونَ نَصۡرَهُمۡ وَهُمۡ لَهُمۡ جُندٞ مُّحۡضَرُونَ ۷۵
هرگز آن خدایان کمترین نصرتى به آن‌ها نتوانند کرد و خود این مشرکان معبودانشان را سپاهى حاضر خدمت هستند که همگى را (در قیامت در آتش دوزخ) حاضر آرند

فَلَا یَحۡزُنکَ قَوۡلُهُمۡۘ إِنَّا نَعۡلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعۡلِنُونَ ۷۶
پس سخن این مشرکان تو را محزون نکند ما هر آنچه پنهان و آشکار گویند همه را مى دانیم (و به کیفر کفرشان مى رسانیم)

أَوَلَمۡ یَرَ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٞ مُّبِینٞ ۷۷
آیا انسان ندید که ما او را از نطفۀ ناقابل (چنین آراسته) خلقت کردیم؟ آن گاه (به جاى آنکه شکر گزار باشد) دشمن آشکار ما گردید

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلٗا وَنَسِیَ خَلۡقَهُۥۖ قَالَ مَن یُحۡیِ ٱلۡعِظَٰمَ وَهِیَ رَمِیمٞ ۷۸
و براى ما مثلى (جاهلانه) زد و آفرینش خود را فراموش کرد، گفت: این استخوانهاى پوسیده را باز که زنده مى کند؟

قُلۡ یُحۡیِیهَا ٱلَّذِیٓ أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٖۖ وَهُوَ بِکُلِّ خَلۡقٍ عَلِیمٌ ۷۹
بگو: آن خدایى زنده مى کند که اول بار آن‌ها را ایجاد کرد و او به هر آفریده اى داناست

ٱلَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ ٱلشَّجَرِ ٱلۡأَخۡضَرِ نَارٗا فَإِذَآ أَنتُم مِّنۡهُ تُوقِدُونَ ۸۰
آن خدایى که از درخت سبز و‌تر براى انتفاع شما آتش قرار داده که (براى حاجتى که خواهید) بر مى افروزید

أَوَلَیۡسَ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن یَخۡلُقَ مِثۡلَهُمۚ بَلَىٰ وَهُوَ ٱلۡخَلَّـٰقُ ٱلۡعَلِیمُ ۸۱
آیا آن خدایى که (خلقت با عظمت) آسمان‌ها و زمین را آفریده بر آفرینش (موجود ضعیفى) مانند این کافران قادر نیست (که، چون مردند باز آن‌ها را زنده گرداند)؟ چرا (البته قادر است) و او آفریننده و داناست

إِنَّمَآ أَمۡرُهُۥٓ إِذَآ أَرَادَ شَیۡـًٔا أَن یَقُولَ لَهُۥ کُن فَیَکُونُ ۸۲
فرمان نافذ او، چون ارادۀ خلقت چیزى کند به محض اینکه گوید: «موجود باش» بلا فاصله موجود خواهد شد

فَسُبۡحَٰنَ ٱلَّذِی بِیَدِهِۦ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیۡءٖ وَإِلَیۡهِ تُرۡجَعُونَ ۸۳
پس منزه و پاک است خدایى که (ملک و) ملکوت هر موجود به دست (قدرت) او و بازگشت شما همۀ خلایق به سوى اوست