تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۲۰

قُل لَّن یَنفَعَکُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَإِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلٗا ۱۶
(اى رسول ما، منافقان را) بگو: اگر از مرگ یا قتل فرار مى کنید آن فرار هرگز به نفع شما نیست چه آنکه اندک زمانى بیش (از زندگى) کامیاب نخواهید شد

قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِی یَعۡصِمُکُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِکُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِکُمۡ رَحۡمَةٗۚ وَلَا یَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِیّٗا وَلَا نَصِیرٗا ۱۷
بگو: اگر خدا به شما ارادۀ بلا و شرى کند یا ارادۀ لطف و مرحمتى فرماید آن کیست که شما را از ارادۀ خدا منع تواند کرد؟ و هرگز خلق جز خدا هیچ یار و یاورى نخواهند یافت

قَدۡ یَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِینَ مِنکُمۡ وَٱلۡقَآئِلِینَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَیۡنَاۖ وَلَا یَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِیلًا ۱۸
محققا خدا از حال آن مردم (منافق) که مسلمین را از جنگ مى ترسانند و باز مى دارند و به برادران (و طایفۀ) خود مى گویند: با ما متفق باشید (نه با مؤمنان) به خوبى آگاه است، و آن‌ها جز اندک زمانى (آن هم براى نفاق و ریا کارى) به جنگ حاضر نمى شوند

أَشِحَّةً عَلَیۡکُمۡۖ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَیۡتَهُمۡ یَنظُرُونَ إِلَیۡکَ تَدُورُ أَعۡیُنُهُمۡ کَٱلَّذِی یُغۡشَىٰ عَلَیۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوکُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَیۡرِۚ أُوْلَـٰٓئِکَ لَمۡ یُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى ٱللَّهِ یَسِیرٗا ۱۹
آن‌ها (به هر نوع کمک مالى و غیره) بر شما مؤمنان بخل مى ورزند و هر گاه جنگ و خطرى پیش آید آن‌ها را چنان بینى که از شدت ترس با چشمى که از بیم دوران مى زند به تو نگاه مى کنند مانند کسى که از سختى مرگ حال بیهوشى به او دست دهد، و باز وقتى که جنگ و خطر بر طرف شد (و فتح و غنیمتى به دست آمد) سخت با زبان تند و گفتار خشن با کمال حرص و بخل شما را بیازارند (و مطالبۀ غنیمت کنند) اینان هیچ ایمان نیاورده اند، خدا هم اعمالشان را (چون همه ریاست) محو و نابود مى گرداند و این بر خدا آسان است

یَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ یَذۡهَبُواْۖ وَإِن یَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ یَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِی ٱلۡأَعۡرَابِ یَسۡـَٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِکُمۡۖ وَلَوۡ کَانُواْ فِیکُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِیلٗا ۲۰
و آن منافقان گمان کنند که لشکرهاى کافران هنوز از دور مدینه نرفته و شکست نخورده اند و اگر آن دشمنان بار دیگر بر علیه السلام لشکر کشند باز منافقان آرزوشان این است که در میان اعراب بادیه (از جنگ آسوده و برکنار) باشند و از اخبار جنگى شما جویا شوند، و اگر هم در میان (سپاه) شما در آیند جز اندکى (آن هم به ریا و نفاق) به جنگ نپردازند

لَّقَدۡ کَانَ لَکُمۡ فِی رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن کَانَ یَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡیَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَکَرَ ٱللَّهَ کَثِیرٗا ۲۱
البته شما را به رسول خدا (چه در صبر و مقاومت با دشمن و چه دیگر اوصاف و افعال نیکو) اقتدایى نیکوست، براى آن کس که به (ثواب) خدا و روز قیامت امیدوار باشد و یاد خدا بسیار کند

وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِیمَٰنٗا وَتَسۡلِیمٗا ۲۲
و مؤمنان، چون لشکر و نیروهاى کفار را به چشم دیدند گفتند: این همان (جنگى) است که خدا و رسول (از پیش) ما را وعده دادند و خدا و رسول راست گفتند، و این دیدار دشمن جز بر ایمان و تسلیمشان نیفزود