چگونه بازیگر شویم (۱۳۸) /گفتار‌ها و آوا‌ها در بازیگری

 - بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

گفتارها و آواها در بازیگری

نوبت به کار عملی مرحله‌ی اول می‌رسد. در این مرحله باید تعاریف ذکر شده‌ی پیشین، کاملا برای شما قابل درک شده باشد. شروع تمام تمرین – درس‌ها با تمرین‌های بدنی و بر طبق همان قاعده‌ی متدیک آماده سازی ذهنی، گرم کردن، تکرار و سرد کردن به انجام می‌رسد. هر تمرین – درس باید با تمرکز کافی و زمان بالا به انجام برسد.

در نظر داشته باشید که با تکرار و ترمیم تمرکز، باید بتوانید به تمایز‌ها و تفاوت‌ها و همچنین به بررسی لازم در هر مرحله دست پیدا کنید. در غیر این صورت وارد تمرین – درس بعد نشوید. همواره از اظهار خستگی به دور باشید و تا به نتیجه‌ی مطلوب نرسیده‌اید، دست از سر آن تمرین – درس برندارید. انجام پیش- تمرین‌ها شما را برای آماده سازی تمرین‌های متمرکز آوایی کمک می‌کند.

مقدمه‌ای بر تنفس شکمی‌

می‌دانیم که حفره‌های متعددی در بدن می‌توانند در مواقع لزوم، وظیفه‌ی انبار هوای دم را در بدن ایفا کنند. همچنین بدیهی است که همان مکان‌ها با مهار شدن و یا گیر انداختن هوا توانایی عبور هوای مرتعش شده را برای تولید آوا به عهده می‌گیرند.

تنفس شکمی یکی از ملزومات و تکنیک‌های آوایی به حساب می‌آید که متاسفانه آن جور که باید به آن پرداخته نشده است. چرا که هنوز به درستی پیاده نشده بود با آرای بعدی کشور‌هایی که از آن به درستی عبور کردند، نفی شد و همین مورد، گیجی و گنگی خاصی را در بین ما به وجود آورده که بالاخره آیا تنفس شکمی درست است یا نه؟ عامل پدید آورنده‌ی صدا، هوایی است که به شکل انرژی از حنجره ما خارج می‌شود. متاسفانه هنوز بسیاری از بازیگران کشور ما تنفس شکمی را آموزش ندیده‌اند.

بسیاری از بازیگران نسبت به دیافراگم و کارکرد آن و نقش برجسته‌اش در گفتار – آوا‌ها آگاهی ندارند. تنفس صحیح درکار یک بازیگر بسیار مهم و دارای قاعده‌های خاص خود است و با تنفس معمولی تفاوت بسیاری دارد، اما پس از تمرین‌های پیاپی بازیگر متعلق به طبیعت او شده و یاری‌اش می‌رساند.

شخصی که می‌خواهد به بازیگری مبادرت ورزد، باید این روش تنفس را یاد بگیرد و از آن استفاده کند. این روش تنفس، تحولی شگرف درمجموعه اندام آوایی شخص به وجود می‌آورد.

در اینجا توضیحی مجمل از تنفس شکمی آورده شده است. البته فقط به ذکر تعاریف چند از این نحوه‌ی تنفس قناعت کرده و اصلی‌ترین مباحث دراین خصوص را به پیش از تمرین‌های مرحله‌ی بعد (تمرین درس‌های میانی) موکول خواهیم کرد.

در تنفس معمولی که شما نیز در همین لحظه در حال انجام دادن آن هستید، در هر دم و بازدم قفسه سینه است که پر و خالی از هوا می‌شود (تکان می‌خورد). این روش تنفسی برای ادامه‌ی زندگی و زنده ماندن است، ولی برای تصعید و مهار آوا به نوع دیگری از تنفس نیاز است که به تنفس شکمی معروف است.

شاید تاکنون کلمه‌ی تنفس شکمی به گوش شما نخورده باشد، ولی مطمئنا بار‌ها و بار‌ها آن رادیده‌اید. کافی است به تنفس یک نوزاد بنگرید. درتنفس یک نوزاد به جای حرکت قفسه سینه شکم است که حرکت دارد. از این رو از تنفس شکمی با عناوینی، چون تنفس طفل، تنفس درست، تنفس اولیه، تنفس خدایی (از این جهت که نوزاد آموزشی در مورد تنفس ندیده و به صورت غریزی اقدام به این تنفس می‌کند) یاد می‌کنند.

بزرگسالان نیز در هنگام خواب بی اراده از این نوع تنفس استفاده می‌کنند. برای دیدن آن کافی است شکم بزرگسالانی را که در حالت طاق باز خوابیده مشاهده کنید؛ خواهید دید که برخلاف زمان بیداری فرد در هنگام دم و بازدم شکمش به حرکت در می‌آید.