تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۹۹

 

فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱقۡتُلُوهُ أَوۡ حَرِّقُوهُ فَأَنجَىٰهُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلنَّارِۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّقَوۡمٖ یُؤۡمِنُونَ ۲۴
(بعد از این همه نصایح و اندرز ابراهیم) باز قوم جز آنکه گفتند: او را بکشید و در آتش بسوزانید پاسخ ندادند، و خدا او را از آتش (نمرودیان) نجات داد در این حکایت براى قومى که به خدا ایمان آرند آیتهایى (از قدرت الهى) پدیدار است

وَقَالَ إِنَّمَا ٱتَّخَذۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡثَٰنٗا مَّوَدَّةَ بَیۡنِکُمۡ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَاۖ ثُمَّ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِ یَکۡفُرُ بَعۡضُکُم بِبَعۡضٖ وَیَلۡعَنُ بَعۡضُکُم بَعۡضٗا وَمَأۡوَىٰکُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّـٰصِرِینَ ۲۵
باز ابراهیم گفت: (اى مردم شما خود مى دانید که) بتهایى را که به جاى خداى یکتا به خدایى بر گرفته اید تنها براى حفظ دوستى (و استفادۀ مادى دو روزۀ) دنیاى خود اتخاذ کرده اید و، چون روز قیامت شود در آن روز شما از یکدیگر بیزارى جویید و به یکدیگر لعن و نفرین کنید، و جایگاه ابدى تمام شما آتش دوزخ است و هیچ یاورى ابدا ندارید

فَـَٔامَنَ لَهُۥ لُوطٞۘ وَقَالَ إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّیٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ ۲۶
پس (خواهر زاده اش) لوط به او ایمان آورد، و (ابراهیم به او) گفت که من (از این دیار شرک) هجرت به سوى خداى خود خواهم کرد که او (بر حفظ من از دشمن) مقتدر و (به صلاح امورم) داناست

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَیَعۡقُوبَ وَجَعَلۡنَا فِی ذُرِّیَّتِهِ ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡکِتَٰبَ وَءَاتَیۡنَٰهُ أَجۡرَهُۥ فِی ٱلدُّنۡیَاۖ وَإِنَّهُۥ فِی ٱلۡأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِینَ ۲۷
و ما اسحاق و (فرزند زاده اش) یعقوب را به او عطا کردیم و در خاندانش مقام نبوت و کتاب آسمانى برقرار نمودیم و در دنیا هم (به نعمت فرزندان صالح و نام نیکو و سایر نعم الهى) اجر او را دادیم و در آخرت نیز وى در صف صالحان (و هم رتبۀ مقربان) خواهد بود

وَلُوطًا إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّکُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلۡفَٰحِشَةَ مَا سَبَقَکُم بِهَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۲۸
و لوط (به رسالت فرستادیم) که به قوم خود گفت: شما به عمل زشتى اقدام مى کنید که هیچ کس در عالم پیش از شما مرتکب نشده است!

أَئِنَّکُمۡ لَتَأۡتُونَ ٱلرِّجَالَ وَتَقۡطَعُونَ ٱلسَّبِیلَ وَتَأۡتُونَ فِی نَادِیکُمُ ٱلۡمُنکَرَۖ فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتِنَا بِعَذَابِ ٱللَّهِ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِینَ ۲۹
آیا شما به شهوت رانى با مردان خلوت کرده و راه (فطرت زناشویى) را قطع مى کنید و در مجامع خود (بى هیچ خجلت) به کار قبیح مى پردازید؟! قوم لوط جز آنکه (به طعنه) گفتند: اگر راست مى گویى عذاب خدا را بر ما نازل کن به او ابدا جوابى ندادند

قَالَ رَبِّ ٱنصُرۡنِی عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِینَ ۳۰
لوط گفت: پروردگارا، مرا بر (محو) این قوم فاسد یارى کن