آشنایی با نقاش و هنرمند ناشنوای اسپانیایی
نام کامل او رامون دو زوبیوره وای. آگوئیرزبال است. او برادر کوچکتر والنتین دو زوبیوره بود و چهار سال اول زندگی خود را در همان شهر تحت سرپرستی نامادری خود گذراند. او را به مادرید بردند، جایی که پدرش وانتین دو زوبیوره موسیقدانی مشهور و رهبر رویال چپل موسی بود.
پدر که علاقه و قابلیت فرزند خود را در هنر مشاهده کرده بود، او را با آکادمی هنر‌های زبیای سن فرناندو فرستاد. زوبیوره بعد‌ها در استودیو الخاندر فرانت و مونوز دگر این کار کرد و پیش از آغاز نقاشی به صورت جدی، در مادرید آناتو می‌خواند. او نخستین اثرش را در ۱۸۹۸ یا ۱۸۹۹ سیصد پزوتا فروخت.
زوبیوره همچنین در ۱۹۸۹ آثارش که شامل مناظر همراه با چهره‌ها می‌شدند، برای نخستن بار، در نمایشگاه ملی مادرید به نمایش گذاشت. اولین سفر او به پاریس و در دوره نوجوانی بود. در ۲۳ سالگی دوباره همراه خانواده‌اش به پاریس رفت. در آکادمی ژولین تحصیل کرد و سپس گردش به دور اروپا را آغاز کرد.
او همچنین درباره چاپ‌های رنگی ژاپنی تحقیق کرد و از آن‌ها روش خود را ساخت که در آن عمق با کاهش توده رنگ به سمت پس‌زمینه نمایش داده می‌شود. سبک او به پیشینه و سبک مناطق حاشیه‌ای باسک تعلق داشت و از شیوه منظره‌ای هنرمند معاصر خود، خواکین سورولا وای. باستیدا و یا کوبیسم پیکاسو استفاده نمی‌کرد. هنگامی که در دهه ۱۹۵۰، پس از ده سال اقامت در آمریکای لایتن به اسپانیا بازگشت، به او برای همکاری با کمونیست‌ها مشکوک بودند. او در خارج از اسپانیا در آمریکای لاتین، فرانسه و ایتالیا، بیش از وطن خود شهرت یافت. آثار زوبیوره را می‌توان به چهار دوره تقسیم کرد؛ ۱۸۹۱ تا ۱۹۰۳، ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۵؛ ۱۹۱۵ تا ۱۹۶۰ و ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹.
در ۱۹۱۱، اثر او به نام تنبل‌ها و گدا‌ها برنده مدالی در نمایشگاه بین‌المللی رم شد و اکنون نیز در گالری مدرن رم در معرض دید عموم است. در ۱۹۱۵، او تابلوی پاروزنان پیروز اونداروا را خلق کرد که حاکی از کنار گذاشتن سبک والنتین بود. این اثر نشان‌دهنده استادی زوبیوره در آرایش هنری و عمودگرایی است که از اشخاص کشیده و بلند به‌دست آماده است. در ۱۹۲۴، به عنوان عضو کامل در انجمن اسپانیولی زبان آمریکا در نیویورک پذیرفته شد.
او برای نخستین بار در ۱۹۲۰ به آمریکای لاتین سفر کرد و چند سالی در آنجا ماند. در ۱۹۲۲، زوبیوره در نمایشگاهی در پاریس نشان افتخار فرانسه را کسب کرد. اثر شاخص او در این دوره شانتی‌اند یا جسور است که جایزه نخست را در نمایشگاه ملی مادرید در ۱۹۲۴ کسب کرد و اکنون در موزه هنر‌های معاصر اسپانیا در مادرید نگهداری می‌شود.
اثر چشمگیر دیگر او در این دوره، خوله په بازیگوش است که به کلکسیون دی لوئیس و پرانرژی‌ترین شخصیت‌ها برای نمایش احساسات انسان استفاده می‌کند. در ۱۹۱۷ ازدواج کرد و پس از آن، مسافرت‌هایی به کشور‌های مختلف داشت که موجب افزایش شهرت بین‌المللی‌اش شد.
او در آمریکا نیز عضو انجمن اسپانیایی آمریکا بود. رامون در فرانسه افتخارات بسیار کسب کرد. در نخستین نمایشگاه ملی مادرید در ۱۹۲۴ شرکت کرد و برنده جایزه شد. کار‌های او در سراسر اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی نمایش داده می‌شد و نقاشی‌های بسیاری از او فروخته شد.
کار‌های رامون در آمریکای لاتین بسیار طرفدار داشت. چند دهه در آنجا زندگی کرد و در ۱۹۵۰ وقتی می‌خواست به اسپانیا بازگردد، به دلیل نسبت‌های ناروایی همچون کمونیست بودن، مشکلاتی برایش ایجاد شد.
منبع: کتاب دایرة المعارف نوابع و مشاهیر معلول ایران و جهان