تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۴۳

وَءَایَةٞ لَّهُمۡ أَنَّا حَمَلۡنَا ذُرِّیَّتَهُمۡ فِی ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ۴۱
و برهان دیگر براى آنان آن که ما فرزندان آنان (یعنى بشر) را در کشتى پربار سوار گردانیدیم

وَخَلَقۡنَا لَهُم مِّن مِّثۡلِهِۦ مَا یَرۡکَبُونَ ۴۲
و نیز براى آن‌ها به مانند کشتى چیزى که بر آن سوار شوند خلق کردیم (شاید اتومبیل و ترن و طیّاره مقصود باشد)

وَإِن نَّشَأۡ نُغۡرِقۡهُمۡ فَلَا صَرِیخَ لَهُمۡ وَلَا هُمۡ یُنقَذُونَ ۴۳
و اگر بخواهیم همه را به دریا غرق کنیم که ابدا نه فریاد رسى و نه راه نجاتى یابند

إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَمَتَٰعًا إِلَىٰ حِینٖ ۴۴
مگر باز لطف و رحمت ما آن‌ها را نجات دهد و تا وقت معیّن بهرۀ زندگى بخشد

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ٱتَّقُواْ مَا بَیۡنَ أَیۡدِیکُمۡ وَمَا خَلۡفَکُمۡ لَعَلَّکُمۡ تُرۡحَمُونَ ۴۵
و، چون مردم را گویند که در امر گذشته و آینده (دنیا و آخرت) خویش (اندیشه کنید و) تقوا پیشه کنید شاید مورد لطف و رحمت خدا گردید (روى بگردانند)

وَمَا تَأۡتِیهِم مِّنۡ ءَایَةٖ مِّنۡ ءَایَٰتِ رَبِّهِمۡ إِلَّا کَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِینَ ۴۶
و بر این مردم (غافل) هیچ از آیات الهى نیاید جز آنکه از آن اعراض کنند

وَإِذَا قِیلَ لَهُمۡ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقَکُمُ ٱللَّهُ قَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لِلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْ أَنُطۡعِمُ مَن لَّوۡ یَشَآءُ ٱللَّهُ أَطۡعَمَهُۥٓ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٖ ۴۷
و، چون به آن‌ها گویند که از آنچه خدا روزى شما قرار داده (چیزى براى خدا به فقیران) انفاق کنید، کافران به اهل ایمان جواب دهند آیا ما به کسى که اگر خدا مى خواست به او هم روزى مى داد اطعام و دستگیرى کنیم؟ شما پیداست که سخت در غلط و گمراهى هستید (و راه راست آن است که چنان که خدا به فقیران احسان نکرده ما هم نکنیم)

وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ ۴۸
و کافران (از روى تمسخر به رسول و مؤمنان) گویند: پس این وعدۀ (قیامت و بهشت و دوزخ) اگر راست مى گویید کى خواهد بود؟

مَا یَنظُرُونَ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ تَأۡخُذُهُمۡ وَهُمۡ یَخِصِّمُونَ ۴۹
این منکران قیامت انتظار نکشند جز یک صیحۀ (اسرافیل حق) را که (به مرگ) همه را فرا گیرد در حالى که (در کارهاى دنیا یا در صیحۀ دوم قیامت) با هم به بحث و جدل مشغول اند

فَلَا یَسۡتَطِیعُونَ تَوۡصِیَةٗ وَلَآ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ یَرۡجِعُونَ ۵۰
پس (در آن لحظۀ مرگ) نه توانایى سفارشى دارند و نه به اهل بیت خود رجوع توانند کرد

وَنُفِخَ فِی ٱلصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ یَنسِلُونَ ۵۱
و (چون بار دوم) در صور دمیده شود به ناگاه همه از قبر‌ها به سوى خداى خود به سرعت مى شتابند

قَالُواْ یَٰوَیۡلَنَا مَنۢ بَعَثَنَا مِن مَّرۡقَدِنَاۜۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَصَدَقَ ٱلۡمُرۡسَلُونَ ۵۲
و گویند: اى واى بر ما، که ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ این همان وعدۀ خداى مهربان است و رسولان همه راست گفتند

إِن کَانَتۡ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ جَمِیعٞ لَّدَیۡنَا مُحۡضَرُونَ ۵۳
و آن جز یک صیحه (و یک لحظه بیش) نباشد که ناگاه تمام خلایق محشر به پیشگاه ما حاضر آورده خواهند شد
فَٱلۡیَوۡمَ لَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَیۡـٔٗا وَلَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ۵۴
پس در آن روز کمترین ظلمى به هیچ کس نشود و جز آنچه عمل کرده اید ابدا جزایى نخواهید یافت