تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۳۰

لَقَدۡ کَانَ لِسَبَإٖ فِی مَسۡکَنِهِمۡ ءَایَةٞۖ جَنَّتَانِ عَن یَمِینٖ وَشِمَالٖۖ کُلُواْ مِن رِّزۡقِ رَبِّکُمۡ وَٱشۡکُرُواْ لَهُۥۚ بَلۡدَةٞ طَیِّبَةٞ وَرَبٌّ غَفُورٞ ۱۵
و براى (اولاد و قوم) سبا در وطنشان (سرزمین یمن و شام) از راست و چپ (جنوب و شمال) دو سلسله باغ و بوستان آیتى (از لطف و رحمت حق) بود (همه پر نعمت، و به آن‌ها گفتیم که) بخورید از رزق خداى خود و شکر وى به جاى آرید، که مسکنتان شهرى نیکو و پر نعمت است و خداى شما غفور (و مهربان) است

فَأَعۡرَضُواْ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمۡ سَیۡلَ ٱلۡعَرِمِ وَبَدَّلۡنَٰهُم بِجَنَّتَیۡهِمۡ جَنَّتَیۡنِ ذَوَاتَیۡ أُکُلٍ خَمۡطٖ وَأَثۡلٖ وَشَیۡءٖ مِّن سِدۡرٖ قَلِیلٖ ۱۶
با وجود این باز (از شکر خدا و طاعت حق) اعراض کردند، ما هم سیلى سخت بر هلاک ایشان فرستادیم و به جاى آن دو نوع باغ پر نعمت دو باغ دیگرشان دادیم که بار درختانش تلخ و ترش و بد طعم و شوره گز و اندکى درخت سدر بود

ذَٰلِکَ جَزَیۡنَٰهُم بِمَا کَفَرُواْۖ وَهَلۡ نُجَٰزِیٓ إِلَّا ٱلۡکَفُورَ ۱۷
این کیفر کفران آن‌ها بود، و آیا ما تا کسى کفران نکند مجازاتش خواهیم کرد؟

وَجَعَلۡنَا بَیۡنَهُمۡ وَبَیۡنَ ٱلۡقُرَى ٱلَّتِی بَٰرَکۡنَا فِیهَا قُرٗى ظَٰهِرَةٗ وَقَدَّرۡنَا فِیهَا ٱلسَّیۡرَۖ سِیرُواْ فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا ءَامِنِینَ ۱۸
و ما به میان آن‌ها و شهرهایى که پر نعمت و برکت گردانیدیم باز قریه هایى نزدیک به هم قرار دادیم با فاصلۀ کوتاه و سیر سفرى معیّن (و آن‌ها را گفتیم که) در این ده و شهرهاى نزدیک به هم شبان و روزان با ایمنى کامل مسافرت کنید

فَقَالُواْ رَبَّنَا بَٰعِدۡ بَیۡنَ أَسۡفَارِنَا وَظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَحَادِیثَ وَمَزَّقۡنَٰهُمۡ کُلَّ مُمَزَّقٍۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّکُلِّ صَبَّارٖ شَکُورٖ ۱۹
باز آن‌ها گفتند: بار الها، سفرهاى ما را دور و دراز گردان، و (به این تقاضاى بى جا) بر خویش ستم کردند، ما هم آن‌ها را داستان‌ها و مثلهاى عبرت آموز کردیم و به کلى متفرق و پراکنده ساختیم در این عقوبت براى مردمان پر صبر و شکر آیاتى (از عبرت و حکمت) آشکار است

وَلَقَدۡ صَدَّقَ عَلَیۡهِمۡ إِبۡلِیسُ ظَنَّهُۥ فَٱتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِیقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۲۰
و شیطان گمان باطل خود را دربارۀ مردم، سخت به صدق و حقیقت رساند، پس جز فرقۀ کمى از اهل ایمان همه پیرو او شدند

وَمَا کَانَ لَهُۥ عَلَیۡهِم مِّن سُلۡطَٰنٍ إِلَّا لِنَعۡلَمَ مَن یُؤۡمِنُ بِٱلۡأٓخِرَةِ مِمَّنۡ هُوَ مِنۡهَا فِی شَکّٖۗ وَرَبُّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٍ حَفِیظٞ ۲۱
در صورتى که شیطان بر مردمان تسلطى نداشت (بلکه از حرص دنیا پیرو او شدند و شیطان را بر این نداشتیم) مگر براى آنکه (به امتحان) آن کس را که به عالم قیامت ایمان آورد از آن کس که شک دارد معلوم گردانیم و خداى تو بر هر چیز نگهبان و آگاه است

قُلِ ٱدۡعُواْ ٱلَّذِینَ زَعَمۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ لَا یَمۡلِکُونَ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِی ٱلۡأَرۡضِ وَمَا لَهُمۡ فِیهِمَا مِن شِرۡکٖ وَمَا لَهُۥ مِنۡهُم مِّن ظَهِیرٖ ۲۲
(اى رسول ما، مشرکان را) بگو: آنهایى را که به جز خدا شما مؤثر پنداشتید بخوانید (خواهید دانست که) هیچ یک مقدار ذره اى در آسمان‌ها و زمین مالک نیستند و با خدا شرکتى در خلقت آسمان و زمین نداشته و به او در آفرینش یارى و کمکى نکرده اند