رمزگشایی از هشدار سازمان بهداشت جهانی؛ روانه شدن مردم اروپا به آغوش کرونا

- طی روز‌های اخیر، هشدار‌های سازمان بهداشت جهانی و بسیاری از نهاد‌های پزشکی و انسانی در دنیا، در خصوص به کارگیری استراتژی «ابتلای جمعی» در برخی کشور‌های اروپایی (در قبال ویروس کرونا) افزایش یافته است.

به نظر می‌رسد کشور‌هایی مانند سوئد و انگلیس، همچنان معتقدند در صورت ابتلای اکثر اعضای جامعه به ویروس کووید-۱۹، این ویروس در کشورهایشان ریشه کن می‌شود، حتی اگر هزاران نفر نیز در این مسیر جان خود را از دست بدهند!

ایمنی از طریق ابتلا یا ایمنی از طریق واکسن!

نکته اصلی اینجاست که ایمنی جمعی جامعه در برابر ویروس کووید-۱۹، آن هم به قیمت ابتلای همه شهروندان یا اکثر آنها و در نتیجه فوت بسیاری از آنها، نوعی جنایت محسوب می‌شود.

سازمان بهداشت جهانی نسبت به در پیش گرفتن راهبرد مصونیت جمعی برای مقابله با همه‌گیری کرونا هشدار داد.

تدروس آدهانوم می‌گوید «دست یافتن به ایمنی جمعی در برابر بیماری کووید۱۹ باید از طریق واکسن حاصل شود؛ ویروس کرونا به عنوان عامل بیماری کووید۱۹ از ماه‌ها پیش در ۱۸۹ کشور جهان قربانی می‌گیرد، اما هنوز واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به آن به بازار عرضه نشده است.»

مصونیتی از جنس کشتار!

چنانچه شبکه یورونیوز گزارش داده است، شماری از کارشناسان از همان ابتدا با توجه به ناشناخته بودن ویروس و فرآیند زمان‌بر تولید واکسن پیشنهاد روی آوردن به مصونیت گله‌ای را مطرح کرده‌اند که لازمه آن ابتلای دست‌کم ۶۰ درصد جمعیت به بیماری کووید۱۹ است.

رییس سازمان بهداشت جهانی آن را راهبردی غیراخلاقی می‌داند.

به کارگیری استراتژی ایمنی جمعی، نه تنها در قبال ویروس کرونا، بلکه در قبال سایر ویروس‌های فراگیر نیز مطرح است.

زمانی که یک ویروس در جامعه‌ای شیوع پیدا می‌کند، برخی متخصصان که از ابعاد انسانی به ماجرا نمی‌نگرند، تلاش می‌کنند تا دولت‌های خود را در خصوص وادارسازی جامعه به ابتلای ویروس ترغیب کنند.

هشدار رییس سازمان بهداشت جهانی

تدروس آدهانوم، رییس سازمان بهداشت جهانی در یک کنفرانس خبری ویدئویی هشدار داد که روی آوردن به راهبرد مصونیت گله‌ای به معنای اجازه دادن به شیوع کنترل نشده پاندمی و ابتلای انبوه مردم خواهد بود.

وی تاکید کرده که مصونیت گله‌ای یا ایمنی جمعی باید از طریق واکسینه کردن شهروندان به دست آید و نه به وسیله فراهم کردن شرایط ابتلای بخش بزرگی از آنها. او تصریح کرد که رویکرد رسیدن به ایمنی جمعی از طریق طبیعی و با ابتلای اکثریت یک جامعه به ویروس به لحاظ علمی و اخلاقی مسئله‌دار است.

آدهانوم می‌گوید در تاریخ بهداشت هرگز سابقه نداشته که چنین راهبردی علیه شیوع یک بیماری عفونی یا پاندمی به کار گرفته شود.

رییس سازمان بهداشت جهانی با اشاره به این که همچنان اطلاعات بسیار کمی درباره ویروس کرونا به دست آمده گفت، هنوز مشخص نیست که پادتن (آنتی بادی) یک مبتلای بهبود یافته تا چه مدت در بدن او باقی می‌ماند.

