تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۴۲

وَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِن جُندٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا کُنَّا مُنزِلِینَ ۲۸
و ما پس از او (یعنى حبیب) بر قومش هیچ لشکرى از آسمان نفرستادیم (تا بر ایمان مجبورشان کنند) و هیچ این کار (با ملتى) نکرده ایم (و نخواهیم کرد)

إِن کَانَتۡ إِلَّا صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ خَٰمِدُونَ ۲۹
نبود عقوبتشان جز یک صیحۀ عذاب آسمانى که به ناگاه همه هلاک شدند

یَٰحَسۡرَةً عَلَى ٱلۡعِبَادِۚ مَا یَأۡتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا کَانُواْ بِهِۦ یَسۡتَهۡزِءُونَ ۳۰
واى بر حال این بندگان (گمراه لجوج) که هیچ رسولى براى هدایت آن‌ها نیامد جز آنکه او را به تمسخر و استهزا گرفتند

أَلَمۡ یَرَوۡاْ کَمۡ أَهۡلَکۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ أَنَّهُمۡ إِلَیۡهِمۡ لَا یَرۡجِعُونَ ۳۱
آیا ندیدند چه بسیار طوایفى را پیش از این‌ها هلاک کردیم که دیگر ابدا به (دیار) اینان باز نگردند؟

وَإِن کُلّٞ لَّمَّا جَمِیعٞ لَّدَیۡنَا مُحۡضَرُونَ ۳۲
و هیچ کس (از گذشته و آینده در عالم) نیست جز آنکه همه نزد ما حاضر آورده مى شوند

وَءَایَةٞ لَّهُمُ ٱلۡأَرۡضُ ٱلۡمَیۡتَةُ أَحۡیَیۡنَٰهَا وَأَخۡرَجۡنَا مِنۡهَا حَبّٗا فَمِنۡهُ یَأۡکُلُونَ ۳۳
و یک برهان براى آنان (بر این که ما مردگان را زنده مى کنیم) آن است که زمین مرده را (به باران رحمت) زنده کرده و از آن دانه اى که قوت و روزى خلق شود مى رویانیم

وَجَعَلۡنَا فِیهَا جَنَّـٰتٖ مِّن نَّخِیلٖ وَأَعۡنَٰبٖ وَفَجَّرۡنَا فِیهَا مِنَ ٱلۡعُیُونِ ۳۴
و در زمین باغ‌ها از نخل خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه هاى آب جارى کردیم

لِیَأۡکُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَمَا عَمِلَتۡهُ أَیۡدِیهِمۡۚ أَفَلَا یَشۡکُرُونَ ۳۵
تا مردم از میوۀ آن باغ‌ها تناول کنند و از انواع غذاهایى که (از این میوه‌ها و نباتات) به دست خود عمل مى آورند نیز تغذیه نمایند آیا نباید شکر آن نعمت‌ها به جاى آرند

سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِی خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ وَمِنۡ أَنفُسِهِمۡ وَمِمَّا لَا یَعۡلَمُونَ ۳۶
پاک و منزه است خدایى که همۀ ممکنات عالم را جفت آفریده چه از نباتات (و حیوانات) و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات که اینان از آن‌ها آگه نیستند

وَءَایَةٞ لَّهُمُ ٱلَّیۡلُ نَسۡلَخُ مِنۡهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظۡلِمُونَ ۳۷
و برهان دیگر براى خلق (در اثبات قدرت حق) وجود شب است که ما، چون پردۀ روز را از آن برگیریم ناگهان همۀ آنان (و همه چیز) در تاریکى فرو مى روند

وَٱلشَّمۡسُ تَجۡرِی لِمُسۡتَقَرّٖ لَّهَاۚ ذَٰلِکَ تَقۡدِیرُ ٱلۡعَزِیزِ ٱلۡعَلِیمِ ۳۸
و نیز خورشید تابان بر مدار معیّن خود دایم بى هیچ اختلاف به گردش است این طرح و تدبیر خداى داناى مقتدر است (و برهان دیگر بر قدرت اوست)

وَٱلۡقَمَرَ قَدَّرۡنَٰهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ کَٱلۡعُرۡجُونِ ٱلۡقَدِیمِ ۳۹
و نیز (گردش) ماه را (در) منازل معیّن مقدّر کردیم تا مانند شاخۀ خشکیدۀ خرما (زرد و لاغر به منزل اول) باز گردد (و این بر قدرت حق برهان دیگرى است)

لَا ٱلشَّمۡسُ یَنۢبَغِی لَهَآ أَن تُدۡرِکَ ٱلۡقَمَرَ وَلَا ٱلَّیۡلُ سَابِقُ ٱلنَّهَارِۚ وَکُلّٞ فِی فَلَکٖ یَسۡبَحُونَ ۴۰
نه (در گردش منظم عالم) خورشید را شاید که به ماه فرا رسد و نه شب بر روز سبقت گیرد و هر یک بر مدار معیّنى (در این دریاى بى پایان) شناورند