مروری بر تاریخچه ماشین‌های خودران

- خودرو45 نوشت: سال‌های زیادی است که برند‌های مختلف خودروسازی به دنبال کشف و استفاده از تکنولوژی‌های جدید برای محصولات خود و پیشی گرفتن از رقبا هستند. شاید این یکی از دلایل ساخت خودرو‌های الکتریکی و هیبرید البته در کنار جایگزین کردن سوخت‌های ناپاک و فسیلی با باتری و حفاظت از محیط زیست باشد. در کنار تولید محصولات تمام الکتریکی، یکی دیگر از مهم‌ترین اقدامات صنعت خودرویی در این زمینه، تولید و ارائه ماشین‌های خودران (Self-driving) به بازار است. در ادامه این مطلب، با مفهوم ماشین‌های خودران و انواع آن‌ها به طور کامل آشنا شده و تاریخچه و فعالیت‌های یکی از موفق‌ترین برند‌های این زمینه را بررسی می‌کنیم.

خودرو خودران چیست؟

ماشین خودران، خودرویی است که می‌تواند محیط اطراف خود را به خوبی و درستی درک کرده و با کمترین کمک انسان (گاهی هم بدون هیچ دخالتی)، حرکت کند. این محصولات با کمک انواع و اقسام سنسور‌ها که بخش‌های مختلفی هم دارند، در جاده و خیابان به مسیر خود ادامه می‌دهند.

تاریخچه طراحی و تولید خودران‌ها

قطعا با توجه به نوع تکنولوژی استفاده شده یا حتی نام این نوع ماشین‌ها، تصور می‌کنید که بخشی صنعتی بسیار نو و جدید هستند، اما نکته جالب اینجاست که تلاش برای ساخت خودرو‌های اتوماتیک، از سال‌های گذشته آغاز شده است.

ایده پردازی درباره این خودرو‌ها و انجام انواع آزمایشات و تحقیقات در این زمینه، به دهه ۲۰ میلادی برمی‌گردد. البته که این تحقیقات و آزمون‌ها حدودا ۳۰ سال به طول انجامید و سرانجام در دهه ۵۰ میلادی، آزمون و خطا‌های امیدوارکننده‌ای صورت گرفت؛ بنابراین قدمت ایده این خودرو‌ها بسیار بیشتر از آن است که ما فکرش را می‌کنیم.

سال ۱۹۲۵ بود که کمپانی «کنترل رادیویی هودینا»، در خیابان‌های نیویورک، محصولی جدید و خارق‌العاده را به نمایش گذاشت. این محصول که خودرویی به نام «اعجوبه آمریکایی» شناخته می‌شد، از طریق امواج رادیویی و از راه دور کنترل شده و در خیابان‌ها و ترافیک سنگین حرکت می‌کرد. این اعجوبه یک چَندلِر ۱۹۲۶ (۱۹۲۶ Chandler) و مجهز به آنتن بود. کسی که این ماشین را کنترل می‌کرد، فردی بود در ماشین پشتی که با فرستادن امواج رادیویی، به حرکت چندلر کمک می‌کرد.

سال بعد، یعنی در سال ۱۹۲۶، از این تکنولوژی کمپانی هودینا برای یک محصول دیگر به نام «شبح اتوماتیک» (Phantom Auto) استفاده شد.

اولین ماشین‌های خودران واقعی ساخته شده در تاریخ، متعلق به دهه ۸۰ میلادی هستند. این ماشین‌ها، نتیجه پروژه برند‌هایی مثل مرسدس بنز (Mercedes-Benz) و برخی دانشگاه‌ها بودند. از سال ۱۹۸۷ تا به امروز، کمپانی‌های زیادی شروع به تحقیق در این زمینه کرده و اقدامات زیادی برای ساخت خودران‌ها انجام داده‌اند. از جمله این کمپانی‌ها می‌توان به برند‌هایی همچون مرسدس بنز، جنرال موتور (General Motors)، بوش (Bosch)، نیسان (Nissan)، تویوتا (Toyota)، آئودی (Audi) و… اشاره کرد. در سال ۲۰۱۳، کمپانی ویس‌لَب (VisLab)، از محصولی به نام BRAiVE رونمایی کرد. این ماشین اتوماتیک در خیابان‌های پر پیچ و خم و پر ترافیک، به راحتی حرکت می‌کرد.

آشنایی با انواع خودران‌ها

بر اساس تعاریف استاندارد، این نوع خودرو‌ها به شش دسته و سطح تقسیم می‌شوند:

سطح صفر: سیستم به طور خودکار یک سری هشدار برای راننده ارسال می‌کند. حتی ممکن است در مواقع بسیار ضروری در رانندگی مداخله کند، اما فعالیتش به همین نقطه ختم می‌شود.

