تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۴۱

وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلًا أَصۡحَٰبَ ٱلۡقَرۡیَةِ إِذۡ جَآءَهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ ۱۳
براى این مردم حال آن قریه (انطاکیه) را مَثَل زن که رسولان حق براى هدایت آن‌ها آمدند

إِذۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَیۡهِمُ ٱثۡنَیۡنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزۡنَا بِثَالِثٖ فَقَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَیۡکُم مُّرۡسَلُونَ ۱۴
که نخست دو تن از رسولان را فرستادیم و، چون تکذیب کردند باز رسول سومى براى مدد و نصرت مأمور کردیم، و همه گفتند: ما (از جانب خدا) به رسالت براى هدایت شما آمده ایم

قَالُواْ مَآ أَنتُمۡ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَمَآ أَنزَلَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مِن شَیۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَکۡذِبُونَ ۱۵
گفتند: شما جز اینکه مانند ما مردم بشرى هستید مقام دیگرى ندارید و هرگز خداى رحمان چیزى را فرو نفرستاده است و جز اینکه شما مردم دروغگویى هستید هیچ در کار نیست

قَالُواْ رَبُّنَا یَعۡلَمُ إِنَّآ إِلَیۡکُمۡ لَمُرۡسَلُونَ ۱۶
رسولان باز گفتند: خداى ما مى داند که محققا ما فرستادۀ او به سوى شما هستیم

وَمَا عَلَیۡنَآ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِینُ ۱۷
و بر ما جز آنکه واضح ابلاغ رسالت کنیم هیچ تکلیفى نیست

قَالُوٓاْ إِنَّا تَطَیَّرۡنَا بِکُمۡۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهُواْ لَنَرۡجُمَنَّکُمۡ وَلَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٞ ۱۸
باز منکران گفتند که ما وجود شما را به فال بد گرفتیم، اگر (از این دعوى) دست بر ندارید البته سنگسارتان خواهیم کرد و از ما به شما رنج و شکنجۀ سخت خواهد رسید

قَالُواْ طَـٰٓئِرُکُم مَّعَکُمۡ أَئِن ذُکِّرۡتُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ ۱۹
رسولان گفتند: آن فال بد که مى گویید اگر بفهمید و متذکر شوید (آن جهلى است که) با خود شماست، بلکه شما مردم مسرف (و پر هوا و هوس) هستید

وَجَآءَ مِنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِینَةِ رَجُلٞ یَسۡعَىٰ قَالَ یَٰقَوۡمِ ٱتَّبِعُواْ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ۲۰
و مردى شتابان از دورترین نقاط شهر (انطاکیه، حبیب نام) فرا رسید گفت: اى قوم من، این رسولان خدا را پیروى کنید

ٱتَّبِعُواْ مَن لَّا یَسۡـَٔلُکُمۡ أَجۡرٗا وَهُم مُّهۡتَدُونَ ۲۱
از آنان که هیچ اجر و مزد رسالتى از شما نمى خواهند و خود (به راه حق) هدایت یافته اند پیروى کنید

وَمَالِیَ لَآ أَعۡبُدُ ٱلَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیۡهِ تُرۡجَعُونَ ۲۲
و چرا باید من خداى آفرینندۀ خود را نپرستم در صورتى که بازگشت شما (و همۀ خلایق) به سوى اوست

ءَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةً إِن یُرِدۡنِ ٱلرَّحۡمَٰنُ بِضُرّٖ لَّا تُغۡنِ عَنِّی شَفَٰعَتُهُمۡ شَیۡـٔٗا وَلَا یُنقِذُونِ ۲۳
آیا من به جاى آن خداى آفرینندۀ یکتا خدایانى را معبود خود گیرم که اگر آن خداى رحمان بخواهد به من رنج و زیانى رسد هیچ شفاعت آن خدایان از من دفع زیان نکرده و نجاتم نتوانند داد؟

إِنِّیٓ إِذٗا لَّفِی ضَلَٰلٖ مُّبِینٍ ۲۴
در این صورت پیداست که من بسیار زیانکار خواهم بود

إِنِّیٓ ءَامَنتُ بِرَبِّکُمۡ فَٱسۡمَعُونِ ۲۵
پس، از من (اى رسولان) بشنوید (و گواه باشید) که به خداى (فرستندۀ) شما ایمان آوردم

قِیلَ ٱدۡخُلِ ٱلۡجَنَّةَۖ قَالَ یَٰلَیۡتَ قَوۡمِی یَعۡلَمُونَ ۲۶
(و به این مرد با ایمان پس از کشته شدن، در عالم برزخ) گفته شد: بیان داخل بهشت شو، گفت: اى کاش ملّت من هم (از این نعمت بزرگ) آگاه بودند

بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ ٱلۡمُکۡرَمِینَ ۲۷
که خدا چگونه در حق من مغفرت و رحمت فرمود و مرا مورد لطف و کرم قرار داد