قهرمان کاراته ایران و جهان:برای ویلموتس پول هست برای ما نه
- روزنامه جام جم نوشت: قرار است اردوی تیمملی کاراته از اول مهر آغاز شود، اما یکی از کسانی که برای حضور در این اردو دودل است، امیر مهدیزاده است؛ ملیپوش ایران که در چند سال اخیر آن بالاها بوده و پرچم ایران را هم با خودش در قله افتخارات نگه داشته است. البته مهدیزاده کمی دلخور است. به قول خودش: «آدمی نیستم که زیاد غر بزنم، اما یک سری چیزها آدم را شاکی میکند. مثلا همین وزارت ورزش و جوانان. آقا، شرایط سخت است پس چه شد این پاداشهای ما؟»
ظاهرا حسابی ناراحت هستید.
به خدا بچههای غیرفوتبالی مظلوم هستند. چند وقت پیش داشتم قرارداد ویلموتس را میدیدم مغزم سوت کشید. این چه وضعی است؟ برای آن بنده خدا پول هست، برای بقیه و برای المپیکیها پول نیست؟ تازه پاداشهای ما طبق مصوبه است. حرف هم که بزنیم میشویم آدم بد داستان.
ماجرای ویلموتس که حسابی مردم را هم ناراحت کرده است.
حق دارند. چه کسی قرار است این پول را بدهد؟ شک نکنید پاداشهای قهرمانان را کم میکنند تا پول ویلموتس و سایر بازیکنان خارجی فوتبال را بدهند.
اتفاقا چند وقت پیش هم خیلی از بچههای غیرفوتبالی روی این موضوع اعتراض کردند.
بحث ما اصلا قیاس نیست، اما شما ببینید در سالهای اخیر افتخارات را کدام رشتهها برای ایران آوردهاند؟ این توقع زیادی است که مثلا بگوییم یک دهم هزینهای که در فوتبال میشود را به سمت رشتههای غیر فوتبالی بیاورید؟ قول میدهم اگر این اتفاق بیفتد بچههای غیرفوتبالی بیشتر از قبل روی سکو میروند. برای فوتبال در یکسال چند برابر همه کاروان المپیک ایران هزینه میشود و در نهایت هیچ خروجی ندارد. اما بقیه رشتهها با سیلی صورتشان را سرخ نگه میدارند و در مسابقات هم مدال میگیرند. چطور در فوتبال قراردادها به روز امضا میشود، اما پاداش ما کم میشود؟! همیشه ما مظلوم هستیم و معلوم نیست با کدام ترازوی عدالت زحمات ما سنجیده میشود.
ظاهرا دیگر خبری هم از سکه نیست و قرار است پاداشهای شما را ریالی پرداخت کنند.
دو سال پیش مدال گرفتیم هنوز خبری نیست. حالا این معادل ریالی را هم که بدون شک از آن کسر میکنند معلوم نیست چه زمانی به ما میدهند. جالب است که همیشه از ما انتظار دارند، اما پول را به کسان دیگری میدهند. قراردادهای نجومی برای از ما بهتران است، مدالها و افتخارات برای ما. ما مدال میگیریم پولها را به نفرات دیگر میدهند!
روز گذشته شهرام هروی مصاحبه کرد و از این گفت که قرار است به زودی اردوی تیمملی آغاز شود. از اول مهر. نظرت چیست؟
فعلا که تنهایی تمرین میکنم. کرونا است و اصلا با کسی شوخی ندارد. در هر صورت باید شرایط ایمن فراهم شود. من نگرانم؛ چراکه مثل خیلی از رشتهها خانه تکواندو و خانه کشتی نداریم. تمرینات ما در جاهایی برگزار میشود که رفتوآمد زیاد است. همین ریسک کار را بالا میبرد. من ورزشکار باید آرامش داشته باشم نه اینکه نگرانیهایم
بیشتر شود.
پس مخالف برگزاری اردو هستی.
مخالف نیستم، میگویم شرایط را فراهم کنند. در خانه کشتی غیر از خود کشتیگیران اشخاص دیگری رفتوآمد نمیکنند، اما کاراته این شرایط را ندارد. خوشحالم که طباطبایی، رئیس فدراسیون کاراته به فکر بچههاست. طباطبایی نشان داد به فکر سلامت ملیپوشان است. در نهایت یک چیز را بگویم؛ من سرباز تیمملی و سرباز ایران هستم. هر تصمیمی فدراسیون بگیرد، انجام میدهم.