تجلیل سفیر ایران در فرانسه از مقام مولانا

- بهرام قاسمی سفیر جمهوری اسلامی ایران در فرانسه به مناسبت روز بزرگداشت مولانا نوشت: روز بزرگداشت آفریدگار و نادره نابغه نقطه پیوند خجسته شعر، عرفان، فلسفه، اخلاق و عشق و آدمیت و معنویت حضرت مولانا جلال الدین رومی را که در پس گذشت قرون و اعصار همچنان در بلندترین نقطه شعر و ادب پارسی جهان قرار دارد و روز به روز بر سیل مشتاقان و دوستداران آثار بیادگار و ماندگار او دلبستگی بیشتری می‌یابند را گرامی می‌داریم.

او در پیشگاه شعر و عرفان و فلسفه و با نگاه انسانی اش در سایه شمس و تمسک به مکتب عشق، عرفان و سیر و سلوکی تاریخی و ممتاز را بدان حد تکامل بخشید که امروز هنوز یکی از سرآمدان عرصه شعر و ادب و عرفان نه تنها پارسی گویان و پارسی خویان که نادره‌ای در طراز جهانی و در گستره علم و دانش و فلسفه و حکمت جهان پایدار و سرفراز سر به آسمان‌ها کشیده و بی هیچ تردیدی ماندگار و مانا بر سکوی افتخارات بزرگان دانش و علم بشری خواهد درخشید و در آینده نیز بیش از گذشته خورشید عالم تاب او بر گستره هر چه بیشتری از جهان و در جمع اصحاب فضل و ادب و شعر و عرفان خواهد درخشید.

مولانا امروز دیگر نه به ما پارسی‌گویان و فارسی‌خوانان که به تمامی فرهنگ‌ها و جوامع بشری و به پر شمار فرهیختگانی که در فرانسه و دیگر کشور‌های اروپایی تا آمریکای شمالی در گرو عشق فهم و درک و ادراک او هستند، تعلق دارد. مولانا که عارف و عامی را به وجد و سرور و اندیشمندان و حکما و فلاسفه را به تفکر و اندیشه وا می‌دارد و او را بر بال‌های شعر و گفتار نغز خود تا اوج کهکشان‌های ناپیدا و بی انتهای جهان خلقت پرواز می‌دهند، بی شک می‌تواند مظهری از همدلی و درک درد مشترک جهان از هم گسیخته و وامانده از اختلافات و مظهر مدارا و رواداری و انسانیت به معنای خاص خود باشد.

ما ایرانیان و مردم این سرزمین که با معنویت و عرفان و فلسفه و اندیشه بزرگانی، چون او و دیگر دردانه‌های پرشمار زیست و زندگی کرده ایم، باید بتوانیم بیش از آنچه تاکنون بدان همت نهاده ایم در گسترش این فرهنگ و مکتب عرفانی- انسانی کوشا باشیم و باید بیش از آن که وقت و زمانه بگذرد ارزش‌های بزرگ و داشته‌های بی نظیر خود را بدان گونه که بایسته است پاس داریم و این پاسداشت تنها به ترویج آثار این بزرگمردان ممکن خواهد شد. نسل‌های امروز و آیندگان هرگز نباید از میان داشته‌های ارزشمند جهان شمول و چهره‌های تاریخی خود در جهان فرهنگ و ادب و عرفان که سرمایه بزرگ و دیرینه و امروز و فردای ما می‌تواند باشد، ناگزیر به انتخابی از میان نامطلوب‌ترین‌ها باشند.

آنچه عیان است این است که امروز جهان از اوج معنویت خود در نشیبی ناباورانه سقوط را تجربه می‌کند و هنر و اخلاق و معنویت از عرش اندیشه مولانا و حافظ و سعدی و ... به پرتگاهی سرنگون شده و این ماییم و همه آنانی که در یک درد آشنا و شاید مشترک نیازمند باز اندیشی و بازخوانی این میراث گرانسنگ جهانی‌اند.