او به موارد شناخته شده‌ای ارجاع داد که فردی پس از ابتلا به کووید۱۹ و بهبود، دوباره به آن مبتلا شده است.

چنین مواردی به شکلی محدود، اما از بسیاری کشور‌ها گزارش شده است.

بررسی موردی دولت انگلیس

انگلیس یکی از کشور‌های اروپایی محسوب می‌شود که فاجعه کرونا، روز به روز در آن گسترده‌تر می‌شود.

مطابق آخرین آمار‌های صورت گرفته، نزدیک به ۴۴ هزار نفر از شهروندان انگلیسی تحت تاثیر به کارگیری استراتژی ابتلای جمعی به کرونا مبتلا شده اند اما حتی اتخاذ این استراتژی نیز نتوانسته است منجر به ریشه کن شدن کوید-۱۹ در این کشور اروپایی شود!

به عبارت بهتر، افزایش تعداد مبتلایان و تلفات مربوط به شیوع کرونا در انگلیس، معلول سیاست‌های نادرست اولیه جانسون و همراهانش در مقابله با آن است.

متخصصان امور بهداشتی در انگلیس معتقدند که افزایش شدید آمار مبتلایان کرونا در لندن و دیگر شهر‌های انگلیس، معلول اصرار مقامات دولتی این کشور، خصوصا بوریس جانسون مبنی بر به کارگیری استراتژی ایمن سازی جمعی بوده است.

این فرمول رفتاری، نه تنها مورد انتقاد سازمان بهداشت جهانی و پزشکان و ممتخصصین انگلیسی قرار گرفت، بلکه انتقاد شدید جامعه شناسان و متخصصان امور اجتماعی را نیز در انگلیس و غرب برانگیخت.

هر چند نخست وزیر انگلیس در نهایت پس از مشاهده ناکارآمد بودن این روش خطرناک آن را تا حدودی تغییر داد، اما آثار و تبعات غرور و تکروی جانسون، امروز گریبانگیر جامعه این کشور شده است.

پیش فرض‌هایی که ممکن است نادرست باشد

با توجه به ابهاماتی که در خصوص ابتلای دوباره افراد یا عدم ابتلای آن‌ها به ویروس کرونا وجود دارد، اساسا به کارگیری استراتژی ایمنی جمعی، مصداق کشتار دسته جمعی شهروندان یک کشور محسوب می‌شود.

تاکید می‌شود که هنوز به طور قطع نمی‌توان دانست که مصونیت پس از ابتلا یا واکسینه شدن تا چه زمانی دوام دارد.

این مسئله به خصوص در راهبرد مصونیت گله‌ای از طریق ابتلای اکثریت جامعه به بیماری بسیار مناقشه‌برانگیز است.

سازمان بهداشت جهانی نیز ناکید دارد توجه به این واقعیت‌ها این گزینه به هیچ وجه مطرح نیست که اجازه دهیم ویروس خطرناکی که هنوز آن را به طور کامل نمی‌شناسیم آزادانه به همه جا سرایت کند.

بنابراین، هم به لحاظ انسانی و اخلاقی و هم به لحاظ تخصصی، استناد برخی کشور‌های اروپایی به استراتژی ایمن سازی جمعی، مصداق عینی جنایت محسوب می‌شود.

آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد، اصرار برخی کشور‌های مبنی بر تحقق استراتژی ایمنی جمعی (با وجود استدلال‌های محکمی که در رد این استراتژی غیر انسانی وجود دارد) است.

مطابق برآورد‌ها در بسیاری از کشور‌های جهان تاکنون فقط ده درصد جمعیت به بیماری کووید۱۹ مبتلا شده‌اند و اکثریت عظیم اغلب کشور‌ها هنوز در معرض ابتلا قرار دارند.

بر همین اساس شیوع کنترل نشده ویروس کرونا جز اجازه دادن به ابتلای جدید، رنج و مرگ معنایی ندارد.

سوال اصلی اینجاست که آیا نهاد‌هایی پرادعا مانند کمیته حقوق بشر سازمان ملل، به این جنایت مستقیم و محرز برخی کشور‌های اروپایی در قبال شیوع کرونا و قربانی ساختن عادانه شهروندانشان ورود پیدا می‌کنند؟!