سطح یک (دست‌ها بر روی فرمان قرار دارند): در این سطح، راننده و سیستم هر دو در پروسه رانندگی نقش دارند. از جمله این سیستم‌ها می‌توان به تکنولوژی‌هایی همچون سیستم کنترل کروز انطباقی، سیستمی که چرخ فرمان را کنترل می‌کند، دستیار پارک، سیستم ترمز اضطراری و… اشاره کرد.

سطح دو (دست‌ها بر روی فرمان قرار ندارند): در سطح ۲، سیستم به صورت کامل کنترل خودرو و وظایفی مانند گاز دادن، ترمز کردن و حرکت فرمان را بر عهده دارد. با این حال، راننده باید به طور کامل هوشیار باشد که در مواقع اضطراری و پرخطر، آگاهانه مداخله کرده و کنترل خودرو را در دست بگیرد.

سطح سه (می‌توانید از جاده چشم بردارید): در این سطح، راننده می‌تواند با خیال راحت، توجه خود را به هرچیزی به غیر از جاده معطوف کند. به طور مثال می‌تواند با تلفن همراه صحبت کرده و یا حتی فیلم تماشا کند. در این سطح، سیستم به خوبی می‌تواند موقعیت‌های اضطراری را مدیریت کرده و در صورت لازم سریعا عکس العمل نشان دهد. با این حال، در برخی موارد سیستم از راننده می‌خواهد که حواس خود را به جاده معطوف کند. سیستم می‌تواند نقش کمک راننده را در این ماشین‌ها به عهده بگیرد.

سطح چهار (هیچ توجهی لازم نیست): در این سطح، هیچ گونه توجهی از سوی راننده لازم نیست. یعنی راننده می‌تواند با خیال راحت صندلی خود را ترک کرده و حتی بخوابد. این سیستم فقط در برخی مناطق خاص پشتیبانی می‌شود. در نقاط دیگر و در صورت عدم به دست گرفتن کنترل توسط راننده، سیستم می‌تواند ماشین را پارک و سفر را متوقف کند.

سطح پنج (آپشن فرمان دلخواه است): در این سطح، هیچ دخالت انسانی صورت نمی‌گیرد و تمامی فعالیت‌ها بر عهده سیستم است.

تسلا و ماشین‌های خودران

برند تسلا (Tesla) که به طور جدی به ساخت خودرو‌های الکتریکی مشغول است و توانسته موفقیت‌های بسیار زیادی کسب کند. جالب است بدانید که این غول خودروسازی، دستی هم در زمینه ساخت خودران‌ها دارد.

ایده تعبیه سیستم اتوپایلوت (خلبان اتوماتیک/Autopilot) برای ماشین‌های سواری، در سال ۲۰۱۳ توسط ایلان ماسک، صاحب برند تسلا ارائه شد. او گفت:

«داشتن گزینه خلبان اتوماتیک در هواپیما‌ها خوب است. ماشین‌ها هم باید این گزینه را داشته باشند.»

بنابراین دستیار پیشرفته تسلا اتوپایلوت (Tesla Autopilot) شکل گرفت. این سیستم در مواردی مانند عوض کردن لاین، پارک کردن خودکار، جهت یابی نیمه خودران و کروز کنترل ترافیک به کمک راننده می‌آید. البته که همچنان خودرو تحت کنترل راننده است و وی در صورت نیاز باید سریعا عکس العمل نشان دهد. این کمپانی معتقد است که هدف از ارائه این سیستم، کاهش تصادفات رانندگی ناشی از بی توجهی راننده و یا خستگی است. این برند قصد دارد که در به روزرسانی‌های آینده، این سیستم را به گزینه رانندگی تماما اتوماتیک مجهز کند. البته که افراد زیادی باور دارند که هنوز تسلا به این مرحله نرسیده و به سخت افزار و تکنولوژی‌های بیشتری نیاز دارد.

در بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، تمامی محصولات تسلا سخت افزاری داشتند که به این سیستم مجهز بود. این سخت افزار HW۱ نام دارد. تا کنون بیش از سه نسخه از این سیستم بر روی محصولات تسلا تعبیه شده است. (HW۱, HW۲, HW ۲.۵, HW۳)

در سال ۲۰۱۵، آقای ایلان ماسک پیش‌بینی کرد که خودرو‌های تمام خودرران تا سال ۲۰۱۸ وارد بازار خواهند شد.

ایلان ماسک باور دارد که تا پایان سال میلادی جاری، می‌تواند محصولاتی با سطح پنجم قابلیت‌های خودران‌ها را ارائه دهد. متخصصان این موضوع را غیر ممکن می‌دانند. با این حال در ماه سپتامبر، نسخه جدیدی از اتوپایلوت تسلا ارائه شد که در بزرگراه‌ها و پارکینگ مانند یک سیستم تمام اتوماتیک عمل می‌کند.