تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۹۷

 

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَیِّـَٔاتِهِمۡ وَلَنَجۡزِیَنَّهُمۡ أَحۡسَنَ ٱلَّذِی کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۷
و آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند البته ما هم گناهانشان را محو و مستور کنیم و بهتر از آن اعمال نیکشان به آن‌ها پاداش دهیم

وَوَصَّیۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَیۡهِ حُسۡنٗاۖ وَإِن جَٰهَدَاکَ لِتُشۡرِکَ بِی مَا لَیۡسَ لَکَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَآۚ إِلَیَّ مَرۡجِعُکُمۡ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ۸
و ما به آدمى سفارش کردیم که در حق پدر و مادر خود نیکى کند، و اگر آن‌ها (خود مشرک باشند و) کوشند تا تو به من (که خداى یگانه ام) از روى جهل و نادانى شرک آورى هرگز اطاعت امر آن‌ها مکن، که رجوع شما به سوى من است و من شما را به پاداش هر عمل که به جاى آورده اید آگاه مى گردانم

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَنُدۡخِلَنَّهُمۡ فِی ٱلصَّـٰلِحِینَ ۹
و آنان که ایمان آورده و کار نیکو کردند آنان را البته (به بهشت) در صف صالحان (و رتبۀ نیکان) آریم

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن یَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ فَإِذَآ أُوذِیَ فِی ٱللَّهِ جَعَلَ فِتۡنَةَ ٱلنَّاسِ کَعَذَابِ ٱللَّهِۖ وَلَئِن جَآءَ نَصۡرٞ مِّن رَّبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمۡۚ أَوَلَیۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۰
و بعضى مردم (از راه نفاق) مى گویند: ما به خدا ایمان آوردیم، و، چون رنج و آزارى در راه خدا ببینند فتنه و عذاب خلق را با عذاب خدا برابر شمرند (یعنى همان قدر که ترس عذاب خدا آن‌ها را از کفر به ایمان مى خواند ترس عذاب مردم هم از ایمان به کفر مى کشد) و هر گاه ظفر و نصرتى از جانب خدایت (به مؤمنان) رسید (آن منافقان) گویند: ما هم با شما (و هم آیین شما) بودیم آیا خدا بر آنچه در دلهاى خلایق است داناتر نیست؟

وَلَیَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَلَیَعۡلَمَنَّ ٱلۡمُنَٰفِقِینَ ۱۱
و البته خدا هم به احوال اهل ایمان داناست و هم از درون منافقان آگاه است

وَقَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ ٱتَّبِعُواْ سَبِیلَنَا وَلۡنَحۡمِلۡ خَطَٰیَٰکُمۡ وَمَا هُم بِحَٰمِلِینَ مِنۡ خَطَٰیَٰهُم مِّن شَیۡءٍۖ إِنَّهُمۡ لَکَٰذِبُونَ ۱۲
و کافران به اهل ایمان گفتند: شما طریقۀ ما را پیروى کنید (اگر به خطا رفتید) بار خطاهاى شما را ما به دوش مى گیریم، در صورتى که هیچ از بار گناهشان را به دوش نگیرند، آن‌ها دروغ مى گویند

وَلَیَحۡمِلُنَّ أَثۡقَالَهُمۡ وَأَثۡقَالٗا مَّعَ أَثۡقَالِهِمۡۖ وَلَیُسۡـَٔلُنَّ یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِ عَمَّا کَانُواْ یَفۡتَرُونَ ۱۳
و آن‌ها علاوه بر بار سنگین گناهان خود بار گناهان هر که را گمراه کرده اند نیز به دوش مى گیرند و روز قیامت از آنچه دروغ مى بستند سخت مؤاخذه مى شوند

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ فَلَبِثَ فِیهِمۡ أَلۡفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمۡسِینَ عَامٗا فَأَخَذَهُمُ ٱلطُّوفَانُ وَهُمۡ ظَٰلِمُونَ ۱۴
و همانا نوح را (به رسالت) به سوى قومش فرستادیم و او هزار سال پنجاه سال کم میان قوم درنگ کرد، و، چون همه ستمگر و ظالم بودند همه را طوفان هلاک فرا گرفت