چهره ژاپن در دوره «سوگا» و میراث «آبه» در سرزمین آفتاب تابان

– رای گیری اخیر پارلمان ژاپن، «یوشیهیده سوگا» را که در چند دهه گذشته در کنار «شینزو آبه»، نخست وزیر پیشین ژاپن، در عرصه سیاسی این کشور حضور داشت، به عنوان جانشین وی انتخاب کرد.

 

اکنون این سوال مطرح است که دستگاه دیپلماسی ژاپن در دوران نخست وزیری «سوگا» به کدام سو خواهد رفت.

 

به گزارش «آسیا ریویو و بانکوک پست»، «یوشیهیده سوگا» که اکنون سکان هدایت سومین اقتصاد بزرگ جهان را در دست دارد، تاکنون اظهارنظر صریحی در مورد سیاست و روابط خارجی کابینه خود نکرده است.

 

این موضوع سبب شده تا گمانه حرکت وی در مسیری که «آبه» در پیش گرفته بود و تمرکزش بر سیاست داخلی، در قیاس با سایر گمانه‌ها وزن بیشتری پیدا کند.

 

دلیل اصلی این امر را نیز می‌توان در ۲ عامل ناآشنایی وی به سیاست خارجی در درجه نخست و در وهله دوم، پایه‌های مستحکم سیاست خارجی دید که «شینزو آبه»، برای هدایت روابط دیپلماتیک ژاپن با سایر کشورها، بنا گذاشت.

 

«سوگا»، در ماه‌های پیش رو باید مهارت‌های دیپلماتیک را فرابگیرد؛ به همین دلیل پیش بینی می‌شود که خواهان حفظ روند موجود باشد؛ در واقع باید به این نکته توجه داشت که تاکنون هیچیک از نخست وزیران ژاپن به اندازه «آبه»، در سیاست خارجی موفق نبوده اند.

 

چندجانبه گرایی، منطقه گرایی و حرکت در مسیر صلح و امنیت مورد حمایت «شینزو آبه»، از مهم‌ترین مولفه‌های سیاست خارجی دوران وی هستند.

 

پیش بینی می‌شود ژاپن در دوران «سوگا» با فشار بیشتری برای اخذ موضع قوی‌تر در برابر چین که از چندی پیش آغاز شده، مواجه شود اما انتظار می‌رود پویایی روابط این کشور با هند، چین و کره جنوبی افزایش پیدا کند.

 

اما مهم‌ترین آزمون سیاست خارجی دوران «سوگا» را باید برنامه آمریکا برای ایجاد اتحاد نظامی مانند ناتو در منطقه اقیانوس آرام به منظور ایجاد دیوار امنیتی در اطراف چین در اسرع وقت دانست که با خواست‌های منطقه‌ای مطابقت ندارد.

ژاپن که در یک دهه گذشته، همکاری‌های امنیتی و دفاعی خود را با آمریکا افزایش داده، در ماه‌های آینده با مشاهده کاهش محسوس قدرت آمریکا، همکاری‌های دفاعی خود را با همه کشور‌های منطقه تسریع می‌کند.

 

ضمن این که ژاپن بنیان‌های امنیتی خود را فراتر و متنوع‌تر از آمریکا می‌کند؛ به عنوان مثال پیش بینی می‌شود، ژاپن کمک‌های خارجی خود را افزایش داده و همکاری‌های امنیتی، دریایی و آموزشی کشور‌های آسیایی به ویژه ویتنام و فیلیپین را دهد.

 

در واقع، کارشناسان و تحلیلگران سیاست خارجی بر این باور هستند که روند سیاست خارجی ژاپن در ماه‌های آینده بیش از آن که بر مبنای تغییر باشد بر مبنای تداوم جریان خواهد داشت.

 

در مورد آینده روابط «توکیو» با «پکن» و «واشنگتن» نیز باید گفت که روند فعلی نزدیکی دو کشور آسیایی به موازات فشار‌های آمریکا بر چین ادامه یافته و توکیو با نگاهی به ترامپ غیرقابل پیش بینی و انتقام جو تلاش خواهد کرد تا همچنان به روند نزدیکی با پکن ادامه دهد.

 

نخستین چالش سیاست خارجی ژاپن در دوران نخست وزیری «سوگا» نیز به احتمال زیاد، چگونگی دعوت مجدد از «شی جینگ پین»، رییس جمهور چین، به توکیو خواهد بود.