شورای شهر در مصوبه خود تجدید نظر کند

- روشن است که فشار‌های اقتصادی و خطراتی که ویروس کرونا مردم را تهدید می‌کند، باعث بروز مشکلات اجتماعی شده است.

ناهنجاری‌ها، اختلافات خانوادگی و دیگر مشکلاتی که بیشتر آن‌ها ریشه در مشکلات اقتصادی دارد.

اکنون در چنین شرایطی که همگان آن را می‌بینند، شورای شهر تهران یک فوریت لایحه افزایش دوباره نرخ کرایه‌های حمل و نقل عمومی را تصویب کرد.

هر چند اعضای شورای شهر خود به خوبی می‌دانند که افزایش نرخ کرایه حمل و نقل عمومی در تهران دوای درد نیست.

اکنون خطور اتوبوسرانی به بخش خصوصی واگذار شده است، اگر توجه کرده باشید بر روی اتوبوس‌های درون شهری نام شرکتی که اتوبوسرانی به آن‌ها واگذار شده نوشته شده است، اما تحت نظارت شهرداری و شرکت واحد است.
این که شرکت‌هایی که اتوبوسرانی تهران به آن‌ها واگذار شده سود می‌کنند یا زیان، نمی‌دانیم، اما از قدیم گفته‌اند که بی مایه فطیر است.

وضعیت تاکسیرانی همه روشن است، شورای شهر و شهرداری تهران هر اندازه برای این بخش از حمل و نقل عمومی نرخ تعیین کنند، راننده‌های عزیز تاکسی‌ها نرخ کرایه خود مشخص می‌کنند.‌

می‌ماند متروی تهران که اکنون بیشتر بار مسئولیت حمل و نقل شهری در تهران بر عهده آن است.

اما این که اعضای شورای شهر حتی با گران کردن کرایه‌ها هم راضی نمی‌شوند و می‌گویند؛ اگر دولت کمک نکند احتمال تعطیلی ۶۰ درصد ناوگان اتوبوسرانی پایتخت وجود دارد، تهدید دولت است یا هشدار؟!

هرگونه برداشتی از نظرات شورای شهر تهران شود، نباید به این مسئله بی توجه یا کم توجه بود که تعطیلی ۶۰ درصد ناوگان اتوبوسرانی تهران چه اتفاقی را باعث خواهد شد؟!

حتی اعلام این خبر در جامعه و میام مرم تبعات منفی دارد، اعضای شورای شهر تهران آیا نسبت به اینگونه مسائل آگاهی ندارند؟

این که هر بار برای جبران ضعف مدیریتی در شورای شهر تصمیم گرفته می‌شود که کرایه‌ها افزایش یابد، ساده‌ترین تصمیم است که هر فرد و شخص غیر مسئول و غیر کارشناس نیز می‌تواند چنین تصمیمی بگیرد.

چرا هر بار این مردم هستند که باید بار ناتوانی‌ها و ضعف مسئولین را بر دوش بکشند؟

اگر دولت به تعهدات در زمینه تأمین سهم خود خود در حمل و نقل عمومی عمل نکرده است آیا باید مردم جور آن را بکشند؟

حمل و نقل عمومی در هر کشوری یک سیستم راهبردی است، کوچکترین اختلالی در ارائه خدمات ن باعث نارضایتی در میان مردم می‌شود، گرچه اکنون نیز در وضعیت مناسبی قرار ندارد، اما شورای شهر و شهرداری تهران وظیفه دارند آن را تأمین کنند و در شرایط کنونی به هر وسیله‌ای شده باید سعی کنند تا ضعف خود را جبران کنند.

دولت علاوه بر اینکه به تعهدات قانونی خود در قبال حمل و نقل عمومی عمل نکرده است، هیچ مبلغی را برای جبران خسارت ناشی از کرونا به این بخش پرداخت نکرده است.

 

شهرداری تهران از منابع دیگر درآمد‌های خوبی دارد، اکنون نیز پروژه‌های سنگین عمرانی در تهران دیده نمی‌شود، می‌تواند از درآمد‌های بخش‌های دیگر در سامان دادن به بخش حمل و نقل عمومی استفاده کند.

مهم این است که مدیریت‌ها باید در زمان بحران خود را نشان دهد، در غیر این صورت که هر فردی می‌تواند بدون هیچ تخصصی مسئولین بپذیرد و مدیر شود.

کاهش استفاده مردم از از اتوبوس و مترو به خاطر شرایط کرونایی، گرچه درآمد این بخش را کم کرده است، اما باید توجه داشت که اتوبوس و مترو، هواپیمای مسافربری یا کشتی مسافری نیست که مردم بگویند به خاطر افزایش قیمت از این وسایل استفاده نمی‌کنند.

فشار مضاعف از سیو دولت و تحریم‌ها به مردم وارد می‌شود، حداقل انتظار این است که نمایندگانشان در شورای شهر فشار‌ها را مضاعف‌تر نکنند.

شورای شهر و شهرداری تهران باید به دولت فشار وارد کند تا سهم خود را در گسترش حمل و نقل عمومی پرداخت کند.